Ontstaan probleem van toe-eigening van het heil

ir. Raymond H. Warnaar | Geen reacties | 26-04-2019| 12:22

Ik heb een vraag over de vroege kerk en het probleem rond de toe-eigening van het heil. Voor mijn gevoel zijn er in het Nieuwe Testament (NT) drie reacties op het evangelie.

1. Die het met vreugde aannamen, ondanks het offer wat ze soms moesten brengen.
2. Die het mogelijk geloofde, maar de prijs van het volgen te hoog vonden.
3. Mensen die het dwaas vonden en er mee spotten.

En een vierde categorie die we nu kennen: mensen die graag willen, zelfs het evangelie geloven dat het waar is, er alles voor over zouden hebben om gered te worden maar die met een theologisch probleem zitten, dat ze er niet kunnen uitkomen dat het voor hen is.

Mijn vraag: Hoe lang bestaat dit probleem eigenlijk al? Volgens mij waren er maar drie groepen mensen in het NT. Was die vierde groep er al in de vroege kerk? Was die er al tijdens de reformatie, of is dit ontstaan in de nadere reformatie? Ik bedoel niet zo zeer voor de grote theologen (Dordt), maar voor de gewone mens die in het echte leven een kind van de Heere wil worden, maar in die theologie vast zit. Ik heb pas een zendeling gesproken en die zei dat dit probleem -dat we in de gereformeerde gezindte hebben- in heel het continent Afrika onder christenen totaal niet aan de orde is.

Beste vraagsteller, bedankt voor je vraag. Ik zal proberen deze te beantwoorden.
 
De woorden van God, zoals opgeschreven in de Bijbel, zijn voor ons dagelijks en geestelijk leven van levensbelang! Het zijn Gods woorden en gedachten, bedoeld om mensen bij Hem terug te brengen. Hij heeft zich daarvoor tot in de diepste zondigheid en leegheid van de weggelopen mens willen neerbuigen en vernederen, door onze zonde en straf over te nemen en vast te spijkeren aan het kruis van Golgotha. Op Paasochtend luidt de opgestane Levensvorst, de Heere Jezus, het nieuwe tijdperk in: de dood, de satan en de zonde zijn voorgoed overwonnen!
 
Tenminste, als we de opgeschreven woorden van God gehoorzamend geloven en gelovend gehoorzamen. Doen we dit niet, dan lezen we in dezelfde Bijbel wat Gods plan is met hen die Hem niet willen geloven en gehoorzamen. Twee wegen dus, meer niet. Voor of tegen. Niet gebaseerd op mijn inzichten of inspanningen, maar op Gods duidelijke woorden uit de Bijbel. En dezelfde God belooft dat Hij deze woorden door Zijn Heilige Geest tot een levende werkelijkheid maakt in de levens van een ieder die in Hem gelooft!
 
Veel voorgangers en christenen die ik in mijn werk wereldwijd ontmoet, hebben alleen de beschikking over deze (duidelijke) woorden van de Bijbel. Dat zijn voor hen heilige (apart gezette, bijzondere, verheven) woorden, waar voor gebogen wordt of die door mensen verworpen worden. Als zegen of als vloek. Leven of dood! Of dat daadwerkelijk met het hele hart (ziel en kracht) gebeurt, zal blijken uit de vrucht van de Heilige Geest. Twijfelen of het ook voor hen is, is twijfelen aan de duidelijke woorden van God en is twijfelen aan God. 
 
In Europa brak na de Middeleeuwen de periode van de Renaissance (1450-1600) aan. De mens is niet langer slechts een onderdeel van de samenleving, maar de levenshouding is steeds meer gericht op het inzicht van de individuele mens en het menselijke kunnen. Gedeeltelijk valt dit samen met de Reformatie, waarin mensen als Calvijn, Luther en Beza de klassiek gereformeerde geloofsleer opstellen: de zekerheid van het heil ligt in de getuigenis van het Woord en in het werk van Gods Geest. Daarna volgt de periode van de Nadere Reformatie en het Piëtisme waarin veel meer nadruk komt te liggen op het persoonlijke geloofsleven van de christen. Die periode valt enerzijds samen met de Verlichting, waarin het individualisme, de ratio, het intellect, het inzicht en de eigen keuze steeds centraler komt te staan. Anderzijds werd het ook beïnvloed door de periode van de Romantiek waarin het gevoelsleven in kunst en cultuur meer centraal komt te staan. In beide gevallen kwam God (en Zijn opgeschreven woorden in de Bijbel) steeds meer op afstand van de mens. Het eenvoudig gehoorzamend en gelovend wandelen met Hem werd steeds minder vanzelfsprekend. De woorden uit de Bijbel kregen hierdoor steeds minder zeggingskracht, omdat het verstand en/of het gevoel het eenvoudig geloven en gehoorzamen in de weg staan. De individuele mens komt in het middelpunt te staan en wil God eerst begrijpen en/of ervaren.
 
In een continent als Afrika of Zuidelijk Amerika hebben de hierboven genoemde stromingen veel minder een rol gespeeld in de samenleving. Dat betekent niet dat het christendom daar zuiverder is. Andere culturele, economische en sociale factoren en invloeden hebben in die delen van de wereld weer een heel ander stempel gezet op het christendom (bijvoorbeeld resulterend in het zogenaamde welvaartsevangelie). 
 
Het gaat er uiteindelijk om dat we als kleine mensen wereldwijd diep leren buigen voor de God van de Bijbel. Eenvoudig, gelovig en gehoorzamend. Van Hem is onze verwachting. Niet van onze inzichten. Hij stelt ons voor een keus: overgave of verzet. Ons verstand en gevoel moeten niet vooraan maar achteraan komen en zullen door het werk van Zijn Heilige Geest hersteld, gereinigd en ingezet worden.
 
Laten we daarom de welgemeende, ernstige en liefdevolle woorden uit de Bijbel met kinderlijke en eenvoudige dank aanvaarden, vertrouwen en gehoorzamen. Dan zal de Heere ons zelf door Zijn Heilige Geest weer dicht bij Hem brengen en houden, en ons zo een leven geven tot Zijn eer!

R. H. Warnaar

Dit artikel is beantwoord door

ir. Raymond H. Warnaar

• Geboortedatum:
  17-08-1968
• Kerkelijke gezindte:
  ICF (zendingsgemeente CGK)
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Inactief

94 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven