Geen verhoring van gebeden

Ds. P.C. van Keulen | 5 reacties | 19-09-2019| 10:14

Ik ben een persoon die wat pessimistisch in het leven staat. Het is niet zo dat ik dag aan dag met een diepbedroefd hart over de aarde ga, maar laat ik het zo verwoorden: ik zie snel tegen de dingen op. Met name in de ochtend kan ik opstaan met een bang en somber gevoel, wat vaak in de loop van de dag wel grotendeels kan wegebben. Nu is het zo dat ik momenteel in een situatie zit (al wat langere tijd) dat ik voor mijn studie regelmatig dingen moet doen die ver buiten mijn comfortzone liggen. Dat zorgt voor extra leeuwen en beren op mijn pad, zeg maar.

Ik bid vaak of God mij een wat vrolijker hart wil geven. Een iets luchtiger instelling zou geen kwaad kunnen. Dat gebed bid ik al lang. Maar ik heb geen verhoring gekregen tot nu toe. En daar kom ik bij de kern van mijn vraag. Als ik bid, dan overvalt mij regelmatig een sterk gevoel en overtuiging dat ik tegen mezelf aan het praten ben. Dat bidden niets helpt. Dat God wellicht niet bestaat en als Hij bestaat, zeker geen tijd heeft voor mijn gebed met al die kleine aardse dingetjes en voor mijn geestesoog zie ik een afgewend gezicht.

En als ik bijvoorbeeld bid voor bekering van mensen in mijn woonplaats, dan ‘hoor’ ik daartussendoor ‘zeggen’; ga jij maar het evangelie brengen aan de deuren, als jij niks doet, doe Ik ook niks. Zoiets dergelijks. Bij verschillende onderwerpen van gebed krijg ik voortdurend op die manier de bal teruggekaatst. Zo ben ik soms een hele tijd in gebed, gooi ik alles eruit wat mij dwars zit, maar er is dan niks anders dan commentaar op mijn woorden. Dan bid ik om ontferming, of ik te midden van al die strijd iets van de liefde en aandacht van Jezus mag ervaren. Maar niets helpt.

Hoe kan het nou dat ik regelmatig lees van wonderlijk verhoorde gebeden? Van verrassende momenten dat er verteld wordt dat tijdens het gebed er liefde en rust wordt ervaren. Ik heb dat nog nooit gehad. Ik ervaar alleen maar frustratie en worsteling met God. Ergens heb ik het idee dat geloven iets psychologisch is. Ik kom regelmatig op het punt dat ik merk dat ik eigenlijk niet kan geloven en dan bid ik weer om geloof, maar dan verandert er niets.

Waarom schreef ik dat eerste stukje over mijn karakter? Omdat ik bij veel dingen mij kan voorstellen dat God gebeden niet verhoort om bepaalde redenen, maar ik kan niet klein krijgen dat Hij mij niet wat meer geloof wil geven, zodat ik meer vaste grond onder de voeten voel in het concrete dagelijkse bestaan. Ik zou daar zo blij mee zijn. Dat is toch tot eer van Zijn naam? Maar ook dan geldt weer wat ik al schreef; het enige wat ik voel en ervaar tijdens het gebed is dat alles wat niet verhoord wordt, aan mijzelf ligt. Hopelijk begrijpt u wat ik bedoel, ik zie uit naar een antwoord dat iets verder gaat dan de duivel de schuld geven van dit alles.

Beste vragensteller,

Om bij de kern van jouw vraag te beginnen: als je geen verhoring ervaart op jouw gebeden kan het zijn dat de gedachte opkomt dat bidden niet helpt, dat God niet bestaat, Zijn gezicht heeft afgewend en geen tijd heeft voor jouw gebed met al die kleine aardse dingetjes. Er zijn ongetwijfeld meer mensen bij wie deze gedachten wel eens leven als op vurig en aanhoudend bidden geen verhoring volgt. Je bidt al lang tot God om meer vrolijkheid, een luchtiger instelling, maar geen verhoring tot nu toe, terwijl er ook weer mensen zijn die als zij bidden rust en liefde ervaren.

Wat je (ook verder) in jouw vraag weergeeft doet mij denken aan David. In Psalm 22:3 zegt hij: “Mijn God, ik roep overdag, maar U antwoordt niet, en 's nachts maar ik vind geen stilte (rust).” Nu zou eigenlijk ook het hele tekstverband er bij betrokken moeten worden, maar dat voert hier te ver. Wat wel opvalt is dat waar God zwijgt, David niet kon zwijgen en zich er dus niet door liet weerhouden om te blijven roepen! Ook denk ik aan Asaf. Hoor hem in een enkel vers in Psalm 77: “Zou de Heere dan in alle eeuwigheid verstoten en voortaan niet meer goedgezind zijn? Houdt Zijn goedertierenheid voor altijd op? Heeft God vergeten genadig te zijn?” Toch bleef ook hij bezig in het gebed: “Mijn hand was ‘s nachts uitgestrekt en verslapte niet.”

Waarom bleven zij bezig in de gebeden met al hun vragen en aanvechtingen, met hun frustratie en worsteling met God? Omdat God, ook al schijnt het tegendeel, een horend God is, Zijn gezicht niet afwendt, met alles, ook alle kleine aardse dingetjes te maken wil hebben; Hij zegt het Zelf: “Ken Mij in al jouw wegen en Ik zal het wel maken.” Wat een belofte erbij! Ook nu, ook al roep je al zo lang en vurig! Zou Hij het spreken en niet doen? Ook al was het voor David en Asaf zo anders in de ondervinding, toch hielden zij vast aan God, aan Zijn Woord, en zagen op God, Die in het verleden zulke grote wonderen had verricht en uitkomsten had gegeven. Daarom, hoop op God en sla (blijvend) het oog naar boven! Je ziet soms leeuwen en beren op jouw weg, kijk hoger, zie op Hem, want “De HEERE in de hoogte is machtiger dan het bruisen van machtige wateren, de machtige golven van de zee” (Ps. 93).

Je schrijft ook dat het enige dat jij voelt en ervaart tijdens het gebed is dat alles wat niet verhoord wordt aan jezelf ligt. Het is waar dat wij geen verhoring verdienen vanwege wie wij zijn geworden vanwege onze zonden, die maken immers een scheiding tussen God en ons, maar daarom hebben wij ook de Middelaar zo nodig, de Heere Jezus Christus, in Wie alleen wij de toegang hebben tot de Vader; om Hem wil de Vader Zich ontfermen over ieder mens, en wil Hij te midden van alle strijd iets van de liefde en aandacht van Jezus doen ervaren, van Hem, Die uit de liefde van zijn hart ook tot jou zegt: “Komt naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.” 

Zijn daarmee nu al jouw vragen ineens opgelost? Is dit een antwoord op waarom gebeden niet verhoord zijn tot nu toe? Nee, en ook ik kan geen antwoord geven op het ‘waarom’, maar vanuit Gods eigen Woord horen we wel dat wij ons blijvend mogen vastgrijpen aan Hem, zoals Jakob ook deed en zei: “Ik zal U niet laten gaan, tenzij U mij zegent.”

Ik wens je van harte Gods zegen toe,
Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

141 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven