Spijt van tweede huwelijk

Ds. R. W. van Mourik | Geen reacties | 31-12-2019| 14:10

Ik heb al veel op Refoweb gelezen over echtscheiding en hertrouwen, maar vind geen antwoord op mijn worsteling. Ik ben ruim 10 jaar geleden gescheiden van mijn toenmalige man vanwege door hem gepleegd overspel. Enkele jaren daarna ben ik opnieuw getrouwd met mijn huidige man. Mijn huidige huwelijk is een grote teleurstelling en terugkijkend had ik deze stap niet moeten zetten.

Twee jaar geleden heeft God mij teruggebracht bij de kudde, waar ik intens dankbaar voor ben. Nu ik (weer) met God leef, klaagt mijn geweten mij aan. Ik vind mijn stap om destijds te scheiden een grote zonde. Had ik toen toch God gebeden om wijsheid voordat ik de stap tot scheiden nam, dan was alles zo anders gelopen. Maar ik heb mijn eigen wil gedaan door te scheiden. En nu heb ik daar verschrikkelijk spijt van. Ik heb mijn zonde op mij knieën beleden bij God en ervaar hier vergeving voor, al heb ik dat niet verdiend, zoveel genade.

Mijn huidige man weet hier niets van, wij communiceren niet met elkaar, al heb ik diverse keren bespreekbaar gemaakt dat ik niet gelukkig ben in dit huwelijk. Mijn man gelooft niet in God, maar wil niet van mij scheiden. Ons huwelijk is niet een huwelijk zoals God het heeft bedoeld en ik hou niet meer van hem. Ik probeer Gods wil te zoeken in deze moeilijke situatie, maar ik kom er maar niet uit. Is het de duivel die mij steeds weer influistert dat ik nu weg kan gaan bij mijn huidige man omdat er geen liefde is? Of is het God die mij wil zeggen dat dit huwelijk de gevolgen zijn van mijn eigen keuzes en zonde door te scheiden van mijn eerste man?

Ik breng mijn worsteling elke dag bij God, bid om uitkomst, om wijsheid, om rust, maar vind het niet. Ik wil wel berusten, maar het laat me niet los. Ik zou zo graag mijn eerste huwelijk herstellen (mijn toenmalige man is niet hertrouwd na de scheiding), omdat ik denk dat dat Gods wil is. Immers, wat God samengevoegd heeft, scheidde de mens niet. Ik heb gezondigd door te scheiden wat God heeft samengevoegd. Want ik ben er (nog steeds) van overtuigd dat God ons destijds heeft samengevoegd. Ik kom er niet uit.

Het enige dat ik wil is Jezus volgen en leven voor Hem. Moet ik dan rustig afwachten op wat Hij in mijn leven gaat doen? Het is zo complex, ik kan het zo lastig vatten in tekst wat ik bedoel. Wat is een grotere zonde? Mijn huidige huwelijk is een zonde in zichzelf doordat ik ben hertrouwd, maar een tweede keer zondigen door opnieuw te gaan scheiden durf ik niet, tenzij dat dit Gods wil is. Wie kan mij toch op weg helpen in hoe ik deze dingen moet zien. Ik kan bijna niet geloven dat het Gods bedoeling is dat ik in dit moeilijke en liefdeloze huwelijk zit opgesloten, maar Hij is toch ook degene die kan ingrijpen. En God grijpt niet in.

Moet ik dat dan zien als dat ik dit kruis moet opnemen en slechts Jezus moet volgen, ondanks of misschien wel juist wel binnen dit liefdeloze huwelijk? Want ik wil niet voor mezelf leven, maar voor Hem. Dat is zo moeilijk vanwege mijn omstandigheden, maar zelf ingrijpen dat kan toch ook niet Zijn bedoeling zijn. Ik vind mezelf niet zielig, maar zoek zo naar Gods wil terwijl ik tegelijkertijd bang ben dat ik God voor mijn karretje span, zo van: ik ben gescheiden zonder Hem erin te betrekken, nu ben ik terug bij Zijn kudde en nu moet God de rommel in mijn leven maar opruimen omdat ik verlang naar herstel van mijn eerste huwelijk. Want het gaat niet om mijn vleselijke verlangens, maar het gaat om wat God wil met mijn leven. Waar ligt de grens van mijn eigen handelen hierin, want het is God en God alleen. En is het wel Gods wil dat mijn eerste huwelijk wordt hersteld of maak ik mijzelf dat wijs? Misschien een warrig verhaal, maar ik kan het niet anders verwoorden. 

Een zoekende vrouw.

Het is een lang verhaal, maar beslist niet warrig! Maar goed, ik zal proberen een reactie te geven op de problematiek waar je mee zit.

Allereerst was het niet verkeerd om te scheiden van je eerste man. Overspel van hem had jullie huwelijk gebroken en dan kan en mag er gescheiden worden. Dat er een weg terug zou zijn is op zich wel waar, maar niet omdat je schuldig bent aan het scheiden en het daarom goed zou moeten maken. Dat zou overigens eerder van zijn kant moeten komen dan van jouw kant.

Dat er desondanks gevoelens van schuld zijn is niet vreemd. Als je je leven terugkijkt zijn er altijd gevoelens dat je dingen beter had kunnen doen. Gelukkig dat je de weg naar God kent en weet van belijdenis van schuld, waardoor er ook sprake mag zijn van vergeving.

Het probleem zit echter nog dieper want het tweede huwelijk heeft geen verbetering gegeven ten opzichte van het eerste huwelijk. Dat maakt het zeer complex voor je. Het gevoel dat je nu a.h.w. gestraft wordt voor je eerste misstap. Maar je kunt ook weer niet ‘zomaar’ scheiden van deze man. Dat maakt het zeer ingewikkeld voor je.

Mag ik je twee dingen meegeven die je wellicht kunnen helpen in de weg die je nu verder moet gaan. In de eerste plaats is het mooi dat je verschillende keren naar voren brengt dat het volgen van Jezus voor jou het belangrijkste is. Dat heb je inderdaad mogen ontdekken doordat je weer de waarde van het geloof hebt leren inzien. Ja, en dat brengt lijden met zich mee. Je spreekt niet voor niets over een kruis. Dat heb je in de navolging van Jezus te dragen. Daar hoort de gebrokenheid van je huwelijk bij. Ja, zelfs de last die je met je meedraagt dat je van je eerste man niet had moeten scheiden. Afgezien van het feit dat het onterecht is om dat te denken, drukt het wel als een kruis op je. Maar dat kruis mag je dragen achter Christus aan. Dan wordt de last licht en het juk zacht.

In de tweede plaats mag je verwachting hebben dat je huidige man ook tot geloof kan komen. Zoals het bij jezelf mocht plaatsvinden, kan het ook bij hem. Wat bij de mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God. Wanneer God dit wonder in je leven laat plaatsvinden, en je daarin een gebedsverhoring mag ervaren, wordt de relatie met je man ook anders. Dan ontstaat er weer communicatie en wordt er gesproken over het samen achter Jezus aangaan. Met alle gebrokenheid van dien en alle lasten uit het verleden. Echter, dan mag er gezien worden op Christus Die wil spreken van vergeving en kracht geeft om het kruis te dragen.

Twee zinnen bleven bij me haken en laten die steeds weer opnieuw werkelijkheid zijn en worden in je leven: “Het enige dat ik wil is Jezus volgen en leven voor Hem” en “...want het is God en God alleen.” Wie zo leeft, mag hoge verwachting van God hebben die kracht geeft naar kruis en gebeden wil verhoren.

Ds. R. W. van Mourik,
Alblasserdam

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R. W. van Mourik

• Geboortedatum:
  07-02-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

139 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven