Tot Jezus gevlucht
Ds. D.W. Tuinier | Geen reacties | 27-09-2019| 11:01
Vraag
Ik ben eind 20, getrouwd en moeder van twee jonge kinderen. Als kind was mijn vader ernstig ziek en stierf. Toen ik nog niet zo lang getrouwd was is ook mijn moeder na een ziekbed overleden. Beiden hebben een goede ruil gedaan. Dat is een grote troost te weten dat zij nu bij hun God zijn! Al blijft het voor mij soms heel eenzaam om zonder ouders verder te leven. Wellicht ook omdat mijn enige zus die ver weg woont. Mijn man is door bepaalde gebeurtenissen de laatste jaren psychisch niet zo sterk. Toen hij heel diep in een depressie zat is hij een tijdje opgenomen geweest. Het was best moeilijk om de laatste jaren alles draaiende te houden. Zorg voor mijn toen nog zieke moeder, zorg voor mijn man, de kinderen. Wat heb ik me vaak krachteloos gevoeld, hoe moet het allemaal?!
Waar mensen ziek zijn of wegvallen besefte ik steeds meer dat niet op mensen moest vertrouwen, maar op God! Zo werd steeds meer mijn oog op Hem gevestigd. “Wie heb ik nevens U omhoog, wat zou mijn hart, wat zou mijn oog, op aarde nevens U toch lusten. Niets is er waar ik in kan rusten.” Om te sterven hoef je niet oud te zijn. Dat heb ik als kind al gezien. Een ding was voor mij nog maar belangrijk: “Christus moet mijn deel worden.” Naast dat ik Hem nodig heb in de gebrokenheid van het leven kan ik ook in mijn zonde niet voor God bestaan. Mijn leven werd een gedurig aanroepen om genade. “Heere U belooft toch dat wie tot Mij komt Ik geenszins zal uitwerpen?! U zegt toch ook, zalig hij die in dit leven Jakobs God ter hulpe heeft. Heere, ik kan niet voor U bestaan, maar bij U is toch ook vergeving?! Ga mij dan niet voorbij Heere!”
Soms vond ik troost en hoop in Zijn woord. Stil kon ik van binnen wel geloven een kind van God te zijn. Hij hoort mijn gebeden! Toch kon het ook weer zo’n strijd zijn. Zijn mijn zonden echt vergeven? Ik ben zo ongelovig om te geloven dat wie zijn zonden belijdt, vergeven zal worden. “Kom mijn ongelovigheid toch te hulp Heere!” Ik las in een boekje van een hervormde dominee dat we wel een briefje uit de hemel zouden willen om het zeker te weten. Maar dat hebben we helemaal niet nodig. God geeft zijn beloften in de Bijbel en daarin kunnen we zekerheid vinden. Wat ben ik dan een ongelovig mens. Waarom is het zo moeilijk om op Zijn Woord te vertrouwen?!
Zo bleef het nood in mijn hart. En toch wetend dat ik bij Jezus moest wezen, tot wie zullen we anders heengaan? Die bloedvloeiende vrouw had al zoveel dokters geprobeerd. Niets hielp. Tot ze naar Jezus ging omdat ze wist dat Hij haar kon genezen. Zo ben ik uiteindelijk ook aan Zijn voeten terecht gekomen. Omdat het als het ware was ‘sterven’ of naar Jezus vluchten. Ik vond rust en wist dat God mij wilde aanzien door Zijn zoon. Inmiddels ben ik aan het avondmaal gegaan.
Recent had ik daarover een gesprek met onze dominee. Hij vraagt zich af of ik niet met aardse moeiten tot Jezus ben gevlucht i.p.v. geestelijke nood om mijn zonden. Ik merk dat ik nu veel twijfels krijg. Ik weet dat ik daarmee bij God moet zijn. Want Hij heeft immers de woorden van het eeuwige leven. En niet dominees of mensen. Toch vraag ik me nu bijvoorbeeld af met welke nood die bloedvloeiende vrouw dan tot God ging? Is het ‘normaal’ dat ik eerst zeker ben van Gods genade voor mij en nu toch zo twijfel? Kunt u mij de weg wijzen?
Antwoord
Dag mevrouw,
Dank u wel voor uw vraag. Puntsgewijs ga ik er op in:
1. Welk een grote zegen als u met jaloersheid uw ouders mag nazien. Hen is een beter lot bereid.
2. Dat neemt niet weg dat u al jong hen missen moest. De rouw, leegte en gemis, dat verdriet mag u een plekje geven. Dat kost tijd. Ik mis mijn ouders nog, dikwijls, terwijl dat al zo veel jaren geleden is. Ook hierin wil de Heere geven wat daarvoor nodig is, voor elke dag genoeg (dagelijks manna) En... wellicht professionele hulp?
3. De grote zorgen, persoonlijk, uw man, de kinderen en het besef dat om te sterven een mens niet oud hoeft te zijn, heeft u meer en meer gebracht tot de ontdekking dat in dit leven en na het leven EEN DING nodig is: deel hebben aan Christus. Duidelijk!
4. Bij tijden mocht u hoop en troost ontvangen vanuit Gods Woord.
5. Ja, u mag, bij ogenblikken, geloven dat de HEERE van u afweet.
6. Toch ervaart u strijd. Dat is herkenbaar. Gods Kerk is hier op aarde de strijdende Kerk. De grootste vijand, waartegen u vecht, zit in uw eigen hart: ongeloof, vijandschap, twijfel...
7. U leest in een boekje van een van Gods knechten (Ned. Herv.) dat de zekerheid van uw geloof ligt in het Woord van God en Zijn beloften. Daarin heeft hij volkomen gelijk. De bloedvloeiende vrouw heeft het overal gezocht en nergens gevonden. Integendeel, het is al maar erger geworden. Ze is ten dode opgeschreven. Tot... haar oren, ogen en hart open gaan voor de Zaligmaker, Die haar alleen redden kan en wil. Ze ziet van alles en iedereen af en, in het geloof, gaat ze de gang naar Hem, Wiens Naam is Jezus, dat is Zaligmaker. Om bij Hem te ervaren: Wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen. Inderdaad: het was: of sterven buiten Jezus of tot Hem vluchten... sterven aan Zijn voeten. Wat valt het mee voor haar!
8. Uw dominee waarschuwt u voor een geloof dat door de aardse moeiten tot Jezus is gevlucht... Dat kan, is mogelijk. Dat komt voor. Uw predikant zal u niet waarschuwen uit hardheid maar uit een zekere bezorgdheid. Toch... laat u dit niet ontmoedigen, al begrijp ik u wel, hoor. Kom met uw twijfels weer opnieuw bij de Heere. Het ware geloof, door Gods Geest gewerkt, komt altijd weer bij Hem terecht.
9. Tenslotte, een tijdelijke nood wil en kan de Heere gebruiken om een mens met de geestelijke nood in aanraking te brengen en aan Zijn voeten... Dat kan. U ziet dat ook bij de Kananese vrouw. De nood van haar dochter bracht haar in haar zielennood bij Jezus.
10. En dat u strijd kent, dat is zeker! Op Gods werk komt strijd af. Zonder dat is er geen overwinning. Zonder kruis geen kroon en zonder lijden geen heerlijkheid. Leest u wat Paulus schrijft in Efez. 6 vers 10 (en verder).
11. Christus is Overwinnaar in de strijd en geeft Zijn volk de zegen. In Hem zijn ze meer dan overwinnaars (Rom 8: 36,37).
Gode bevolen,
Ds. D. W. Tuinier
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D.W. Tuinier
- Geboortedatum:28-04-1964
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kampen
- Status:Inactief
