Bespottelijk geëerd
ds. R.W. Mulder | 7 reacties | 10-04-2019| 08:35
Vraag
Tijdens Zijn intocht werd Jezus lovend onthaald door veel mensen. Niet veel later werd Hij echter gekruisigd en als Koning bespot en gelasterd. Vlak voor Zijn kruisiging werd Hij als Koning ‘aanbeden’ door de soldaten, kreeg Hij een doornenkroon, rietstok en mantel. Hij werd dus bespottelijk ‘geëerd’.
Maar was Zijn intocht ook niet een vorm van spot? Geloofde men tijdens de intocht werkelijk massaal dat Hij de Koning was? Dat lijkt me niet heel aannemelijk als Hij niet veel later door hetzelfde volk wordt veroordeeld. Was men bij de intocht niet -met eerbied gezegd- als het ware ook ‘Koninkje aan het spelen’, net zoals de soldaten dat tijdens de kruising deden, zonder te beseffen dat het om de ware Koning der Joden en Heere der heerlijkheid ging?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Uw visie op de bespotting van Jezus als Koning der Joden door de soldaten is mijns inziens juist. Bij Zijn intocht is er echter geen sprake van bespotting. Wel van onkunde. We moeten oppassen voor generaliseren en kunnen niet uitsluiten dat er mensen in de menigte hebben gestaan die het wel verstonden, maar de meerderheid niet. Ze hebben in Jezus iemand gezien die hen uiteindelijk zou verlossen van de Romeinen. De Messiasverwachting van die dagen, en de vraag is of het verschilt van die van de huidige Joden, was nogal gericht op de aardse werkelijkheid. Geen verlossing van overheersing van de zonden, maar verlossing van de overheersing van de Romeinen. Het juichen (hosanna) was geen vorm van spot, maar was ook geen juichen uit een waar geloof. Toen Jezus daarna niet deed wat in hun plaatje paste ontstond er een voedingsbodem voor Zijn verwerping. Hij ging niet naar de burcht Antonia om Jeruzalem van de Romeinen te zuiveren, maar juist naar de tempel om die te ‘reinigen’. Deze Koning begeerden het volk uiteindelijk niet en zo kon het gebeuren dat ze kort daarna “kruist Hem” riepen. In dit gedrag van de Joden komt een vraag naar ons toe. Waarvoor hebben wij Jezus nodig? Welke Jezus aanbid ik? Eén Die van de gevolgen van de zonde verlost en meer niet of Eén Die de zonde zelf wegneemt? Dit laatste is ons hosanna waard.
Ds. R. W. Mulder
Dit artikel is beantwoord door
ds. R.W. Mulder
- Geboortedatum:12-05-1975
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Montfoort
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dan was de mensheid alsnog volledig verloren gegaan ondanks alle beloften die er waren. Uw redding heeft u te danken aan de Sadduceeën, een splintergroep ten tijde van de Romeinse overheersing in Israël. Wie iets van de geschiedenis kent en enige archeologie van Jeruzalem komt tot de conclusie dat de voorhof bij het stadspaleis van Pilatus slechts ruimte bood voor maar 200 mensen. De Sadduceeën hadden een meerderheid in de Hoge Raad van 90% en de Farizeeën, waar zo vaak op wordt afgegeven hadden de restzetels.
Bovendien was de Hogepriester niet uit de lijn van Aäron en benoemd door de door het Joodse volk zo gehate Romeinen.
Er was dus niets mis mee met de intocht van Yeshua in Jeruzalem. Hij rijdt op een ezelsveulen. Een dier wat uitsluitend voor vreedzame doeleinden wordt ingezet. Op geen enkel slagveld zal men een ezel aantreffen. De tijd van de ongezuurde broden (matzot) breekt aan. Velen in Israël waren druk bezig om hun huis schoon te maken en te ontdoen van zuurdeeg in hun woningen. De laatste restjes van het gezuurde brood werd voor de Pesach opgegeten. Ondertussen stroomden ook vele feestgangers naar Jeruzalem om daar Pesach te vieren. Wie van de oostzijde naar Jeruzalem gaat moet langs de plek die Golgotha wordt genoemd. Voor de Romeinen een strategische plaats om daarmee de Joden hun macht te tonen. Ook Kajafas, de vazal van Rome, wordt ingeschakeld in het plan wat van voor de grondlegging van deze wereld al was vastgesteld door de Eeuwige.
