Leven na de dood

Een vraag waar velen mee worstelen en zoeken naar een antwoord. Het antwoord lijkt complex en is af te leiden aan de gebeurtenissen die de mensheid zijn overkomen. Ik begin gewoon bij de Bron van alle leven: dat is onze Schepper die de eerste mens Adam heeft geschapen. Alle genen en zijn DNA had de Eeuwige geformeerd in zijn lichaam, daar zat geen enkel schoonheidsfoutje in. Eigenlijk zit in de eerste geschapen mens ook het allerlaatste kind wat ooit op aarde geboren zal worden. Dit wonder alleen doet ons diep buigen voor de Eeuwige die dit alles heeft gemaakt.

Het is ons bekend dat door de zondeval de mens een nieuwe aanvullende status heeft gekregen: dat is het sterven. Dat is de prijs die de mens moest betalen voor de overtreding van het eerste mensenpaar. Zij slepen met hun overtreding al hun nakomelingen mee. Hoe gaan wij daarmee om? Moeten wij boos worden op Adam en Eva omdat zij de oorzaak zijn van de dood? Ik denk dat boosheid op hen niet terecht is. Eerder past daarbij het collectieve verdriet wat hun nakomelingen na hebben gelaten. Ook zij hebben bij ieder kind en kleinkinderen gehoopt: dit is onze Messias. Telkens werden zij teleurgesteld als het gedrag van hun nageslacht niet was zoals zij verwachten. Geen mensenpaar is door zo een diep dal heen gegaan als Adam en Eva, die uit ervaring wisten hoe goed het was.

Ja, er was voor hen hoop dat er leven was na de dood. Hun aardse leven is tot stilstand gekomen en velen na hen gingen diezelfde weg. Maar de Eeuwige is geen G’d van de doden; Hij is een G’d van de levenden. Deze woorden komen rechtstreeks van de Eeuwige als Hij Mozes aanspreekt: Ik ben de G’d van Abraham, Izak en Jacob. Heel bewust haalt onze Messias deze woorden aan ten overstaan van de sadduceeën die mijn volksgenoten leerden: er bestaat geen opstanding uit de doden.

De Eeuwige zelf is levend en kan niet sterven. Als de Eeuwige sterft zal het heelal met alles wat daarin zich begeeft ophouden te bestaan. Geen spoor zal dan gevonden worden. Dat bied mij troost, in die zin: G’d, Die levend is, zal het herstel ter hand nemen. Hoe zal dat zijn is een ondoorgrondelijk proces. Te hoog voor de mens om dit te bevatten hoe dit zal plaats vinden. Maar ik ben er rotsvast van overtuigd dat de opstanding uit de dood zal plaats vinden. Waarom zou G’d zeggen: ik ben een G’d van de levenden? Is er een lofprijzing in het graf? De kille afbraak en het verval van het lichaam zal gewoon plaats vinden. In het graf verdwijnt al het DNA tot enkele sporen. Menig DNA is beschadigd geraakt door ziekte, degeneratie. Bij de opstanding zal er geheel nieuw leven ontstaan met exact hetzelfde DNA van Adam en Eva. Daar zitten geen schoonheidsfoutjes meer in. En het grootste wonder is dat dit hele proces van de opstanding en een nieuw lichaam binnen een miljardste deel van een seconde plaats zal vinden. Nee, voor de Eeuwige is er geen belemmering. Wat biedt dat ons met al onze beperkingen?

Laten wij nog eens kijken op het moment van de zondeval en de rekenschap die G’d van Adam en Eva opeist. Zijn de beschuldigingen die zij inbrengen terecht? Als de Eeuwige Zijn plan had volvoerd dan waren ter plekke Adam en Eva gestorven. Wie had dan de overwinning behaald? De Eeuwige is nog steeds rechtvaardig en geeft hen een tweede kans. De Messias wordt in de hof van Eden al aangekondigd. Die zal geboren worden. Als er geen leven is na de dood wat is dan het nut geweest van de komst van de Messias? Wat is dan het nut geweest van het lijden en sterven van de Messias? Het getuigenis van de opstanding van de Messias is niet gering. Er waren meer dan 500 ooggetuigen van de levende Messias.

Ik begrijp dat het voor velen heel zwaar is om de dood in te moeten gaan. Het is voor de gehele mensheid een eenmalige gebeurtenis. Bij de dood is de aardse taak voorbij. Natuurlijk lezen wij ook in de Bijbel dat er (tijdelijke) opstandingen zijn geweest. Hoe beschouwen wij dit zeer bijzondere? Wij zien dat de Eeuwige machtig is om ons afgesloten leven “tijdelijk te verlengen”. Het geeft ons de garantie: G’d is machtiger en G’d alleen kan dat “tijdelijke te verlengen” proces definitief maken met alle kwaliteit van leven.

Graag verwijs ik u naar de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus. Onze vader Abraham wordt in die gelijkenis als levende gezien. Ook de dode ziet de levende Abraham. In het aardse leven zitten wij gevangen in de tijd. Adam en Eva waren geschapen voor de eeuwigheid. Op dat herstel zitten wij als mensheid te wachten. De komst van de Messias heeft plaats gevonden conform aan de belofte. Het verlossingswerk van de Messias heeft plaats gevonden precies zoals over Hem is geprofeteerd. Ook de wederkomst zal plaats vinden anders zou het werk van de Messias, ik noemde het al eerder, tevergeefs zijn geweest.

Vind je bovennatuurlijke krachten ook geen teken daarvan?

Het is wel bekend dat bijv. glaasje draaien en andere vormen waarbij je geesten oproept echt bestaat. En wetenschappelijk kan uit niets nooit iets geschapen zijn, dus weer een teken dat er iets bovennatuurlijks is.

Lees gewoon de urls en je hebt het antwoord.

Gij dwaalt wel zeer... Ik ben de God van Abraham, Izaak en Jacob. Niet een God van doden maar van levenden. Daar kan ik het wel mee doen...