Aanstaande domineesvrouw
Ds. D.W. Tuinier | Geen reacties | 25-07-2019| 12:16
Vraag
Heel graag een reactie van een dominee uit de Gereformeerde Gemeenten. Ik ben een meisje van 16 en zit op een reformatorische middelbare school. Op school gaat het goed, ik ben over met een mooi rapport. Ik heb een gezellige vriendengroep en sinds een jaar is er een jongen in mijn leven. We hebben verkering sinds drie weken. Hij hoopt later dominee te worden. Hij heeft recent zijn gymnasium cum laude behaald, maar voelt zich door de HEERE geroepen dominee te worden. Hij is hierover inmiddels in gesprek met diverse mensen binnen de Ger. Gem. Zowel binnen als buiten de gemeente.
Op zich is dit gegeven iets om dankbaar voor te zijn. Ik ben dankbaar in elk geval. Echter... ik ben zelf een domineesdochter. Sinds jonge leeftijd ben ik mij bewust van de consequenties: als gezin zijn wij heel dienstbaar. De gemeenteleden kunnen altijd rekenen op mijn vader. Mijn moeder steunt mijn vader en doet veel voor met name de vrouwelijke gemeenteleden. Onze deur staat altijd open. Werkelijk altijd. U moet weten dat ik groot respect heb voor beide ouders. Ik kom uit een warm nest. Wel is het zo dat het ‘voor jezelf kiezen’ er niet bij is. De gemeente gaat altijd voor. Mijn vader werkt enorm hard: preken voorbereiden, studeren, vergaderen, voorzitter van allerlei verenigingen/stichtingen. Hij geeft catechisatie, bezoekt gemeenteleden, etc. Ik zie dit allemaal aan en zie mijn moeder hem in alles steunen.
En dan vraag mij af of ik dit ook zo zou kunnen. Regelmatig bid ik en vraag ik de HEERE of mijn hart ruim genoeg is later de plichten te kunnen vervullen die je als domineesvrouw nu eenmaal hebt. Ben ik ‘goed genoeg’ als ‘voorbeeld’. Wil ik mijn deur wel altijd openzetten? Wil ik wel zo ‘zichtbaar’ zijn binnen de gemeente? Ik heb zelf als domineesdochter vaak het gevoel gehad in een soort van aquarium te zitten: de hele gemeente (en het gaat hier om een heel grote) kent ons en legt ons (zo ervaren wij dat) langs de meetlat. Te laat thuiskomen bijvoorbeeld is er niet bij. Zou ik dat wel doen dan, geef ik een slecht voorbeeld. Kleding is ook een heel ding: geen leggings, mijn rokken mogen niet te kort. Eerbaar gekleed gaan vind ik van groot belang. Maar niet omdat gemeenteleden dat verwachten.
Misschien ben ik wat warrig, maar het komt hier op neer. Mijn verloofde is heel stellig: de HEERE vraagt hem dominee te worden. Dat betekent dat ik straks in dezelfde situatie terecht kom als mijn moeder. Maar ik twijfel of ik mij écht kan conformeren aan mijn taak als domineesvrouw. Ben ik niet te egoïstisch? Teveel gericht op mezelf? Ik kan hierover slecht praten met mijn ouders. Zij vinden dat ik dankbaar moet zijn voor mijn verloofde. Dat bén ik ook, maar tegelijk wil ik zeker zijn van mijn zaak. Hem later teleurstellen kan niet.
Ik worstel er des te meer mee omdat ik van jongs af aan graag arts wil worden. Als mijn (toekomstige) man inderdaad dominee zal worden kan ik onmogelijk werken als arts. Waarom zou ik dan nu zo hard werken op school?
Ik leg al deze vragen telkens neer bij de HEERE. Soms voel ik ineens dat ik mijn verloofde moet volgen, maar dan ineens (zondagmiddag in de kerk) slaat de twijfel toe. Ik twijfel overigens niet over de liefde voor mijn verloofde. Hij is de man waar ik mee hoop te trouwen. Kunt u mij enig advies geven?
Antwoord
Bedankt voor je eerlijke vraag. Je mag van mijn kant een eerlijk antwoord verwachten. Hoewel ik het bijzonder waardeer dat je over deze zaken serieus nadenkt en ze de Heere voorlegt in je gebed, vind ik je nog wel jong. Begrijp ik goed dat je 16 jaar bent? Wat een prachtige leeftijd! Welk een zegeningen geeft de Heere jou! Mooi rapport, fijne vriendengroep, warm gezin, respect voor je ouders hoe zij leven en hun leven dienstbaar stellen tot eer van God en hun naaste binnen de kerkelijke gemeenten en daarbuiten... een lieve vriend, die er van overtuigd is dat hij dominee zal worden.
Begrijp ik het goed dat jullie drie weken verkering hebben? Je vriend begint binnenkort met zijn studie en jij wilt graag geneeskunde gaan studeren?! Beste vriendin, nogmaals: fijn dat je mij deze vraag stelt. Mijn advies is: investeer in elkaar, praat veel met elkaar over de Heere, Zijn Woord en Zijn dienst. Bidt veel met en voor elkaar. Daarnaast gaat je vriend verder studeren en jij ook, voorlopig nog (vele) jaren! Ga biddend je weg, in afhankelijkheid van de Heere. En als Hij jullie Leidsman en Gids is, dan komt het allemaal goed, ook al kunnen sommige zaken jou, bij ogenblikken, aanvliegen. Dat snap ik! Dat is menselijk. Over enkele jaren mag je e.e.a. hopelijk weer anders bezien. Als de Heere jullie voor elkaar hebt bestemd, groei je langzaam maar zeker hier naar toe. Leest Spreuken 3 vers 6: Ken Hem in al je wegen. En hij zal je paden recht maken. Recht in de betekenis van recht in Gods oog (vrij vertaald).
Groeten aan je vriend! Wens hem van mij wijsheid en licht toe! Ps. 25 vers 2.
Ook de groeten en een stevige hand voor je ouders. En dat jij sommige dingen wellicht niet mag wat kleding e.d. betreft is niet omdat je een domineesdochter bent. Domineesgezinnen zijn niets beter, meer of minder dan andere gezinnen. Maar bepaalde zaken doe jij anders omdat de HEERE dat van jou/ons vraagt. Toch...?
Pastorale groeten,
Ds. D. W. Tuinier
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D.W. Tuinier
- Geboortedatum:28-04-1964
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kampen
- Status:Inactief
