Het compromis van de zondag

Ds. R. W. van Mourik | Geen reacties | 04-06-2019| 10:32

Ik ben een studente die nog thuiswoont bij haar ouders. Mijn vader is van huis uit Nederlands Hervormd en mijn moeder katholiek. Na hun huwelijk besloten ze naar de hervormde kerk te blijven gaan, die later opging in de PKN. Wij (mijn zusjes en ik) hebben liefdevol in zo’n PKN-gemeente mogen opgroeien en hebben het geloof daar mogen ontdekken. Alle leden van ons gezin, met uitzondering van mijn moeder, zijn ook actief in de kerk en daar zijn we dankbaar voor en gelukkig mee.

Echter gaat het met mijn moeder anders. Hoe ouder ik werd, hoe meer ik begon te merken dat ze ‘opstandig’ werd. Commentaren als “bij de katholieken...” en gezucht en gesteun bij bepaalde dominees (niet inhoudelijk, maar hoe ze praten en hoe ‘zwaar’ de liederen wel niet waren) kwamen steeds vaker en nu is ze op het punt dat ze vaker niet dan wel gaat. Kortom, alles is belangrijker dan de kerk en als ze gaat, dan horen we niets dan geklaag. Dit doet mij veel verdriet.

Nu u iets van de achtergrond weet, zal ik doorgaan met de daadwerkelijke vraag. Bij ons in de familie is het de gewoonte dat verjaardagen op zondag worden gevierd, omdat wij (buiten mijn opa en oma van moederskant) de enige zijn die kerkelijk zijn. Waarom mijn opa en oma van vaderskant niet (meer) kerkelijk zijn is een lang en triest verhaal, maar zij mogen gelukkig wel de Heere kennen. De verjaardagen op zondag komt doordat dat op zaterdag alle ‘belangrijke’ dingen gebeuren die niet afgezegd kunnen worden (lees: voetbal en bijbaan) terwijl men natuurlijk op de zondag ‘gewoon’ de dienst over kan slaan. Vooral mijn moeder hangt deze mening aan en mijn vader gaat protesterend maar schoorvoetend mee.

De laatste tijd is het enkele keren zo gegaan dat we direct na de dienst in de auto stapten en naar de familie gingen. Mijn moeder vindt echter dat we niet later kunnen blijven komen. Dit terwijl wij, hoe laat we ook aangekomen zijn, altijd degenen zijn die het laatst weggaan en mijn ooms en tantes wel altijd verjaardagen aanpassen aan hun eigen rooster in plaats van andersom. Het moge duidelijk zijn dat de zondagse eredienst voor mij belangrijker is dan voor mijn moeder. Ik ben hier ook over met haar in gesprek gegaan, maar ze lijkt niet te kunnen snappen dat het er mij niet om gaat dat ik liever kindernevendienst zou geven dan naar familie gaan (dit idee heeft ze), maar dat de dienst voor mij een vitaal stuk van mijn geloofsleven is en daarmee een van de belangrijkste dingen in mijn week. Ze zegt dat we allemaal compromissen moeten sluiten, maar waarom kan het compromis dan niet zijn dat wij een (half) uurtje later aankomen op de verjaardag? Ik zou uw advies hierover zeer waarderen.

Wat mij uit de lange inleiding wel duidelijk is geworden dat er al geruime tijd met een compromis geleefd werd. En dan bedoel ik het compromis van de zondag. Ondanks het feit dat het niet als plezierig ervaren werd om op zondag een verjaardag te vieren, werd toch de gang naar plekken waar verjaardagen gevierd werden gemaakt. Dat wel met de voorwaarde dat de zondagse kerkdienst(en) er niet onder mocht(en) lijden. Nu wil je moeder dat compromis oprekken, zouden we kunnen zeggen. Maar dat gaat ten koste van een kerkdienst. Volgens mij moet je moeder begrip tonen voor het feit dat er al een compromis ligt en dat daar niet aan te tornen valt. Of er moet een situatie komen dat je naar de kerk blijft gaan en je moeder alleen naar een verjaardag gaat. Dat wil ze waarschijnlijk ook niet. Ja, dan is er maar één mogelijkheid: blijven bij het bestaande compromis.

Nu begrijp ik dat dit gemakkelijker is gezegd dan in praktijk gebracht. Vooral omdat je moeder daar moeilijk over doet. Toch zal ze moeten begrijpen dat de kerkgang voor jou belangrijk is. Helaas leven we wel in een tijd waar steeds meer dingen op zondag worden gepland ten koste van de zondagse eredienst(en). Je moeder denkt wellicht dat je ook wel in dat spoor mee kan gaan. Een kerkdienst meer of minder maakt toch niet zoveel uit, denkt ze wellicht. Juist dan is het belangrijk om te laten zien dat ze voor jou (en je vader) van vitaal belang zijn. Dat getuigenis moet nu klinken ondanks het compromis wat reeds gesloten is om na de kerkdienst naar een verjaardag te gaan. Daarom is mijn advies: niet toegeven aan de druk van je moeder en in alle liefde laten zien van hoeveel belang voor jou het beleven van een kerkdienst op zondag is. 

Ds. R. W. van Mourik,
Alblasserdam

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R. W. van Mourik

• Geboortedatum:
  07-02-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

138 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven