Het Oude Testament en de messias

Ik hoop dat u mij toestaat om hierop te reageren.

In Joodse kringen spreekt men over het Hebreeuwse deel van de Bijbel, die in de kerken benoemd worden als het oude testament.

Onze vader Avraham, de 19e generatie vanaf Adam zette de Eeuwige appart om het geloof op deze aarde gestalte te geven. Ook Avraham moest het doen met de mondelinge overlevering aangaande de beloofde Messias. Metusalach heeft Adam gekend; Noach heeft Metusalach gekend; Sem was de zoon van Noach. Avraham heeft Sem gekend. De overlevering van de Beloofde Messias is een betrouwbare lijn.

De opdracht aan vader Avraham was: afscheiden van het voorvaderlijke huis en de afgodendienst. Op het nadrukkelijke bevel van de Eeuwige moest hij zijn geboorteland verlaten en gaan naar het land wat de Eeuwige al lang van tevoren bestemd had voor zijn nageslacht.

De beproeving is onze vader Avraham niet voorbijgegaan. Er staat over hem geschreven dat hij de vader van alle gelovigen is geworden. Hoe kan dat? Moet je dan echt een nakomeling van Avraham zijn om daartoe gerekend te worden? Hoe zit dat dan met de heidenen tot wie ook het evangelie is doorgedrongen? Is het geloof van Avraham exclusief voor al zijn nakomelingen? Nee, in het Hebreeuwse deel van de Bijbel vinden wij vele aanwijzingen aangaande hen die niet tot het Huis van Israël gerekend worden.

Zij worden beslist niet vergeten, sterker nog, wij lezen immers dat op grond van hun getuigenis over hun inlijving in het Huis van Israël. Ja zelfs in de geslachtslijn van de Messias worden niet Hebreeuwse mensen toegevoegd. Een lange geschiedenis, waarin wij als Hebreeuws volk beschreven worden is een weg die door diepe dalen en grote hoogten gaan.

Voor iedere Hebreeër is de Bijbel een geschiedenisboek. Voor uw begrip: de evangeliën zijn pure Joodse vastgelegde kronieken over de tijd dat Yeshua die vastgelegd zijn door de discipelen van Hem. Ook in hun dagen moest men het nog steeds doen met het Hebreeuwse deel van de Bijbel. Daar was niets aan veranderd en is nu nog steeds ongewijzigd gebleven.

Tijdens en na de ballingschap van Israël ontwikkelde zich een mondelinge overlevering. Ook dat is een interpretatie van “hoe het zou moeten”. Met dit gegeven moet u plaatsen de context van de Evangeliën. De mondelinge leer was enerzijds te strak en anderzijds te ruim. Ook onze Schriftgeleerden verschilden sterk van mening. Ik zal Israël verlossen van de vijand was de leuze van de vele valse messiassen in die tijd. Onze geestelijke leiders waren huiverig voor dit soort messiassen.

Alle Schriftgeleerden kenden de woorden van Deuteronomium 18:18. Er komt ook een moment dat deze uitspraak werkelijkheid gaat worden door de komst van Yeshua. De geschreven Evangeliën zijn bedoeld als een steekhoudend argument om het Huis van Israël wakker te roepen en terug te doen keren op de regels en geboden die eeuwenlang al vastgesteld waren door de Eeuwige.

De discipelen van Yeshua werden keihard geconfronteerd met de door de Schriftgeleerden vastgestelde regels. Yeshua laat hen ooggetuigen zijn van de afwijkende regels. De gesprekken tussen Yeshua en de Farizeeën zijn corrigerend. Velen onder hen toetsen de leer van Yeshua, die zo afwijkt van wat zij aan het volk leren. Het beeldend en aanschouwelijk onderwijs wat Yeshua geeft aan Zijn discipelen botst soms met de leer van de Schriftgeleerden. Die strubbelingen worden door de Evangelisten opgeschreven en zijn een argument om de Schriftgeleerden te overtuigen van de Messias Yeshua. Vanuit de Schriften kunnen zij het complete werk én de taak van de Messias lezen. Echter door hun overijverigheid, die ook in onze dagen er nog steeds is, doorzien de Schriftgeleerden het niet.

Moet ik het mijn volksgenoten kwalijk nemen en hen veroordelen omdat zij het niet hebben gezien? Het geheim wat hierin opgesloten is tweeledig: als eerste zouden zij dat wel hebben gezien dan zouden zij er alles aan hebben gedaan om de kruisdood van Yeshua tegen te houden. Ten tweede is hun halsstarrigheid de sleutel om het evangelie bekend te maken aan alle volkeren. Die halsstarrigheid moet ik uitleggen.

Terugkerend naar onze vader Avraham die door de Eeuwige apart werd gesteld om de dienst aan de Eeuwige op aarde voort te zetten. Deze taak geldt voor het gehele nageslacht van Avraham zijnde het Huis van Israël.
Menig priester is toegevoegd aan de groep die geloofden in de Messias Yeshua. Samen met de discipelen waren zij de overtuigende factor om heel het Huis van Israël het evangelie te verkondigen.

Het verlossingswerk, waarop men al eeuwen had gewacht, heeft onder hun ogen een aanwezigheid plaats gevonden. Het bewust manipuleren van zowel het Griekse denken en de Romeinse invloed bepaalde de macht van het Sanhedrin in die dagen.

Voor mij als Messiasbelijdende Jood zijn de Evangeliën én de brieven een geheel en spreek ik liever niet in termen van oud en nieuw.

@Jesaja40 Oud en/of Nieuw Testament betekent niets anders dan oud en/of nieuw verbond. Daar spreekt Jeremia al over in hoofdstuk 31 (in de belofte) en dat wordt vervolgens herhaald door de schrijver van de Hebreeënbrief in de hoofdstukken 8 en 9 (in de vervullng).

@Omega

Mijn visie is om juist geen teksten te isoleren maar die te bestuderen in de context waarin deze geplaatst wordt. Jeremia 31 is het vervolg op het voorafgaande hoofdstuk.

Hst 30 gaat over de verlossing van het Huis van Israël over de diaspora en de terugkeer naar Eretz Yisraël.

כִּי-אִתְּךָ אֲנִי נְאֻם-יְהוָה, לְהוֹשִׁיעֶךָ: כִּי אֶעֱשֶׂה כָלָה בְּכָל-הַגּוֹיִם אֲשֶׁר הֲפִצוֹתִיךָ שָּׁם, אַךְ אֹתְךָ לֹא-אֶעֱשֶׂה כָלָה, וְיִסַּרְתִּיךָ לַמִּשְׁפָּט, וְנַקֵּה לֹא אֲנַקֶּךָּ

In de woestijn, buiten het Beloofde land kregen wij de Thora. Het Huis van Israël hoeft niet meer in de woestijn te verkeren. Opnieuw krijgt het Huis van Israël de Thora van de Eeuwige. Niet meer op stenen tafels maar in ons hart geschreven. Die woorden van de Eeuwige zijn nog steeds onveranderlijk gebleven.

Waar u "nieuw" leest is het een restauratieproces. Yeshua corrigeerde onze schriftgeleerden aangaande hun interpretatie van de aloude wetten. Hij is het die dit restauratieproces ter hand nam. Hij schafte niet de oude regels af en stichtte ook geen nieuwe G'dsdienst. De wildgroei die onze schriftgeleerden aanbrachten moest gewoon teruggebracht worden naar zijn oorspronkelijke vorm.

Dat is de doorlopende werkelijkheid van de geboden.

Dus @vraagsteller, is de theologie van het geloof in de Messias niet iets nieuws of iets wat door Paulus voor het eerst bedacht is, maar dit is een bevel van God zelf. De HEERE had tot Mozes gezegd dat Hij een profeet uit het midden van zijn broeders zou laten opstaan, zoals hij en dat zij naar Hem moesten luisteren (Deut.18:15-19). Daar staat dus vermeld dat luisteren naar/gehoorzamen aan (= geloven in) die Profeet, noodzakelijk is.

Maar hoe konden nu die mensen die voor Jezus leefden geloven dat Jezus de Messias was? God eiste toen en eist ook nu nog, geen gehoorzaamheid aan/ geloof in een naam van 5 letters, maar in een Persoon waarvan de hoedanigheden uitgebreid beschreven zijn.

De discipelen lijken het rond Hemelvaart nog steeds niet te begrijpen. Hun twijfel ging niet over het feit dat Jezus de Beloofde Messias is, want Hij had Zich met vele en duidelijke tekenen aan hen laten zien na Zijn opstanding. Maar zij hadden verkeerde verwachtingen over het Koninkrijk van God. Zij dachten namelijk, dat direct na de opstanding Jezus het Koninkrijk zou oprichten in Israël.

Jezus zou iets anders tegen de rijke jongeling gezegd hebben? Jezus heeft hem niet alleen de eis van de bekering, maar ook het geloof in Hem voorgehouden, want Hij zei tot hem: Volg mij (Luk. 18: 22).

@Jesaja40 Ik denk dat de "doorlopende werkelijkheid" van de geboden ligt in de samenvatting er van door Jezus: God liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf. Niet in het onderhouden er van ligt onze zaligheid, maar in de vervulling er van door Christus Zelf. Als de wet iets duidelijjk maakt, is dat we deze nooit kunnen onderhouden. De meeste joden hebben dat nooit begrepen, zegt Jezus in Matt. 9:13 en Matt. 12:7. Paulus snapte dat pas na zijn bekering, vandaar dat hij daar in zijn Hebreeënbrief (hij is de vermoedelijke schrijver) uitgebreid op in gaat en het helder uitlegt in met name Hebr. 10.

Diezelfde schrijver heeft het daarom over de (beloofde) totale vernieuwing (Hebr. 8:8-10) en niet slechts over een restauratie. Logisch, want er valt niets te restaureren aan een door Israël verworpen verbond (Jer. 31-31-33). Zoals je kunt lezen refereert de Hebreeënschrijver aan deze tekst. Vergelijk het met de bekering van een mens. Dat is ook geen opknapbeurt, maar een totale vernieuwing (sterven en opstaan met Christus).

@Omega
De samenvatting van Yeshua komt uit het Hebreeuwse deel van de Bijbel. Wie die samenvatting uit het oog verliest staat niet rein tegenover de Eeuwige. Toen Israël het Beloofde land introk was kende men al lang die twee verzen en moest dat de hoeksteen zijn van onze samenleving. Dat mijn volksgenoten deze hoeksteen hebben verruild voor de zuigkracht van de wereld is een doodzonde. Dat was voor de Eeuwige een reden om Zich tijdelijk te verbergen van mijn volksgenoten.

Vele profeten hebben opgeroepen om terug te keren naar de leer van het begin. In mijn optiek is dat een doorlopende restauratie. Het terugbrengen van de geboden in hun oorspronkelijke staat. U weet heel goed dat restauraties altijd zichtbaar zijn. De zichtbare breuklijnen van een restauratie is de verloren generatie. Maar de wetten van de Eeuwige zijn niet aan restauratie onderhevig. Die woorden blijven onveranderd vast staan. Deze wetten hebben namelijk eeuwigheidswaarde in zich en wie dit verwerpt of afwijst speelt met zijn/haar eeuwigheid.

In het Hebreeuwse deel van de Bijbel kunt u als Goi lezen hoe het niet moet en wat de uiteindelijke gevolgen zijn. De klappen van de overtredingen zijn zeer hard aangekomen bij mijn volksgenoten. Wij kregen daar een dubbele straf voor. Dat is niet wreed van de Eeuwige, want Hij had ons daarvoor gewaarschuwd om juist geen overtredingen te begaan. Onze “aardige buurvolkeren” verkochten aan ons “onschuldige amuletten” die goed zouden zijn voor je persoonlijke welzijn. Het “zogenaamde onschuldige” was wel de oorzaak die ons telkens weer deed struikelen.

Wie zijn fouten niet meer weet te herinneren maakt in latere geslachten soortgelijke fouten. Gelukkig is er altijd een bescheiden deel geweest die wel volkomen op de Eeuwige vertrouwden en zij waren het zoutende zout in onze samenleving. Als onze samenleving daar opnieuw weer een oog voor kreeg mochten wij als volk weer opstaan en schaamden wij ons voor de Eeuwige om onze overtredingen. Na ons berouw was de Eeuwige ons weer genadig en schonk ons vergeving. Dat leert mij tot op de dag van vandaag dat het houden van de geboden een krachtsinspanning is.

U of uw meelezer zal inbrengen: ja maar de Messias heeft toch onze zonde weggedragen aan het kruis. Wij hoeven toch niet meer die aan die wetten te voldoen. Dan is dat in tegenspraak van Yeshua die nadrukkelijk leert: Ik ben niet gekomen om de wet of de profeten te ontbinden. Deze woorden spreekt Yeshua namens de Eeuwige uit. De specifieke wetten die uitsluitend zijn voor het Huis van Israël zal nimmer aan de Gojim worden opgelegd. Maar de tien woorden en alle uitwerkingen daaraan verbonden zijn universeel voor de gehele mensheid.

Leefde Paulus na zijn erkenning van de Yeshua onze Messias heel anders? Het enigste wat hij niet meer deed was de vervolging van Messias belijdende Joden. Voor de rest hield hij zich keurig als een Farizeeër aan de wetten. Paulus brengt met vier anderen zelfs een Nazireeër offer in de tempel.

Paulus is bij uitstek een kenner van mijn volksgenoten schrijft letterlijk aan de Hebreeën. Wie zijn dat? Dat zijn de Messias belijdende Joden in de diaspora. Zij hebben hun Joods zijn niet verloochend en blijven, net als Paulus en alle andere apostelen, zich houden aan de Hebreeuwse levensstijl en het vieren van alle Hebreeuwse feesten.

@Jesaja40 Misschien dat ik je niet goed begrijp, vandaar een aanvullende vraag voordat ik reageer. Bedoel je te zeggen dat onze zaligheid afhankelijk is van het naleven van de Tien Geboden?

@Omega
In het paradijs was maar een gebod: niet eten van de boom van kennis van goed en kwaad. Door de overtreding van dit gebod is de dood en verdeeldheid tussen mensen een realiteit geworden. De harmonie in de schepping is door het toedoen van de mens verstoord.

Het niet respecteren van het eerste gebod heeft ons verwijderd uit het paradijs. Deze verbanning bracht de mens veel ellende en de dood bleef niet uit. Er dreigt opnieuw een disharmonie tussen de eerste kinderen op deze aarde. De Eeuwige komt met Zijn waarschuwende woorden richting Kaïn vanwege zijn jaloersheid naar Abel. Hier zien wij de eerste beginselen van de Tien Woorden. Maar deze worden niet ter harte genomen en gaat van kwaad tot erger en zal leiden tot de zondvloed. Vele jaren later worden die Tien Woorden door de Eeuwige opnieuw aan de mens gegeven.

De rijke jongeling hield zich keurig aan alle geboden en Yeshua kreeg hem lief staat er geschreven. Zijn dagelijkse praktijk doorstond hij met glans. Een aanvullende toets van Yeshua naar de rijke jongeling was: maak je los van je aardse bezit, deel het uit aan anderen én volg Mij. Die aanvullende opdracht interpreteerde hij als “overvraagd”. Hij kon niet delen ondanks al zijn tienden die hij keurig betaalde. Deze jongeman moest dat aards bezit “slechts in bruikleen is”.

Wijsheid en kracht zijn een gave van de Eeuwige. De persoon die dit ontvangt van de Eeuwige moet beseffen dat bijzondere gave het “slechts in bruikleen is”. Gebruikt die persoon dit voor eigen gewin dan heeft die persoon heel wat uit te leggen bij de Eeuwige. Die persoon heeft wel de vruchten geplukt. Het harmonieuze in de schepping is aan die persoon voorbij gegaan.

@Jesaja40 Boeiend betoog, maar dat was mijn vraag niet. Misschien dat je die alsnog kun beantwoorden. Kortom: denk je (of vind je) dat onze zaligheid afhangt van het naleven van de Tien Geboden?

@Omega

De Eeuwige heeft de mens als rentmeester van deze aarde aangesteld. Hij verbind daar slechts een regel aan: respect voor Hem opbrengen. Ons antwoord op de regel van de Eeuwige is gehoorzaamheid.

Ons rentmeesterschap is door onze ongehoorzaamheid niet opgehouden. Wel zijn onze omstandigheden veranderd en de dood van de mens is een realiteit geworden.

U kunt het antwoord hieruit afleiden: gehoorzaamheid aan de Eeuwige was het wonen in het paradijs op aarde. De Eeuwige biedt ons Zijn genade aan: in de Tien Woorden. Ook daarin wordt gehoorzaamheid verwacht. De keuze is echt aan ons.

Zo kunt u zelf het antwoord op uw formuleren.

@Jesaja40 Ik vraag om een eenvoudig antwoord, maar ik krijg een doos puzzelstukjes. Blijkbaar raak ik een gevoelig snaar. En dat begrijp ik ook wel, want wie de wet boven of naast Jezus stelt moet met z'n billen bloot.

God biedt namelijk ons Zijn genade niet aan in de Tien Geboden (zoals je zegt), maar door het geloof in Jezus Christus. Bovendien is het niet Jezus én de wet, maar Jezus Christus alleen. Ef. 2 formuleert dat heel helder: "Uit genade zijt gij zalig geworden"(vers 5). En Paulus vervolgt: Door het geloof en niet uit de werken (der wet). Zie vers 8 en 9.

Het is een ingaan in de rust en niet in de werken (Hebr. 4:6-11). De Hebreeërs vielen in dezelfde fout als jij nu doet. Jezus vonden ze wel best, maar liever voor het lest. Of op z'n hoogst: Jezus én de wet. Ze vielen daarom weer terug in de werken van de wet om zo hun zaligheid 'veilig' te stellen. De schrijver van deze brief maakt daar korte metten mee. "De wet", zo zegt hij, "heeft nooit iets tot volmaaktheid gebracht" (Hebr. 7:19). Paulus benadrukt dat nog eens te meer in de Romeinenbrief: "Uit de werken der wet zal geen vlees gerechtvaardigd worden" (Rom. 3:20)... "En worden om niet gerechtvaardigd..." (Rom. 3:24 en 28). Het geloof zoekt zijn heil dus niet in de eisen van de wet. Paulus zegt bovendien dat christenen niet langer onder de wet staan (Rom. 7:6; Gal. 2:16; 3:19-26).

Heeft de wet dan geen enkele functie meer? Jawel, zegt diezelfde Paulus. In hetzelfde vers 20 van Rom. 3 staat ook: "Want door de wet is de kennis van de zonde." Calvijn (en alle andere hervormers) vat de functie van de wet samen 1.Een burgerlijke functie, tot beteugeling van het kwaad. 2. Een overtuigende functie, om tot de kennis van je ellende te komen. 3. Een regel van dankbaarheid, om het christenleven naar in te richten.

En de Eeuwige...? Voor een wedergeboren christen is dat gewoon "onze Vader". Geen slaafsheid, maar kindschap! Aldus Jezus.

@Omega,

Heb ik ergens Yeshua op een lagere plaats neergezet en de 10 Woorden op een hoger niveau?

Wat u puzzelstukjes noemt is de Joodse rijkdom die rechtstreeks wijzen naar onze Messias. Daar ging het toch om dacht ik zo.

De kloof tussen u en de Messiasbelijdende Joden is vanuit uw optiek te groot.

@Jesaja40 Het gaat er niet om dat je wet onder, naast of boven Christus plaatst, maar dat je de wet een rol laat spelen bij de zaligheid van een mens. Paulus verzet zich hier met hand en tand tegen. De teksten heb ik je genoemd.

De kloof is daarom niet alleen groot, maar onoverbrugbaar, omdat Gods Woord geen enkele ruimte laat voor deze dwaling. Daarom krijgt de Messiaanse gemeente er in de Hebreeënbrief ook flink van langs. Evenals trouwens de gemengde gemeente in Galatië. "Valse broeders" wilden hen weer onder de dienstbaarheid van de wet brengen (Gal. 2:4 + 16). Wie niet sterft aan de wet, kan niet zalig worden (Gal. 2:17-21). Paulus gaat zelfs nog een stapje verder: "Die zij vervloekt" (Gal. 1:8-9). Kortom, het is op het scherpst van de snede: De zaligheid is alleen in en door Jezus en zonder de wet!

@omega, m.b.t. "de wet een rol laat spelen bij de zaligheid van een mens"

Rom 6 leert dat het geloof niet losstaat van een afkeer van anomia, (wetteloosheid/ongerechtigheid). zie ook de volgende teksten:

1 Kor 6:10  Dwaalt niet; noch hoereerders, noch afgodendienaars, noch overspelers, noch ontuchtigen, noch die bij mannen liggen, noch dieven, noch gierigaards, noch dronkaards, geen lasteraars, geen rovers zullen het Koninkrijk Gods beerven.

Gal 6:7-8  Dwaalt niet; God laat Zich niet bespotten; want zo wat de mens zaait, dat zal hij ook maaien. Want die in zijn eigen vlees zaait, zal uit het vlees verderfenis maaien; maar die in den Geest zaait, zal uit den Geest het eeuwige leven maaien.

Rom 8:7  Daarom dat het bedenken des vleses vijandschap is tegen God; want.. het onderwerpt zich der wet Gods niet..; want het kan ook niet.

1 Joh 2:4  Die daar zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet bewaart, die is een leugenaar, en in dien is de waarheid niet;

Openbaring 21:8  etc.

@Omega,

Ook nu trekt u een tekst uit zijn context. Paulus is een rabbijn die het Joodse principe gebruikt om in paradoxen te spreken.

Hoe lost u het volgende op:

Yeshua zegt: meen niet dat Ik gekomen ben om de wet of te profeten te ontbinden.

In het Hebreeuwse deel van de Bijbel staan slechts 613 geboden. In het door u genoemde nieuwe testament staan maar liefst 1050 geboden.

Hoe kunt u zonder de wet leven?

omega
u ziet dan nu dat een mens uit de werken gerechtvaardigd wordt,
en niet alleen uit het geloof Jakobus 2vs 24
dat maakt het geloof volmaakt.zonder de werken is het geloof dood
Wat zijn de werken? m.i.z zullen we moeten trachten de samenvatting
van de wet,al is het met lek en gebrek tot ons hart toe te laten
Maar de grondslag is Zijn verzoenend sterven

@DLA42 Ahum, waar promoot ik wetteloosheid? Bovendien moet je goed lezen wat ik schrijf. Ik heb het over de levendmaking. En daarin doet de wet niet mee, zegt Paulus in al zijn brieven, maar bevestigen ook de andere apostelen. Ik heb Calvijn geciteerd (en daarin val ik hem bij) over de huidige functie van de wet. "In de heiligmaking functioneert de wet als regel van de dankbaarheid." Waarin ieder mens overigens dagelijks vele malen struikelt. Die wet is namelijk door niemand te volbrengen. Dat hoeft ook niet, omdat het geloofsleven niets anders is dan leven van dagelijkse genade en dat het struikelen hierin ons (als het goed is) steeds weer aan de voeten van de Heere Jezus brengt "als een ellendig mens", schrijft Paulus.

@huibertus Ik kan geen beter antwoord geven dan dat ds. N. den Ouden dat eerder heeft gedaan in de vragenrubriek van Refoweb en waar ik het ook van harte mee eens ben.

"Benadrukken Romeinen en Galaten tegenover een wettisch judaïstische leer, de onvoorwaardelijkheid van het evangelie van vrije genade, zonder enige verdienste van de mens; Jakobus heeft een andere invalshoek. Hij had te maken met mensen die er een leer op nahielden van goedkope genade; op de manier van: Zalig worden is toch uit genade, dus je leven doet er er verder niet toe. Dan gaat Jakobus aantonen dat een echt geloof nooit zonder vruchten blijven kan, en dat we in die zin dus niet zonder goede werken zalig kunnen worden. Niet dat de werken iets bijdragen tot ons behoud, en ons een bepaalde waardigheid zouden geven (daar zijn Romeinen en Galaten duidelijk genoeg in), maar ze zijn wel onlosmakelijk als vruchten aan een waar geloof verbonden. In die zin geldt inderdaad dat we zonder werken niet gerechtvaardigd kunnen worden, want uit de werken blijkt de oprechtheid van het geloof waardoor wij gerechtvaardigd worden."

@Jesaja40 Tja, als je je verschuilt achter de paradoxen van Paulus (ik ben overigens benieuwd welke je bedoelt) is het niet moeilijk om de Bijbel naar je eigen hand te zetten. Dan kun je interpreteren zoveel je wilt en heb je en jouw geloof altijd gelijk. En dat is dus wat ik met klem afwijs. Gods Woord is niet dubbelzinnig. Het is zo helder als glas, er staat wat er staat en het wordt nog uitgelegd ook. De enige paradox in de Bijbel is dat God altijd door het tegendeel heen werkt.

Als Jezus zegt dat Hij niet gekomen is om de wet om te ontbinden, maar om te vervullen, kan dat dus niet in tegenspraak zijn met wat Paulus en de andere apostelen zeggen over de vervulling van de wet. Welnu, we hebben geconsteerd dat deze voorgangers schrijven dat de wet in de rechtvaardigmaking (rechtvaardigverklaring is overigens een beter woord) geen enkele functie heeft (of het zou moeten zijn dat de wet ons wijst op onze zonden). In het Grieks staat voor "ontbinden" hier kata'lua, wat ook "verwoesten", "te niet doen" of "nutteloos maken" betekent. En dan wordt eigenlijk al iets duidelijker wat Jezus hier zegt. Hij kwam niet om de wet te bestrijden, maar om deze tot vervulling te brengen. Wat niemand kon en kan, heeft Jezus gedaan: de wet volmaakt gehouden om daarmee Zijn Vader te eren. Dat was Zijn taak hier op aarde. Het is dus heel eenvoudig. Als de wet van Mozes nog steeds bindend zou zijn voor ons (tot in elke jota en tittel), in die zin van een leefregel om zalig te worden, dan heeft Jezus gefaald en is de wet niet vervuld.

Wat trouwens opvalt als je de brieven aan de gemeenten leest, is dat alle vermaningen daarin passen binnen de Tien Geboden. Wat nog eens wil zeggen dat in het geloofsleven de wet nog een functie heeft, zij het een andere. Of, zoals we zingen in de Tien Geboden des Heeren: "Om die te doen uit dankbaarheid" (dus niet om er mee zalig te worden).

@ Omega

Ten eerste:
Er wordt gedacht dat Yeshua de Thora heeft volbracht en deze niet meer nodig zou zijn voor de mensen om die ook te houden. Daar is geen enkele logica in deze stelling dat Yeshua en einde maakt “om de Thora te gehoorzamen”. Kijken wij naar de leerstellingen in de Thora, dan zien wij de geboden van de Eeuwige en die moeten wij moeten respecteren en gehoorzamen.

Nergens leest u dat Yeshua ongehoorzaam is tegenover de geestelijke
leiders van Israël. Hij is niets anders bezig om hen te corrigeren. In vele synagogen spreekt Yeshua de leiders in het openbaar aan. De gojim rangschikt deze gesprekken onder de noemer: twistgesprekken. Zij lijken daar toch immers op neemt men gewoon aan. Het doel van die gesprekken is om juist te leren en de kennis op een hoger niveau te brengen. In menig gesprek met Yeshua zijn er onder hen mensen die (schoorvoetend) erkennen: deze die voor ons staat is Degene waarover Mozes heeft geprofeteerd en naar Hem moeten wij luisteren.

Er was ook een heel andere categorie leiders die weigerden om hun “verwrongen” mondelinge leer in te zien en Yeshua als hun Meerdere te erkennen. Die worden door Yeshua met alle respect hard aangepakt. Een aantal onder hen verhard echter in hun stelligheid die zij hebben geleerd of bedacht.

Wat leert Yeshua ten diepste? Is dat niet: het onderhouden van de leer van Mozes die door Christenen “steevast als geboden” worden omschreven.

Ten tweede:
Met identiek gebrek aan logica, wordt gedacht dat Yeshua's vervulling van de profeten impliceert dat er geen profetieën uit de Tenach overblijven voor de Joden. Maar de beloften van de Hebreeuwse bijbel aan de Joden worden niet afgeschaft in de naam van: "vervuld te zijn in Yeshua". Integendeel, vervulling in Yeshua is een toegevoegde verzekering dat alles wat God de Joden heeft beloofd, nog zal geschieden. (2 Korinthe 1:20)

Alle opgeschreven profetieën over het verlossingswerk van Yeshua zijn letterlijk uitgekomen. Met dat in gedachte heeft Yeshua de profeten (gedeeltelijk) vervuld.

Er zijn ook nog onvoltooide profetieën die nog plaats moeten vinden. Ook die staan in het Hebreeuwse deel van de Bijbel en worden deels ook in de Evangeliën en de brieven bevestigd.

Over uw opmerking: de Bijbel is zo helder als glas vind ik een uitstekend voorbeeld. Ieder dogma haalt de transparantie weg. En u weet heel goed dat er meerdere lagen en verborgen schatten in de tekst zit.

@Jesaja40 Wat ik tot nog toe heb betoogd en aangetoond vanuit de apostolische brieven is dat de wet heeft afgedaan (want vervuld door Christus) in de rechtvaardigingsleer en dat deze als de Tien Woorden terugkomt in de heiligingsleer. Misschien dat je kort en bondig, en zonder omhaal van woorden en historisch college, kunt aangeven of je het hiermee eens bent. Dat moet toch niet zo'n lastig te beantwoorden vraag zijn, want het gaat hier om het wezen van de zaak (aldus Paulus).

En als je beweert dat Jezus niet ongehoorzaam was aan de geestelijke leidslieden van Israël, dan is daar volgens mij wel wat op af te dingen. Hij noemt ze dwazen, blinden, geveinsden, witgepleisterde graven, slangen, adderengebroedsel (Matt. 23). Als ik zo 'gehoorzaam' zou zijn aan mijn werkgever, stond ik binnen 10 seconden op straat ;-) Jezus gehoorzaamde Zijn Vader en daarom moesten deze oplichters ontmaskerd worden.

@Omega,

Heiligheid- en rechtvaardigheidsleer is een kerkelijk dogma. Daar kan ik gewoon niets mee.

Dat Yeshua mijn volksgenoten hard aanpak weet ik zeer goed. Ook dit benader ik (voor u helaas dan maar) uit de historische context. U weet drommels goed dat Yeshua Joods is en dat binnen de familie alles recht voor zijn raap gezegd behoort te worden.

Als onze leidslieden zich gedragen als heersers en huurlingen dan behoort dat ook keurig gezegd te worden. Dat is geen scheldpartij maar het komt gewoon uit het hart voort.

Als u het niet eens zou zijn met uw werkgever dan zult u dat bedekt aan hem kenbaar maken. Maar thuis, waar uw werkgever u niet kunt horen zullen er waarschijnlijk andere woorden uit uw mond komen.