Mogen wij dan een veroordeling daarover uitspreken: wat waren die mensen toch slecht en wreed? Of mogen wij in stille verwondering daarnaar kijken, wetende dat de Eeuwige mensen, ook tegen hun wil in, inschakelt in het geheel van het offer wat de Messias daar gaat brengen. Het is geen offer zoals die is voorgeschreven. Het is heel uniek ten opzichte van alle voorgeschreven offers. Slechts een overeenkomst is er met dit offer: het is plaatsvervangend. Met andere woorden Iemand anders neemt als het ware mijn plaats in te betaling van de zonden en brengt daarmee verzoening tot stand.
Hoe zit dat dan met de intocht in Jeruzalem? Heel profetisch wordt de Vredevorst binnengehaald. Velen onder hen hoopten vurig, en ik als Jood zou dat eveneens hebben gedaan, dat Hij de vrede zou brengen. Die vrede was geen directe verlossing van onze overheersers. Die vrede ging tussen de Eeuwige en de mensen. Die breuk moest als eerste hersteld worden. Waarom op Pesach? Niets is symbolisch, maar heeft een keiharde realiteit in zich. Hier ging het dat Israël en haar gehele nageslacht inbegrepen uit de duisternis, de dood in Egypte werd geleid.
Heel bewust kist de Eeuwige Zijn tijd uit. Tijd, tijden en een halve tijd zijn dan vervuld. Op de dag af is het 1345 jaar geleden dat wij uit Egypte werden bevrijd. Door een sterke hand liet de Eeuwige ons uitgaan uit Egypte. Wij waren volkomen machteloos en waren niet opgewassen tegen de machten ken krachten in de duisternis (Egypte).
Dan krijgt Pesach ineens een heel andere betekenis. Het is niet alleen het herdenken van de fysieke vrijheid uit de duisternis. Het valt tegelijkertijd met de volheid van de tijd ook een letterlijke vrijheid die bevochten wordt door de Messias. Zijn strijd was zwaar en let vooral op Zijn bede: Mijn Vader dat deze drinkbeker aan Mij voorbij gaat. Maar niet Mijn wil. maar Uw wil geschiedde.
Zij die luidkeels het hosanna hebben geroepen haalden hun bevrijdende vorst naar binnen. Dit is een eerbetoon, die velen op dat moment niet konden doorgronden. Ook ik zou dat, als ik daarbij had gestaan, ook niet hebben doorzien.
Nog een belangrijk aspect gaat letterlijk in vervulling. Op de plaats waar Avraham zijn zoon Izak bindt om hem te offeren is slechts enkele honderden meters daar vandaan. Op de vraag van Izak antwoord Avraham: G'd zal Zichzelf een brandoffer voorzien. G'd had Zijn Zoon al voor de grondlegging van deze wereld aangewezen als offer. Hij alleen was in staat om die prijs te betalen. Geen enkel schepsel was daartoe bij machte om de schuld van de gehele mensheid op zich te nemen.
Een klein detail is dat het aanwijzen van het offerlam enkele dagen voor de uittocht plaats vond. Het verbleef in huis tot op het moment dat het geslacht werd en het bloed aan de deurposten werd gestreken. De verderfengel zou dat huis passeren. Judas wijst "Het offerlam aan" en voldoet met die onbewuste daad aan de profetie dat Het offerlam moest worden aangewezen. Het Offerlam verblijft gedurende die tijd in het Huis van Israël. Ook daarmee wordt een deel van de profetie vervuld.
En zij die hosanna hebben geroepen, ook zij worden geconfronteerd met een heerlijke werkelijkheid. Voor hen onbegrijpelijke kruis veranderd in een blijde boodschap. Ineens zien zij en velen met hen, wat de diepe oorzaak is. Ineens gaat Jesaja 53 voor hen leven en werkelijkheid worden. Ineens zien zij de samenhang tussen de gebeurtenissen. Ineens begrijpen zij de woorden van de Messias, die deze uitsprak over Jeruzalem: och of jullie de tijden verstonden. Alle geleerden in Jeruzalem kenden de geschriften vanuit Daniël aangaande de woorden tijd, tijden en een halve tijd. Men had dit gewoon kunnen narekenen. Echter men was meer druk doende met de Romeinse reglementen en bemoeienissen dan met grondig Bijbelonderzoek. Het is deze wereld alleen maar tot zegen geweest. Wees daarom zeer terughoudend om enig negatief beeld weg te zetten ten opzichte van het Huis van Israël.
De Hosanna roepers waren de eerste herauten die een week later de blijde boodschap verkondigden. Ook u vraagsteller en lezer wordt ingeschakeld om die blijde boodschap van verlossing door te geven aan uw directe omgeving.
Om dit proces te volgen even de westerse tijden op een rijtje:
om 18:15 uur is het volslagen donker en begint de nieuwe dag;
vanaf dat tijdstip kan er al begonnen worden met de seider viering;
de seider viering duurt ongeveer twee uur;
de seider viering wordt voortijdig gestopt en wordt daarmee bekort met maximaal 15 minuten;
het traditionele slotlied wordt eerder ingezet door Yeshua;
tijdens de tocht naar de olijfberg horen zij vanuit alle huizen in Jeruzalem het slotlied klinken;
de vroegtijdige onderbreking door Yeshua geeft Hem een kleine voorsprong op Judas die verwacht dat Yeshua nog in de bovenzaal zit;
die kostbare tijd benut Yeshua om onder het lijden uit te kunnen komen;
die strijd heeft plaats gevonden vanaf 21:00 uur;
het kan zomaar een uur later zijn als Yeshua door Judas wordt aangewezen en Hij gevangen genomen wordt;
dan komt het grote probleem, het Sanhedrin was niet aanwezig, enkele dienaren moesten hen uit hun huize optrommelen;
het duurt dus even voordat er een meerderheid aanwezig is om een verhoorproces aanwezig is, ook die tijd moeten wij meenemen;
de Seider bekers zijn rijkelijk gevuld en uitgerekend met Pesach mag daar vrijelijk van gedronken worden, wij vieren immers met matses en wijn onze bevrijding;
er moeten ook nog belastende getuigen worden gezocht tegen Yeshua buiten het Sanhedrin;
de Farizeeën deden niet mee aan dit proces, zij bestreden dit soort praktijken maar konden niet op tegen de overmacht van de Sadduceeën.
Tijdstippen zijn indicatief maar geven enigszins het verloop aan.
Het proces Yeshua was dus wettelijk gezien ongeldig. Dat laat ook zien hoe corrupt het Sanhedrin was en hoe zij gewoon vazallen waren van de Romeinen.
~~~~~~~
De seider viering wordt door Yeshua afgebroken. De vierde beker wijn, die symbool staat voor de aanname van de Eeuwige en Zijn kinderen wordt niet ingeschonken. Dat heeft een reden: Yeshua wil die beker met de Zijnen drinken op de nieuwe hemel en nieuwe aarde. Daar zal de vreugde voor de redding uit de duisternis letterlijk gevierd worden.
Alleen de lofzang wordt gezongen en daarmee wordt de seider viering bekort. In andere huizen is deze nog niet geheel afgelopen. Bij het verlaten van de stad kan je hier en daar al de lofzang horen die doorklinkt in de stille nacht. Yeshua en Zijn volgelingen horen dit ook als zij op weg gaan naar de olijfberg, die ongeveer 20 minuten verderop is gelegen.
De olijfberg, waar de persbakken staan om de olie voor het licht in de tempel. Daar wordt de Messias voor het laatst beproefd en smeekt Hij Zijn Vader om deze drinkbeker aan Hem voorbij te laten gaan. Hij, die het Licht der wereld genoemd wordt, wordt daar tot bloedzweet geperst onder een enorme stress. Wat wijn en een aangename nachtelijke temperatuur is de reden waarom de discipelen in slaap vallen. Nee, zij zijn niet dronken het is immers nacht. Laat men het hen vooral niet kwalijk maken. Yeshua moet de strijd alleen aangaan. Niemand kan Hem daarbij helpen. Engelen uit de hemel staan hen bij om Hem te bemoedigen om de strijd niet te staken. De overwinning, waarop de gehele mensheid al zolang heeft gewacht moet een keer gestreden worden. Yeshua wist dat Hij uit de dood zou opstaan. Zijn angst was het om te weten dat Hij verlaten zou zij van Zijn Vader. Bij niemand kon Hij enige steun ontvangen. Alleen alle lasten dragen is zeer stressvol en ondragelijk voor een mens.
Die kostbare minuten had Yeshua nodig. Heel nadrukkelijk worden die ook weergegeven in het Evangelie. De zwaarte, maar ook liever niet. De Vader ziet Zijn Zoon lijden maar Hij grijpt niet in. Dat geheim moet kenbaar gemaakt worden aan de mensheid. Dat is de zegen die de Vader geeft aan de mensheid, niet aan Zijn Zoon, die de volle last moet dragen. Plaatsvervangend werk vindt daar plaats. Vele moderne mensen zeggen: waarom moest dat? Iemand anders voor jou in de plaats. Wat een merkwaardig geloof hebben jullie. Hoe pareert u die opmerking als die wordt gehoord?
Binnen de stadsmuren van Jeruzalem is het druk geworden. Ach, dat het druk is in Jeruzalem weten we heus wel, Pesach trekt bezoekers vanuit het gehele land. Er zijn dus zeer veel getuigen aanwezig gedurende de eerstkomende zeven dagen. Pesach, dus zeven dagen vakantie en lekker uitrusten. Een luxe ten opzichte van de omliggende volkeren die nooit vakantie kregen.
In plaats van enige rust na een heerlijke seider viering klinken voetstappen door de straten. Wat doen zij in het duister? Waarom haast men zich in de nacht naar de zaal waar het Sanhedrin regelmatig bijeenkomt? Ze hebben Yeshua eindelijk gearresteerd. Nu geen koninklijke intocht met een hosanna en palmtakken. Brandende fakkels en ruwe tempelwachters en het licht van de volle maan.
Hoe lieflijk zijn uw poorten o Jeruzalem. Maar hier, in de nacht? Nee, hier zijn de werken van de duisternis aan de gang. Zaken die het daglicht niet mogen verdragen. Uw Woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad. Hier is het Woord, de Thora dichtgegaan. Blinde haat van een kleine groepering die het volk vertegenwoordigen. Zij zullen eens even orde op zaken stellen. De corrigerende en veroordelende woorden komen het hardste aan bij de Sadduceeën. Zij zijn de echte extremisten wat de Thora betreft. De Farizeeën waren milder en keken naast de letter van de wet ook naar de geest van de wet en zochten naar verzachtende omstandigheden. Analyseert u maar eens de gesprekken die Yeshua met hen heeft gevoerd. Hun interpretatie was zoekende naar de uiterste grens. Yeshua wees hen op meerdere mogelijkheden binnen diezelfde begrenzingen.
Het verhoor van Yeshua was een complete aanfluiting. Niet bestaande feiten werden genoemd en geen enkele, van zijn bed gelichte getuige, had een exacte verklaring. Roeptoeters zou men nu zeggen. Zo voer je toch geen openbare rechtspraak. Het was een besloten, onwettig en onwaardig proces. Maar zijn de werken van de tegenstander van de Eeuwige altijd transparant geweest? Kijk maar naar de eerste bladzijden van de Bijbel. Ook daar wordt op een slinkse wijze de waarheid verbloemd om in de valstrik te geraken.
Als de waarheid wordt gevraagd, ja dan komt het antwoord van Yeshua. Hij verhult niets. Open en eerlijk zegt Hij dat Hij de Zoon van de Eeuwige is. Die waarheid is in de ogen van de verblinde mens een lastering. Ineens weten zij het: zie je wel, Hij heeft G’d gelasterd. Dat is Majesteitsschennis en dat verdient de doodstraf. Natuurlijk is hun oordeel onrechtvaardig. Wij zouden zeggen: maar waarom bogen zij niet voor die Messias, de Zoon van G’d? Zij hadden leren buigen voor de overheden in Rome die de dienst uitmaakten.
En Yeshua? Wat is Zijn reactie? Is dat genade? Nee, hier spreekt de Messias Yeshua een oordeel uit. Hij vonnist als het Licht der wereld de mannen in de duisternis. U zult Mij terugzien als Rechter naast de troon van Mijn Vader. Ja er wordt toch recht gesproken in deze zaal. Maar dan is het definitief en onherroepelijk geworden. Hoe kan je als geestelijk leider zo verhard en verblind worden? Maar ook zij zijn een werktuig in de handen van de Eeuwige die hen door het vonnis wat Yeshua uitspreekt overgegeven heeft in de handen van de eeuwige duisternis. Zullen wij dit ooit doorgronden? Mogen wij neerkijken op hen die zo wreed waren? Nee, dat is alleen aan de Zoon van G’d, Die rechtvaardig oordeelt.
Het moet ons mild maken, in die zin: wij zijn het die overtreden hebben. Wij moesten in het reine komen met de Eeuwige. Slechts een klein deel van Israël is schuldig aan de dood van Yeshua voor wat de uitvoering betreft. De gehele mensheid is schuldig aan de dood van Yeshua. En Yeshua, Hij wist het allemaal van tevoren. De mensheid zou verloren gaan, het moest gebeuren. Het plan was er al voordat deze wereld geschapen werd. De dood, die de mens over zich heeft afgeroepen is gelukkig verbroken. Het proces was dus al lang voor de grondlegging van de wereld gereed. De invulling en de tijd waren nauwkeurig door de Eeuwige bepaald.
En wij? Wat doen wij daarmee? Voor velen is het naar de achtergrond verschoven. Pluk de dag, geniet van het leven want het is immers zo kort. Ja u heeft gelijk, dat is het ook. Maar de eeuwigheid is een behoorlijk stukje langer dan het tijdelijke. Die drie dagen van onzekerheid bij de discipelen en alle andere trouwe volgelingen van Yeshua was ondragelijk te noemen. Straks pakken ze ons ook nog. Hoe groot was de vreugde toen de stem in de straten van Jeruzalem klonken dat de Messias Yeshua opgestaan was uit de dood. Over getuigen gesproken die gelijkwaardig waren 500 in een keer zagen Hem na Zijn opstanding. Hun vreugde was de opmaat tot het eeuwige geluk wat hen stond te wachten.
En wij anno 2019, sluiten wij ons aan bij die 500. Kunnen wij zeggen: maar nu heb ik Hen gezien, Hij is de Koning van mijn leven. Hij is de Vredevorst. Met verlangen mag ik uitzien naar de dag dat wij elkaar in de ogen zullen zien.
Maar op de vraag waar het mij om ging heb ik nog geen antwoord gekregen. Waar kan ik terugvinden dat de Sadduceën 90 procent van de Hoge Raad bemanden?
Deze lijst is een onderdeel van de studie Rabbijns gedachtegoed. Niet gepubliceerd op het internet. Daarin wordt ook de verhouding weergegeven.
En ja, ik ken ook de niet mis te verstane uitspraken van Yeshua. Voor Zijn echte tegenstanders was Hij beslist zeer streng.
Gelukkig zij er velen tot geloof gekomen.