Smartphoneverslaving
De Hoop ggz | 8 reacties | 26-06-2019| 11:08
Vraag
Een noodkreet. Hoe kom ik van mijn telefoonverslaving af? Ben getrouwd, heb vier kinderen en ben verslaafd aan mijn smartphone. Ik moet er dwangmatig de hele dag op kijken. Ik heb al 100 keer of vaker alle apps verwijderd waar ik vaak op kijk (NOS, AD, FB, Whatsapp, etc.), maar telkens weer val ik terug. Ik kan de verleiding niet weerstaan. Ik merk dat het me volledig beheerst. Ik wil het niet, baal ervan, schaam mezelf, veracht mezelf, probeer het weer te stoppen, lukt weer niet. Het maakt me zo moedeloos.
Het enige wat over lijkt te blijven is mijn telefoon helemaal wegdoen, maar dan voel ik dat ik dat eigenlijk ook niet wil. Want dan denk ik: kom op, het moet toch lukken om hem alleen te gebruiken voor de nuttige dingen en verder niet. En soms heb ik hem ook gewoon echt nodig.
Maar deze strijd beheerst me zo dat het mijn geloofsleven in de weg staat, mijn relatie met God lijdt er onder. Ik ben geestelijk koud, ik kan me er ook bijna niet toe zetten om Bijbel te lezen of te bidden. Ik loop hier echt helemaal vast in. Wat nu?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Een herkenbaar beeld. Smartphoneverslaving lijkt in onze tijd door heel wat mensen, jong en oud, ervaren te worden. Bij elke verslaving, ook die aan een smartphone, ervaar je onvrijheid. Iets lijkt machtiger te zijn dan jij en je weet niet hoe je daaraan kan ontsnappen. Ook jij beschrijft dat. Velen met een smartphoneverslaving lijden aan infobesitas, informatieovervloed. Als je dat hebt, ervaar je ook de gevolgen: vermoeidheid, slaaptekort, concentratieproblemen. Het gaat bij infobesitas ten diepste om wat wel FOMO wordt genoemd: Fear Of Missing Out, de angst om iets belangrijks te missen, om niet op de hoogte te zijn, er niet bij te horen als je niet bij de tijd bent. Herken je dat? Kan het zijn dat je je identiteit en zelfwaardering juist daaraan ontleent?
Elke verslaving kan gezien worden als een dwangmatige gewoonte waarbij zowel fysieke als psychische processen zorgen voor afhankelijkheid. Dat is voor de verslaving aan de smartphone niet anders. Hoe vaker je iets doet, hoe meer het ingeslepen raakt in je leven, hoe meer je hersenen daarop ingespeeld raken en het uiteindelijk een (dwangmatig) patroon wordt. Je loopt vast en weet niet meer hoe je eruit kunt komen. Het begin van verandering begint bij het je realiseren van een aantal zaken:
- Je bent nooit alleen slachtoffer van dingen, ook al ervaar je dat misschien op dit moment zelf wel zo;
- Je bent zelf verantwoordelijk om zaken in je leven die niet goed lopen aan te pakken, dat kan niemand anders voor jou doen;
- Dit vraagt om hartskeuzen, keuzen voor het aangezicht van God.
Je schrijft dat je schaamte, zelfverachting en moedeloosheid ervaart. Ik vermoed dat jij jezelf kunt herkennen in Romeinen 7, waar Paulus schrijft: “Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik” (Romeinen 7:19, HSV). En dan de uitroep van wanhoop: (Vers 24): “Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam van deze dood?”. Maar dan volgt ook het antwoord (vers 25): “Ik dank God, door Jezus Christus, onze Heere.” Met de komst van de Heere Jezus is werkelijke verandering mogelijk. Na Romeinen 7 komt Romeinen 8. Het antwoord op onze nood is Gods genade, Zijn onverdiende gunst. In ons leven krijgen we alleen vrede als we leren kijken naar onszelf zoals God naar ons kijkt.
Daarmee is niet alle strijd voorbij. Maar loskomen van destructieve patronen vraagt om oefening en discipline, iets waarbij God jou ook de hulp van Zijn Geest wil schenken. Het tegengaan van verslaving betekent het inslijpen van nieuwe gewoonten en het afleggen van oude, destructieve gewoonten.
Je vraagt: hoe kom ik van mijn telefoonverslaving af? Dat komt door andere gewoonten aan te leren. Waaraan kun je dan denken? Nou, heel praktisch: laat je telefoon thuis (je hoeft niet altijd bereikbaar te zijn) of leg het ergens neer waar je niet zo gemakkelijk bij kunt; zet pushberichten uit (zodat jij niet iedere keer op binnenkomende berichten wordt geattendeerd; zet het bijvoorbeeld in de “niet storen-modus”), kies vaste momenten waarop je je telefoon wel mag gebruiken en waarbij je aan jezelf ook kunt uitleggen waarom je het doet, vervang het gebruik van de smartphone door andere bezigheden: bijvoorbeeld lees de (analoge) Bijbel, zet een CD met geestelijke muziek op en zing mee, lees een goed boek. Zorg dat je smartphone niet in de buurt ligt. En als je bij jezelf het verlangen bemerkt om weer te kijken: even tot tien tellen, dan gaat de hunkering voorbij. Wen jezelf dat aan. Geef aan iemand die je vertrouwt het recht om je regelmatig te bevragen op je smartphonegebruik. En loop je echt vast, dan is er altijd de mogelijkheid van hulpverlening, bijvoorbeeld bij De Hoop GGZ: (078) 6111222.
Frans Koopmans,
Medewerker De Hoop
Lees ook: 'Telefoonverslaving'
Misschien kun je je man/vrouw vragen om je te helpen om afspraken te maken over internetgebruik. Mobiel internet van je telefoon gooien, gewoon prepaid nemen en alleen thuis via de Wifi. Bij ons staat de modem in de meterkast, die kast kan op slot. Ik zou bijvoorbeeld smorgens de wifi stekker er uit kunnen trekken, kast op slot en de sleutel meegeven aan mijn man naar zijn werk. Alleen nog s avonds internet.. Een beetje kinderachtig misschien, maar om het patroon te doorbreken misschien wel een idee..
Ook bestaan er apps, bv google family waarbij ouders voor hun tieners een bepaalde internettijd op de smartphone kunnen invoeren, daarna gaat het uit. Ook voor volwassenen te gebruiken lijkt me;-)
Echt lastig om zoiets te doorbreken, maar het gaat je vast lukken! succes ermee!
Inderdaad, een gewoon simpel mobieltje kopen kan ook (zoals de tip in de vorige reactie)
Zelf heb ik ook een gewone mobiel, met zaklamp;)
Je bent bereikbaar om te bellen en evt sms-en. Persoonlijk vindt ik dat genoeg, zelf wil ik niet 24 uur per dag online zijn, omdat ik bang ben dat het ook mijn leven gaat beheersen. En ik kan tot nog toe prima zonder...
Een computer heb ik wel, maar die zet ik overdag bewust uit, om niet steeds even dit of dat te checken.
Ik wens je veel sterkte in je strijd, met Gods hulp zal het lukken!
De meterkast op slot klinkt als een goede optie.
Toch twee opmerkingen daarbij;
-Als er een stop uitvliegt kun je de stroom niet terugzetten (vervelend)
-Als je lekkage krijgt aan een kraan oid kun je niet meer bij de hoofdkraan (levert wellicht veel schade op)
Een goed idee om de modem achter slot te zetten (eventueel met een tijdklok erop), maar de meterkast lijkt me daar NIET de juiste plek voor ;-)
Je hebt helemaal gelijk. Had ik even niet over nagedacht... Maar de meterkast op slot en geen sleutel bij hand kan inderdaad vervelende gevolgen hebben. Ik doe het soms zodat de kinderen even geen wifi hebben, maar dan heb ik uiteraard de sleutel zelf in beheer...
Wordt deze wereld niet gelijkvormig. Waardoor? Doordat je zondige hart niet meer in de meterkast bij de wifi kan komen? Waarbij je hart nog leeg blijft van God en zodoende weer andere zinloze dingen opzoekt?
Paulus zegt, dat dit alleen kan door de vernieuwing van je gemoed.
Beste moeder/ vader, geef de Heere Jezus je dwang in handen, alleen met Hem blijf je staande in deze verleidelijke en verslavende wereld.
Toen mijn man thuis kwam heb ik eerst alles tegen hem verteld. Hij nam me gelukkig serieus, en we hebben afgesproken dat ik mn telefoon aan hem zou geven tot het moment dat ik aangaf dat ik het weer wilde proberen. Op het moment dat ik de telefoon aan mn man gaf daalde er zo’n rust en vrede op me neer. Het was in de week voor Pinksteren, het voelde alsof er nu eindelijk ruimte gekomen was voor de Geest. Ik heb denk ik 2 weken mijn telefoon helemaal niet gebruikt, en het was heerlijk. Ik miste hem niet en het gaf zo’n rust. En ik hield echt tijd over voor andere dingen. Nu gebruik ik hem weer wel af en toe, maar ik let heel erg op. Als ik merk dat ik er weer teveel mee bezig ben dan geef ik hem weer aan mn man.
Ik heb het ook open met mijn kinderen besproken. Ze begrepen het en vonden het eigenlijk wel fijn dat ik mijn telefoon weggedaan had.
Ik heb nu ervaren dat het echt rust geeft als je minder met je telefoon bezig bent, dus het kost me minder moeite om hem weg te leggen. Maar ik denk wel dat het een gevaar blijft wat voor mij altijd op de loer zal liggen, omdat het heel sluipenderwijs en ongemerkt gaat.
Wat sterk van je, dat je hier nog een reactie geeft.
Maar nog mooier, dat blijk dat de ergste macht van de verslaving lijkt gebroken en de Geest van God Zijn werk mag doen, namelijk de vrucht van vrede en rust. Ik hoop dat je Hem telkens in het oog mag houden, alle last en de zonde mag afleggen, ziende op de overste Leidsman en voleinder van het geloof, Jezus! Hebr. 12:1-2.
