Aandacht koesteren in moeilijk huwelijk

Ds. P. Roos | Geen reacties | 28-12-2019| 11:29

Wat kun je doen als je boezemzonde (flirten) door omstandigheden niet van je wijkt, waar je niet zonder kunt?! Ik leg makkelijk contact met mensen, heb een heel sociaal karakter, ben vrolijk en mijn huis is een duiventil waar veel mensen de weg naar vinden. Alleen is dat ook een eigenschap waar veel mannen op vallen. En eerlijk gezegd kan ik door de extra aandacht van buiten mijn huwelijk, mijn huwelijk in stand houden. Dat klinkt heel raar, maar ik ben getrouwd met een man die bewezen (!) narcistisch is.

Nu zullen alleen de mensen die weten wat narcisme inhoudt me misschien begrijpen. Maar het leven met hem is zo zwaar en op hem gericht, dat ik die aandacht van buiten koester. Wat zondig is, daar ben ik me terdege van bewust. Ik kan niet zonder een lieve mail, een opbeurend berichtje of inderdaad soms wat geflirt over en weer. Eigenlijk verlang ik naar een schouder, een man die 100 procent voor me gaat. Dan voel ik me gewaardeerd en geliefd, daar snak ik naar. Juist het contact met anderen geeft me de broodnodige energie. Daardoor kan ik een betere moeder zijn voor mijn kinderen en mijn man enigszins accepteren met alle gevolgen van zijn moeilijke gedrag: opvliegerigheid, kwaadheid met agressie, primair reageren, schreeuwen om niets, etc. Als ik kiezen kon, dan ging ik weg met de kinderen, maar dat durf ik niet.

Dus A: ik weet dat ik fout zit maar... Dus B: ik kan niet zonder, anders houd ik het niet vol. Misschien veroordelen mensen me nu, maar ik schrijf dit met veel gevoelens van openheid en voel me ondanks veel contacten van mensen eenzaam... wat moet ik? Hier in de stad en gemeente kan ik mijn verhaal niet kwijt; gaat ieder zijn eigen gang. Op mijn werk zou ‘t me mijn baan kosten misschien.

Beste vraagsteller,

Van tevoren wil ik al aangeven dat ik de kans loop je verkeerd te adviseren. Want je weet zelf het beste in welke moeiten je verkeert. Anderen kunnen dat nauwelijks goed inschatten. Je geeft trouwens zelf al het grootste deel van het antwoord. Je weet al heel veel zelf. Ik maak alleen maar enkele aantekeningen.

Je ziet de aandacht van andere mannen, hoe dan ook, als een steun in de rug. Mijn gedachte is juist andersom. Omdat jij in deze huwelijkssituatie leeft, betekenen die andere mannen juist een groter gevaar dan voor anderen die niet in jouw situatie verkeren. Jij loopt juist extra risico’s. Op wat? Probeer je dat eens in te denken. Stel dat er grenzen worden overschreden. Nu kun je nog bepalen dat je dat niet wilt. Je wilt het ook inderdaad niet, dus...

Je zegt verder dingen die iets te makkelijk overkomen. Excuus als ik dit te makkelijk zeg. “Ik voel me gewaardeerd en geliefd; daar snak ik naar.” Dat geldt wel van ieder mens, maar er zijn talloos veel anderen die in veel ernstiger omstandigheden verkeren en die niet toegeven aan hun verlangens. Pas toch op dat je niet de slachtofferrol kiest. Weer mijn excuus.

Als je sociaal bent aangelegd, waarom zoek je geen vriendinnen die immers ook veel voor je kunnen betekenen? Dat zou juist ook kunnen in de kring van je gemeente. Daar zullen vast en zeker mensen zijn, die je kunnen steunen. De Heere heeft deze weg voor je uitgezocht. Hij kan de kracht geven die je nodig hebt. Je man is ook door Hem op je weg geplaatst. Zolang het kan, ligt daar je roeping.

Ik heb tweemaal “excuus” geschreven. Ik begrijp veel te goed dat je het moeilijker hebt dan ik me kan voorstellen. Maar als je je indenkt wat er zou gebeuren als het mis zou gaan, kan dat je juist behoeden omdat zoiets nog erger is dan wat je nu beleeft.

Verder nog iets: het huwelijk wordt vaak misverstaan. Het is natuurlijk geen romantisch avontuur, dat weet je zelf ook wel. Maar weet je ook dat het een opgave is, een roeping dus van Godswege, voor je kinderen, voor je man, voor jezelf? Paulus zegt dat de gehuwden verdrukking in het vlees zullen hebben. Weet je nog hoe het huwelijksformulier begint? Hij zegt ook: "Ik vermag alle dingen door Christus, Die mij kracht geeft". Zoek je noodzakelijke steun en hulp bij de Heere. In de weg van geloof en bekering. Dat zou de allermooiste gave zijn, juist ook rond de Kerstdagen.

Ds. P. Roos

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. Roos

• Geboortedatum:
  29-10-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

38 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven