Huwelijk redden

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | Geen reacties | 10-01-2020| 14:18

Mijn man en ik kunnen elkaar niet bereiken. Ik voel me erg eenzaam, omdat ik niet kan praten met mijn man over de diepe gevoelens en problemen. Problemen die hij heeft opgelopen vanuit zijn jeugd, maar ook ik heb mijn rugzakje. Ik heb van mezelf een driftig karakter en heb al gauw de neiging om te gaan schreeuwen als het niet lukt om te praten. Dat gebeurde vroeger toen ik klein was al in ons gezin waar ik uit kom.

Ik zit in zo’n negatieve cirkel waarin ik alles alleen moet oplossen, dat de zorg voor mijn zoontje en de zorg voor het huishouden me erg zwaar valt. Ik voel me steeds dieper wegglijden. Waar is God? Wat moet ik doen om ons huwelijk te redden? Mijn man zegt dat hij naar de hulpverlening zal bellen. Maar hoe erg het ook klinkt, eigenlijk heb ik daar nog weinig vertrouwen in. Jullie kunnen me denk ik niet helpen, toch vraag ik het maar.

Ik vind het erg moeilijk om in deze situatie nog op God te vertrouwen. Ik heb zelf een paar maanden geleden ruim een jaar hulp gehad en voelde me echt sterker, maar doordat ik niet echt diepzinnig met mijn man kan praten over wat ik mis in ons huwelijk, voel ik me steeds zwakker worden en krijg ik het gevoel dat de therapie weinig geholpen heeft omdat ik het niet kan delen.

Beste zuster,
 
Wat een intens moeilijke situatie. Hoe ga je daar wat aan veranderen? Natuurlijk moet ik je eerst op de Heere wijzen. Bij Hem zijn uitkomsten. Voor Hem is geen situatie te moeilijk of te uitzichtloos. Jij vindt het moeilijk om ondanks alles toch nog op de Heere te vertrouwen. Maar vertel Hem alles. Van wie moet je anders je hulp verwachten?

Maar er is ook een andere kant: jouw kant en de kant van je man. In de eerste plaats ben jij zelf aansprakelijk (ook tegenover God!) voor alles wat je doet. In situaties als bij jullie wordt alleen heen en weer gewezen. Ik ben niet de schuldige maar hij. En omgekeerd: Ik ben niet de schuldige maar zij. Klopt toch?!
 
Als je daar mee door gaat, zul je dan ooit uit de problemen komen? Ik weet zeker van niet. De problemen worden alleen maar steeds groter. En dan wordt er vandaag al heel snel geroepen: “narcist, autist of iets anders.” Etiketjes plakken. In de eerste plaats is er iets heel anders aan de hand: twee mensen die geen van twee de minste willen zijn. In elke communicatie is dat zo. Daardoor belanden we in het ‘communicatieloze tijdperk’. In heel veel gevallen loopt dat op echtscheiding uit. Helaas ook onder ons.

Jullie moeten gaan communiceren, dat ligt er voor beider verantwoording. De één praat, de ander luistert. Dat is een ongeschreven grondregel voor een geslaagde communicatie. In deze manier van communiceren ligt het begin voor verandering in jullie leven.

De hulpverlening is geen oplossing. Deze vraag op Refoweb is een goed begin om tot verandering te komen. Ga geen stiekeme dingen doen, doe alles samen. Ga niet wegkruipen achter “vroeger thuis”, “vroeger als kind.” Dat kan allemaal best de beginoorzaak zijn. Vervormd denken, verkeerd handelen, niet kunnen communiceren.

Jullie zijn aan zet. Je ouders zijn buiten het gezichtsveld. Dat is juist het probleem voor veel mensen in de hulpverlening: Altijd maar blijven graven in het verleden. Natuurlijk heeft dat er mee te maken, maar nu je volwassen bent, een kind hebt, ligt de verantwoording bij jullie. Helemaal.  

Jammer dat je in jullie verkeringstijd al niet begonnen bent met spreken over deze dingen. Maar het is nooit te laat. Begin vandaag.

Je zegt dat jullie elkaar niet kunnen bereiken. Mis: jullie willen elkaar geen streep toegeven om die ander wat dichter bij te laten komen door naar hem of haar te luisteren. Schreeuwen en ‘bokken’ lost niets, maar dan ook helemaal niets op! Driftige uitvallen maken alles alleen veel en veel erger.

Ga werken aan dat schreeuwen en de driftige uitvallen naar je man toe en ga eens samen aan tafel zitten en met elkaar praten en naar elkaar luisteren, eventueel met de hulp van een pastor. Refoweb heeft ook mogelijkheden om iemand in te schakelen. 

Ga ook samen op de knieën. Als je je huwelijk wilt redden, is samen op je knieën een heel belangrijk onderdeel. Ook hierbij kan hulp nodig zijn. En die is er. Dit moet je niet verlangen van je eigen kerkenraad. Vreemde hulp is beter.

Ik las ooit van een christenpsychiater dat hij nog nooit had meegemaakt dat echtparen die elke avond samen baden en samen de Heere nodig hadden, uit elkaar waren gegaan. Lees samen in de Bijbel. Praat er samen over hoe jullie  elkaar weer kunnen bereiken! 

Je schrijft dat je niet diepzinnig met je man kunt praten over wat er mis is in jullie huwelijk. Dat moet je nu niet op de voorgrond zetten. Komt later wel. Zoek eerst het vertrouwen voor en van elkaar. Als dan de zon een beetje gaat schijnen kun je vanzelf dieper op de dingen in gaan.

Waar twee mensen in hun huwelijk problemen hebben, daar hebben ook twee mensen samen steken laten vallen, toch? Want juist daardoor is het probleem begonnen.

Als je naar elkaar luistert dan kun je elkaar helpen. Luister wat er voor pijn is bij de ander. Jij luistert naar je man en je man naar jou. Vertel elkaar wat er aan schort. Sla je armen om elkaar heen, dat hebben jullie misschien ook niet geleerd als kind en geen voorbeeld daar van mee gekregen. Maar dat kun je nog allemaal leren. Nooit is het hiervoor te laat.

Door al die situaties valt het opvoeden van je kindje je zwaar, dat begrijp ik. Maar lieve zuster, als je deze weg gaan wilt, samen dan komt er verandering. Dan kun je ook weer heel anders met je zoontje bezig zijn. Je hebt dit kind van de Heere gekregen en je hebt een lieve taak aan hem. 

Zorg ervoor dat jullie zoontje niet met een rugzak het leven in moet. Dat zou toch verschrikkelijk zijn. Dan gaat hij straks ook schreeuwen en driftig worden. Dat wil je toch zeker niet?! Geniet van hem nu hij nog klein is. Voor je het weet zijn die kinderjaren voorbij.

Voor jullie samen is er huiswerk te doen. Het is goed wat dingen in het huishouden samen te doen, elk een taak, samen jullie zoontje naar bed brengen of wat dan ook. Betrek elkaar in het opvoeden en in jullie gezinsleven. Heb elkaar lief, hartelijk lief, staat er toch? Waar is God? God is er! Wie Hem nederig valt te voet, zal van Hem Zijn wijsheid leren, ervaren, ondervinden. Hij is dichtbij! Met Kerstfeest hoorden we toch een bekende Naam noemen: Immanuel, God met ons.

Hartelijke groet voor samen,
sterkte en Gods zegen,
Nellie van Dooijeweert-van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

112 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven