Ten einde raad in gemeente

Ds. M.W. Muilwijk | Geen reacties | 01-02-2019| 14:43

Beste dominee. Toen wij gingen trouwen vonden wij het erg lastig om een kerkkeuze te maken. Niet om het kerkverband en prediking, maar vooral om de gemeente. Mijn man was al lid van een gemeente waar best wat dingen mis waren in de kerkenraad; waar dingen zijn gebeurd die eigenlijk niet als acceptabel konden worden beschouwd. Na lang zoeken, bidden, gesprekken, bleek het toch Gods weg om daar lid te worden. Dit vond vooral ik erg moeilijk, te meer omdat er behoorlijk cultuurverschil was. Toch, omdat het Gods weg leek te zijn, was het de beste keus.

Nu, een hele tijd later, ben ik ten einde raad. De nieuwjaarstoespraak van de ouderling was daarbij de druppel. Deze sprak de vrouw van de dominee aan dat zij nog maar bekeerd mocht worden onder de prediking van haar man. Natuurlijk is dit niet het enige. Na een aantal moeilijke huisbezoeken, gespeelde spelletjes rondom verkiezingen, vertrouwelijke informatie die uit de kerkenraad lekt en wat al niet meer, ben ik ervan overtuigd geraakt dat je hier als belijdend lid iets mee moet. Maar ik weet dus echt niet wat ik moet doen. Weg gaan is vandaag de dag veel makkelijker. Maar is dat ook Gods wil? En waar moeten we dan heen? In onze verkeringstijd werd naar geen enkele andere kerk de weg geopend toen we op zoek waren. Je plek blijven innemen dus... maar wel iets doen.

Ik kan niet meer, zoals het grootste deel van de gemeente, mijn schouders ophalen en het daarmee accepteren. Ik wil dat ook niet meer. Ik zit nog meer gespannen in de kerk dan anders en het beïnvloed ook echt mijn geestelijk leven. De preek was goed nieuwjaarsochtend, ik had er veel aan, maar na de toespraak was ik zo boos en daarna heel verdrietig om alles. Die preek lijkt dan bijna verdwenen.

We hebben wel eens wat aangekaart. Over dat we wisten wie er in de gemeente onder censuur stond, wie er laatst schuldbelijdenis had gedaan, maar dan maakt de ouderling die deze informatie verspreidde zich er vanaf door te zeggen dat de persoon in kwestie ook zelf daarover praat. Een gesprek is dus nauwelijks mogelijk. Kunt u mij de weg wijzen die ik hierin gaan moet? Hoe moet ik als belijdend lid hier bijbels in handelen?

Beste vragenstelster,
 
De vraag heeft (te) lang gelegen, maar dat is mede omdat ik deze verschillende keren de afgelopen tijd heb gelezen en eigenlijk weer weggelegd om te bezinnen welke antwoord ik geven moet. Enerzijds is er namelijk sprake van dat ambtsdragers van Godswege geroepen zijn en dat er een onderdanige houding naar ambtsdragers moet zijn. Gemeenteleden moeten krachtens het vijfde gebod en de uitleg in de Heidelberger Catechismus zondag 39 eer, liefde en trouw bewijzen en geduld hebben met hun zwakheid en gebreken. 
 
Maar dat neemt niet weg dat ambtsdrager kunnen dwalen. Dat vereist dan in de eerste plaats gebed van de gemeenteleden. Een biddende houding vanwege de zwakheid en gebreken en een opdragende houding met hun menselijke dwalingen is de meest uitnemende weg. Dit is namelijk een nadrukkelijk andere houding dan berusting. Met de houding om eerst de zorgen op Hem te werpen begint alles.
 
Maar gebed is niet het enige. Wanneer er vanuit de ambtsdragers zaken verkeerd worden aangepakt, kan dit schadelijk zijn voor de gemeente. Hier hoeft overigens geen kwade wil achter schuil te gaan. Het wordt anders, wanneer u met een oprecht geweten en voor Gods aangezicht zeker weet dat er bewust zaken onbijbels worden aangepakt, spelletjes gespeeld en het ambtsgeheim geschaad, dan ligt de weg van Mattheüs 18:15-17 open. Dat is eerst eerlijk met de persoon zelf spreken. Ik krijg uit uw vraag de indruk dat u dit hebt gedaan. Het eerlijk spreken kan ook betekenen de kerkenraad inlichten over uw fundamentele zorgen. Dus eerst de personen in kwestie zelf erop wijzen dat zij vanuit de Bijbel dwalen. Zij zijn namelijk zichzelf eeuwige schade aan het oplopen, wanneer zij in een verkeerde weg volharden. Mochten ze daar niet naar luisteren, dan is de vraag of er meerdere mensen in de gemeente zijn die deze zorgen kennen en delen. Dan is het zaak om gezamenlijk het geluid te laten horen. Mochten ze daar ook niet naar luisteren, dan komt het aan op tot welk kerkverband u behoort. 
 
Binnen de Hersteld Hervormde Kerk is er namelijk een instantie van de Regionale Commissie Opzicht (RCO) voor personen die in hun levenswandel of leer dwalen en een Regionale Commissie voor Behandeling van Bezwaren en Geschillen (RCBBG), waarin procedures niet juist verlopen zijn. Bij beide instantie kunt u aankloppen wanneer de persoon in kwestie of kerkenraad u niet hoort of naar u luistert. Binnen andere kerkverbanden weet ik niet precies hoe dit werkt, maar er is een bovenkerkelijke instantie die dan ingeschakeld kan worden. Zij zullen zich hierover dan buigen.
 
Dit laatste klinkt best heftig en dat is het ook, maar een college van kerkelijke ambtsdragers dat zich niet als herders, leraars en opzieners op zichzelf en de gemeente gedraagt, is uiteindelijk schadelijk voor de gemeente: hierdoor wordt de Heilige Geest bedroefd en moet Hij wijken. Zo komt er geen beslag door het Woord.
 
Ik hoop dat u er zo wat mee kunt.
 
Hartelijke groet,
Ds. M. W. Muilwijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.W. Muilwijk

• Geboortedatum:
  23-12-1980
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Aalst
• Status:
  Actief

146 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven