Tobben met de toe-eigening
Ds. J. Westerink | Geen reacties | 13-12-2018| 08:00
Vraag
Ik loop te tobben met de toe-eigening van het geloof. Vragen als: ben ik een kind van God en mag ik in de hemel komen als ik moet sterven?, kunnen me ‘s nachts uit mijn slaap houden. Van verschillende kanten hoor ik dat mensen door mij gesterkt en bemoedigd worden. Vandaag sprak zelfs iemand: “Jij bent als een engel van God voor mij. Een engel die op de eerste rij zit. Je woorden raken als een speer mijn hart en bemoedigen mij...”
Kunt u mij antwoord geven? Hoe weet ik of een kind des Heere mag zijn? Ik ben bang dat het aan het einde van de reis zal klinken: “Gaat weg van Mij, Ik heb u nooit gekend.” Wat mensen zeggen of van mijn vinden is toch eigenlijk niet van belang?
Antwoord
Beste vriend,
Wij kennen elkaar niet voor zover ik weet. Dat maakt het moeilijk om je brief zo te beantwoorden, dat jij er iets aan hebt en mee kunt. Nu heeft jouw mail voor mij iets dubbels.
Aan de ene kant zou ik kunnen zeggen: Waar tob jij eigenlijk over als mensen zo door jou gesterkt en bemoedigd worden en als iemand jou zelfs beschouwt als een engel van God. Dan hoef jij toch nergens bang voor te zijn. Gods engelen horen immers in Gods hemel.
Toch tob je met vragen over het kindschap van God en of er voor jou wel een plaats in de hemel is. Misschien schiet ik de plank mis wanneer ik jou toch een paar vragen ga stellen. Bedenk dan wel, dat ik ze stel om je te helpen. Waarom vertel je me eigenlijk dat mensen door jou bemoedigd worden en zulke geweldige dingen van je zeggen? Je schrijft wel dat wat mensen van je zeggen, eigenlijk van geen belang is. Maar meen je dat echt? Of probeer jij daar toch een grond van te maken voor jouw hoop en geloof?
Weet je wat ik mis in jouw mail? De naam van de Heere Jezus Christus! Wie is Hij voor jou? Al ben je nog zo goed in de ogen van mensen, alleen wie in de Zoon gelooft die heeft het eeuwige leven en komt niet in de verdoemenis. Die oude dichtregel zegt: “Buiten Jezus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf.” Dan val je jezelf alleen maar tegen. Je wordt zondaar voor God en dat wordt niet minder maar meer. En het wordt zo’n groot wonder als je leest wat Paulus bijvoorbeeld schrijft in Efeze 2 over de levendmaking van een dode zondaar die van nature kind des toorns is: “Uit genade zijt gij zalig geworden, door het geloof ; en dat niet uit u, het is Gods gave.” Die “Amazing grace” waarvan John Newton zingt, wordt alleen maar groter en groter wonder.
Als er iets van jou of mij bij moest, dan was het voor eeuwig verloren. Zalig worden is een zaak van genade alleen. Dan zit je niet op de eerste rij, maar dan vraag je: “Geef mij slechts de laagste plaats, zo U mij een plaats wilt geven. Nooit heeft iemand zoveel kwaads tegen zoveel goeds bedreven.”
Van harte hoop ik dat ik je zo een beetje geholpen heb.
Ds. J. Westerink
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Westerink
- Geboortedatum:25-08-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk (Maranatha)
- Status:Inactief
