Voetveeg
C. M. Chr. Rots - de Weger | 7 reacties | 05-11-2018| 09:26
Vraag
Als (thuis)moeder van een jong groeiend gezin, heb ik een vraag over het klaar staan voor anderen. Ik vind het niet erg om iets voor anderen te betekenen. Daar haal ik ook wel weer voldoening uit.
Maar nu is het volgende het geval. In mijn kennissenkring heb ik iemand die vaak gebruik maakt van mij als oppas of makkelijk speeladres, om zelf ontlast te worden en dergelijke. Nu is dat op zich niet erg als het op een normale manier gaat. Maar ik heb sterk het idee dat ik gebruikt wordt. Ze kan erg nare opmerkingen maken. Mij erg neerzetten. Ook denkt ze alles beter te weten. Na zo’n bezoek voel ik me meestal gebruikt en ben ik boos op mezelf omdat ik geen grenzen aan geef als ze bijvoorbeeld te ver gaat met haar opmerkingen. Ik krijg het idee dat ze jaloers is op ons als gezin omdat het bij haar niet lekker loopt, in de zin van psychische problemen (niet van haar zelf). Daardoor voel ik me verplicht om ook voor haar klaar te staan.
Nu is mijn vraag: kan -en vooral mag- ik haar van me af stoten omdat ze me leegzuigt? Het voelt dubbel, mijn verstand zegt: zij behandelt je als voetveeg, dus hoef ik haar ook niet te helpen. Terwijl aan de andere kant mijn christenplicht zegt dat ik blij moet zijn dat ik niet in die situatie zit en dat we elkaar moeten helpen. Ik moet erbij zeggen dat ik niet goed voor mezelf op kan komen en snel over me heen laat lopen. Maar ik voel me hier niet goed bij.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Leer voor jezelf opkomen! Dat ís niet egoïstisch of je christenplicht verzaken. Iedereen heeft grenzen... het ‘elastiek’ zal ooit uitgerekt raken en dan knapt het. Dat lijkt nu een beetje het geval te zijn bij de verhouding met genoemde kennis: je voelt je er niet goed bij. Dat is een serieus teken om te zeggen: tot hier toe en niet verder!
Bedenk wel, hoe je tegen haar zal zeggen dat je niet meer gaat oppassen. Veel tact en wijsheid daarbij toegewenst. Nog een tip: iemand ‘afstoten’ is niet de bedoeling wanneer je een duidelijke boodschap af wilt geven: het moment en de toon van het gesprek zijn belangrijk. Laat je echtgenoot het woord voor jou doen als je het zelf (te) moeilijk vindt!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik ben het helemaal met mw rots eens! Wat ondankbaar dat ze zó met jou om gaat, dat doe je toch niet met je 'oppas' en zeker niet met iemand die zo vaak voor je klaar staat!
Sterkte!
Maar het belangrijkste lijkt me dat je haar nare opmerkingen pareert.
Je wilt gerust helpen maar je hoeft natuurlijk niet alles over je heen te laten komen.
Ik kan me voorstellen dat je niet bij iedere rotopmerking gelijk een snedig antwoord klaar hebt. Wat je zou kunnen doen is van te voren wat bedenken. Bijvoorbeeld: 'dat vind ik geen aardige/prettige opmerking' of 'waarom zeg je dat?'
Dat laatste kun je goed oefenen: laat de ander maar uitleggen waarom ze het nodig vindt om zoiets onvriendelijks te zeggen. Dan kun jij je schouders ophalen: wat raar en onnodig om dat op die manier te zeggen.
Op die manier ligt het opeens bij haar en niet meer bij jou.
dit zijn'' de valkuilen'' voor u.als u niet doet wat vrouw rots zegt hoor.
zo,n mens zou u nog n schuldgevoel kunnen aanpraten...
ja zo kunnen mensen zijn=vreselijk.
doe direkt wat vrouw rots zegt,voor uw eigen behoud, met takt[is n kunst]
want mensen die alles beter weten,wordt je n uitgerekt elastiekje van hoor...................
voor u niet makkelijk,omdat u al zoveel van uzelf heeft gegeven,sommige mensen zijn onverzadigbaar ,in het uitzuigen van hun naaste......
sterkte
