Gefrustreerde jongere

Ds. G.J. Noordermeer | Geen reacties | 02-10-2019| 15:08

Enkele vragen van een ietwat gefrustreerde jongere. Ik zit in een gemeente waar veel leden donker en degelijk gekleed zijn. Je ziet onder de jongeren ook wel enkelen die zich zo kleden, maar de meesten kleden zich niet donker en degelijk, soms zelfs op het gênante af. Ik merk bij de meeste mensen geen vriendelijkheid of gastvrijheid. Een ieder heeft zijn eigen eilandje, lijkt het wel. Hier en daar wordt soms wat gepraat. Eenmaal uit de kerk heerst een gespannen sfeer met veelal stilte. Zéér weinig mensen gaan ook aan het Heilig Avondmaal.

Wat moet ik hiermee? Deze gemeente is voor mij totaal niet aantrekkelijk om te kerken. Elke zondag ga ik met spanning naar de kerk. Dit behoort toch niet zo te zijn? Ik mag toch onbevangen, zonder mensenvrees, luisteren naar het Woord van God? Waarom kan men elkaar niet vriendelijk behandelen op een relaxte manier? Dat is toch niet gelijk oneerbiedig? Is dit spanning bij mensen? Durven mensen hun ware aard niet te laten zien, bang om ‘buiten de boot’ te vallen? Gastvrijheid en vriendelijkheid zijn toch kernwaarden van een christen? Waarom kunnen mensen zulk onplezierig gedrag vertonen, zondag in, zondag uit? Het is een bepaalde sleur die me de strot uithangt.

Beste jongere,

De inhoud van je vraag is mij niet helemaal duidelijk. Je emotie wel: “Je zit in een bepaalde sleur die je de strot uithangt.” Wat moet jij hiermee? Zou je ermee geholpen zijn als ik volledig met je in zou stemmen? Dan zouden we ons tenminste samen kunnen ergeren aan alle dingen waar we tegen aanlopen. Dan zouden we elkaar kunnen bellen en ons gelijk kunnen bevestigen. Dan zouden we blij kunnen zijn dat wij het tenminste wel goed zien. Dan zouden wij het samen eens over dat onplezierige gedrag van al die andere mensen...

Zouden we echt geholpen zijn als we medestanders hebben? Ik vrees van niet, want het gedrag van anderen kunnen wij niet veranderen. Het kiezen van kleding is een persoonlijke zaak. Als het goed is, wordt dat vanuit een bepaalde overtuiging gedaan. Met de gekozen kleding wil iemand misschien wel iets tot uitdrukking brengen. Maar wat ze tot uiting willen brengen, weet ik ook niet! Als het jou zo hoog zit, waarom ga jij het niet eens aan mensen vragen? Tip: ga dan eerst eens goed luisteren en vragen stellen voordat je gelijk met je eigen mening komt!

Op deze manier kan ik al jouw ergernissen langslopen. Je merkt geen vriendelijkheid of gastvrijheid. Draai de rollen om! Wees zelf vriendelijk door bijvoorbeeld te groeten. In het begin zal het misschien wat verbazing geven, maar op een gegeven moment zullen mensen je terug groeten. Als het gaat om gastvrijheid: nodig eens mensen uit de gemeente uit of ga eens gemeenteleden bezoeken. Dat vraagt misschien van jou een persoonlijk offer, want dan moet je zelf iets gaan ondernemen.

“Een ieder heeft een eigen eilandje.” Dan heb jij de taak om figuurlijke bruggen te bouwen.

De stilte uit de kerk. Persoonlijk vind ik gepaste stilte wel fijn. Soms hoor je in de consistorie de gesprekken over het leven van alledag weer verdergaan. Dan denk ik als predikant wel eens: zou men niet vol moeten zijn van het gepreekte Woord? Er is toch iets veel mooiers met elkaar te delen dan een kletspraatje? Misschien ligt er voor jou een mooie taak om eens met een andere jongere bij de kerk een gesprekje over de preek aan te gaan.

Het Heilig Avondmaal. Het is inderdaad zorgwekkend dat er veel mensen niet deelnemen aan het Heilig Avondmaal. Maar waarom ze dat niet doen, weet ik ook niet. Als iemand na zelfonderzoek moet erkennen niet aan te mogen vanwege zonde (n), zou jij ze dan toch willen verplichten? Zouden mensen niet aan durven? Ik weet het niet. Opnieuw ligt er hier een taak voor jou: ga eens met deze of gene praten. Gewoon luisteren en vragen stellen. Probeer je in te leven naar beweegredenen van andermans gedragingen.

“De gemeente is totaal niet aantrekkelijk om te kerken. Elke zondag ga ik met spanning naar de kerk. Dit behoort toch niet zo te zijn? Ik mag toch onbevangen, zonder mensenvrees, luisteren naar het Woord van God?...” Als dit nu het resultaat is van al jouw ergernissen, wie zou dan al die ergernissen bij jou oproepen? Dat is de duivel! Datgene wat bij jou gebeurt, is namelijk het ultieme doel van satan. Hij wil niets liever dan mensen van God en Zijn Woord afhouden en aftrekken. En bij jou probeert hij dat door het geven van al die ergernissen. Hoe meer ergernissen jij in de kerk hebt, hoe beter het voor zijn doel is.

Beste vriend, denk niet dat ik je niet begrijp. Er zijn zoveel vragen te stellen bij het menselijke gedrag. Dat geldt ook voor kerkmensen. Dat geldt voor een ander, maar ook voor mij! Wat vindt een ander van mijn gedrag? Hoe gedraag ik mij in het licht van Gods Woord? Ben ik volmaakt? Zelfreflectie lost het probleem niet op, maar het relativeert wel.

Daarbij: als er nu wezenlijke dingen zijn die lijnrecht tegen Gods Woord ingaan... buig dan je knieën, vouw je handen en leg het bij de Heere neer. Als al dat gedrag niet ten goede komt aan de gemeente van de Heere Jezus Christus, dan is het ook Zijn zaak. Dan krijgt jouw gebed ook een pleitgrond: “Heere, ik vraag het niet voor mijzelf, maar ik vraag het U tot de eer en verheerlijking van Uw Naam, opdat Uw Koninkrijk ook in onze gemeente uitgebreid zal worden.”

Wat moet je hiermee? Je moet helemaal niets, maar je kunt genoeg doen! 

Met vriendelijke groet,
Ds. G. J. Noordermeer

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G.J. Noordermeer

• Geboortedatum:
  08-06-1984
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Status:
  Inactief

16 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven