Geen nagelschrapsel toedoen
Redactie Refoweb | Geen reacties | 14-08-2019| 08:02
Vraag
Hoe staat het antwoord 'Zijn kind worden' in relatie tot Romeinen 3? De mens heeft geen handen om te komen en geen voeten om te gaan. Echter... Gods Geest werkt het zonder de mens in de mens. De mens kan zelf niets met aanbrengen tot zijn eigen zaligheid, want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen (Filippenzen 2:13). De mens heeft een verantwoordelijkheid voor zijn ziel. Maar hij kan tot zijn eigen zaligheid geen half nagelschrapje toedoen. Nogmaals mijn vraag: hoe ziet u bovenstaande in relatie tot het antwoord uit de link?
Antwoord
Beste vraagsteller, indien je de artikelen had gelezen die onder het antwoord staan, dan had je deze vraag niet hoeven te stellen. Het evenwicht staat in de diverse toegevoegde antwoorden netjes verwoord. Daar zouden we het bij kunnen laten. Toch nog een aanvulling.
Dit soort argumenten zijn nu precies waar Paulus het over heeft in Rom. 3. “Alle mens is leugenachtig”... hij rukt een paar teksten uit zijn verband en dat moet dan duidelijk maken dat de mens een stok en blok is die alleen kan afwachten. Dat doet het inderdaad goed in bepaalde kringen. Het klinkt ook uitermate vroom: "God moet het doen en een mens kan niets." Of: "Er moet eerst iets met een mens gebeuren." Of: "Dat gaat zomaar niet". En deze hebben we ook al een paar keer gehoord: "Je kunt beter eerlijk naar de hel gaan dan dan met een gestolen Jezus veronderstellen dat je bekeerd bent. Maar dat is geen heiligheid of het naspreken van Gods Woord, maar diepe haat en vijandschap tegen de Heere door des mensen onwil te versieren met een eenzijdig vroom sausje. Het komt rechtstreeks uit de koker van satan, die zich met dit soort vrome prietpraat voordoet als een "engels des lichts" (2 Kor. 11:14).
Het wonderlijke is namelijk dat Gods ons handen en voeten heeft gegeven om te komen en dat is ons gebed, waarin wij ons voor Hem verootmoedigen. Zo komen we met onze diepe schuld en zonden (ook al voelen we die niet) tot de Zaligmaker, die belooft dat een ieder die tot Hem komt niet uitgeworpen zal worden. We komen dus op grond van deze belofte en op grond van deze nodiging. We wassen onszelf ook niet vooraf schoon of proberen ons aangenaam te maken voor de Heere, maar we komen met al onze schuld en onwil. "Moede kom ik arm en naakt, tot de God die zalig maakt." En wie zo komt, verwacht het niet van zichzelf, maar van de Zaligmaker Die Zichzelf heeft vernietigd en tot zonde is gemaakt, om een wederhorig kroost daarvan te verlossen.
En daarom klinkt gelukkig nog iedere zondag op vele kansels dat alles gedaan is voor onze zaligheid door Jezus Christus. Hij nodigt ruim. Hij nodigt welmenend. En Hij nodigt onvoorwaardelijk. En door Zijn verzoenend sterven en Zijn nodiging is de weg geopend om tot Hem te komen. Ja meer nog, "alsof God door ons bade" schrijft Paulus in 2 Kor. 5:20. Dat is toch niet te begrijpen?! Een God die smeekt of wij, weglopers, weer bij Hem terug willen keren...
En door je te verbergen achter losse teksten dat een mens niets kan, maak je God tot een leugenaar en Zijn Woord tot een sprookjesboek. Gods Woord beveelt ons tot geloof en bekering. En een nodiging, ja zelfs een smeking, van God Zelf naast ons neerleggen is niet alleen hondsbrutaal, maar toont ook nog eens diepe minachting voor Degene die nodigt en Die zo barmhartig is om de gevallen mens Zijn genade aan te bieden.
Maar misschien dat je niet de Bijbel, maar onze oudvaders wel gelooft. Daarom zouden we je het prachtige en heldere boek “Het merg van het evangelie” van Edward Fisher willen aanbevelen, met daarbij het commentaar van Boston. Fisher zet op een heldere dogmatische wijze uiteen hoe dat “komen tot Christus” in praktische zin werkt.
Redactie Vragenrubriek
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
