Karikatuur van bekering

Ds. C. Harinck | Geen reacties | 01-07-2019| 11:38

Door genade heb ik mogen zien hoe mijn hart is (een bron waar alle kwaad uit komt), maar ook heb ik mogen zien dat God mij niet zal verlaten, heb ik Zijn liefde mogen ervaren en heb ik op Christus mogen zien in al Zijn volheid. Nu loop ik al vanaf het begin aan tegen mensen die zeggen dat mijn zonden nog niet vergeven zijn. Telkens weer in andere bewoordingen: “Een bedekte schuld is nog geen vergeven schuld. Onderhouding is nog geen afhandeling. Wat je meegemaakt hebt, moet je mee de dood in. Een geopenbaarde Christus is nog geen toegepaste Christus. Zien is nog geen hebben. Je moet nog door het rechthuis enz.”

Terwijl ik zoveel rust en vrede had/heb, het ligt vlak tussen de Heere en mij. En ik ben niet meer bang om te sterven, bij tijden verlang ik er juist naar. Voor de mensen waar ik tussen leef en waar ik kerk, is dit te hoge taal. Je moet arm blijven, je bent te bezittend, het is voor een arm en ellendig volk. Het is te snel dat ik dit nu al zeg/denk/ervaar, ik moet zeker nog verlost/vrijgesproken worden. Dan pas kan ik zeker weten dat mijn zonden vergeven zijn, en dan pas kan ik zeggen dat ik rust en vrede in Hem heb, en dus ook niet meer bang ben om te sterven.

Vandaag werd er weer tegen mij gezegd: “Maar Hizkia kende ook al veel van het leven, maar toen hij ziek werd, bad hij toch: ...o HEERE! ik word onderdrukt, wees Gij mijn Borg” (Jesaja 38:14). En in vers 17: “... want Gij hebt al mijn zonden achter Uw rug geworpen.” Dus, dat wist hij pas later in zijn leven. Toen pas had hij zekerheid, omdat het tot hem gespróken was. En dat er tegenwoordig maar weinig mensen zijn die die zekerheid hebben (d.m.v. de bewuste rechtvaardigmaking, vierschaar).

Ik vroeg hoe het dan met al die andere mensen zit, die dat niet bewust (visionair bijv.) meemaken? Of die dan niet behouden zijn? Maar daar kwam geen antwoord op. Ik zei dat de Heere de Bijbel niet voor niets gegeven heeft, ook om ons te sterken in ons geloof. De Heere wil graag dat Zijn kinderen weten dat ze Zijn kind zijn. Om Hem de eer te kunnen geven, en om meer en meer op te kunnen wassen in de genade en te leren van onze Heere Jezus Christus. En dat we daarom onszelf moeten toetsen aan Zijn Woord. Maar nee, was de reactie, dan zou het verstandelijk zijn. Het moet een voet lager (in het hart).

Op het moment weet ik het allemaal niet meer. Wil ik te graag vasthouden wat ik mee heb mogen maken? Moet ik het dan maar loslaten, zodat ik net als Hizkia weer opnieuw ga roepen: “HEERE, wees Gij mijn Borg”? Maar dat kan ik ook niet, ik zwijg al zo vaak (bang voor reacties), maar ik wil zo graag getuigen hoe groot en sterk Hij is, dat Hij er zo eentje uit de zonden heeft willen trekken die het niet eens wilde! En dat het niet alleen maar ellende en klagen is, maar dat de liefde van God zo groot is en het verlangen zo sterk kan zijn om altijd bij Hem te mogen zijn. Ik word er zo moedeloos van.

En ik krijg veel twijfels of ik het nog wel kan volhouden in deze kerk, hierdoor mis ik de eenheid onder elkaar. Maar weggaan durf ik ook niet zomaar, want ik heb liefde gekregen tot deze gemeente en hoop dat de Heere nog veel mensen zal bekeren. Hoe moet ik hiermee omgaan? Ik heb geen kracht om hier tegen te strijden, voel mij vaak zo alleen staan, het beklemt mij allemaal zo erg. Ik kan vaak alleen maar bidden: “o Heere, help!”

Beste vraagsteller, 

Ik begrijp je verwarring. Het wordt ook verwarrend gemaakt. Ik heb het zelf ook meegemaakt toen ik bij de kerk kwam. Al die uitdrukkingen en standpunten. Nu had ik gelukkig leiding van een dominee, die nogal eens zei: “Heb je Jezus dan heb je alles. Mis je Jezus, dan mis je alles.” Dat was erg vruchtbaar. Het staat zo ook in artikel 22 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Maar dat wist ik toen nog niet. 

Er zit in al die uitdrukkingen wel iets van waarheid, maar de waarheid van die uitdrukkingen verstaat en kent men niet meer. Dus hou je alleen degelijke gezegden over. Daar worden preken mee doorspekt en houden dode zondaren en vele ambtsdragers, die niets weten van het bewenen en belijden van de zonde aan Jezus voeten en niets kennen van het woord van vergeving uit Jezus eigen mond, zich er mee op de been. Zo erg is het helaas geworden. Men kent de liefde van Christus niet en dan wordt dat op zo’n manier opgevuld. 

Ik merk uit vele reacties dat u niet de enige bent die stuk loopt op al die gezegenden. Veel van die uitdrukkingen kloppen ook niet. Zo is een bedekte schuld juist een vergeven schuld. Zie maar Psalm 32:1: “Welgelukzalig is hij, wiens overtreding vergeven, wiens zonde bedekt is.”  Een schuld die niet bedekt is door het bloed van Jezus is een juist onvergeven schuld.

“Onderhandeling is nog geen afhandeling.” Alsof God Zijn werk halverwege opgeeft. Ik weet  wat er mee bedoeld wordt: Je bent dan nog niet helemaal onder het recht verloren gegaan. Maar je zou maar eens moeten lezen hoe belangrijk de oudvaders de geloofsonderhandelingen tussen Jezus en een verloren mens vinden. In de echte onderhandeling gebeurt ook echt iets. Daarin raakt de doemschuldige zondaar door schuld belijden, de straf te billijken en Jezus' bloed als enige pleitgrond over te houden, al zijn zonden aan Jezus kwijt en schenkt Jezus hem of haar Zijn volkomen gerechtigheid en gehoorzaamheid. Weet men nog deze onderhandelingen? Lees er Petrus Immens op na in “De godvruchtige avondmaalganger.” 

“Zien is nog geen hebben.” J. Owen zegt: “Zien is de sterkste geloofsoefening.” Je moet mensen die in de rimboe van Zuid-Amerika leven en nog nooit een auto hebben gezien maar eens proberen uit te leggen wat een auto is. Maar als je hen een auto kon laten zien, zou dat hen overtuigen. God werkt door geestelijke en verlichte ogen van ons verstand, in ons een kennis van Jezus, die door al die gewichtige beschouwingen nooit verkregen wordt.

Zo zou ik verder kunnen gaan. Het komt er op neer, dat al die gezegden uit vroegere gezelschappen wel waarheid bevatten, maar door velen nu ingepast zijn in een bepaald bekeringsschema. Ze zijn een eigen leven gaan leiden, los van de Bijbel en los van de echte beleving. Dan hou je een karikatuur over. Ik merk dat deze ontwikkeling steeds sterker wordt. Iedere tekst uit de Bijbel wordt gebogen naar een bepaald schema. Alles wat daar van afwijkt wordt veroordeeld. Men leest de Bijbel niet meer onbevangen, maar door de bril van bepaalde opvattingen over de weg van de bekering. Dat wordt dan in iedere tekst gestopt. Wat een armoede! En wat een dwaalweg. God zegt: “Zij hebben Mijn Woord verlaten wat wijsheid zouden zij dan hebben?” (Jeremia 8:9).

Het is eigenlijk aangrijpend wat sommige mensen en predikers met de Bijbel durven doen. Zij vrezen waarschijnlijk de woorden uit Openbaring 22:18, 19 niet. “Indien iemand tot deze dingen toedoet. God zal hen toedoen de plagen die in dit boek geschreven zijn. En indien iemand afdoet aan de woorden des boeks dezer profetie . God zal zijn deel afdoen uit het boek des levens.”

Ik wil je de raad geven alles wat men je wil verkondigen naast de Bijbel te leggen en te vragen: Waar staat dit? 

Verder moet je wat begrip hebben voor, wat ik wil noemen, “onze mensen.” Zij zijn gevormd door bepaalde opvattingen en hoe erg ook, zij kunnen het niet plaatsen dat iemand die door God getrokken is vanuit de volheid van zijn hart spreekt over het wonder dat God zo’n goddeloze genadig is geweest. Vooral niet als je over Jezus spreekt en Hem dierbaar acht. Dat doorbreekt het systeem en kan niet waar zijn. Ik denk dat ze moeite zouden gehad hebben met een vervolger, zoals Saulus van Tarsen, die nadat Ananias hem -in zijn schuldverslagenheid-  het Evangelie van Jezus’ lijden en sterven had verteld: terstond Christus predikte, Handelingen 9:20. Zo snel kan en mag het niet gaan. Het hele proces moet eerst doorlopen worden...
 
Zo heb ik getracht je wat duidelijkheid te geven. Ik hoop dat je blijven mag waar je nu bent. In andere kerken vind je weer wat anders. In je eigen kerk, waarvan je zegt dat de Heere gevonden te hebben, ligt misschien juist een taak voor je. Zwijg niet over wie de Heere voor je wilde zijn. Wacht je voor zelfverheffing en blijf een arme zondaar die roemt in het kruis van onze Heere Jezus Christus. 

Ds. C. Harinck

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Harinck

• Geboortedatum:
  09-04-1933
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

257 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven