Gevangen in tweede huwelijk

Ds. M.W. Muilwijk | Geen reacties | 02-11-2018| 15:44

Tien jaar geleden ben ik gescheiden. Ik heb God toen niet in mijn keuze betrokken om mijn man te verlaten, hoewel ik een overtuigd christen was. In de moeilijke periode vóór mijn keuze om weg te gaan heb ik mijn geloof in God overboord gegooid. Vrij snel na mijn scheiding ben ik een relatie aangegaan met een andere man, ook toen heb ik God niet betrokken in mijn keuze door gebed en stille tijd.

Nu ben ik negen jaar getrouwd met deze man en ben ik er het laatste jaar achter gekomen dat hij al die tijd emotionele spelletjes met mij speelt. Tegelijkertijd heb ik God teruggevonden (God heeft mij teruggevonden). Al ruim een jaar bid ik elke dag, probeer te leven zoals Hij dat van mij vraagt en lees ik weer dagelijks in de Bijbel en bezoek de kerk. Mijn man probeert mij hiervan te weerhouden. Ik wil niet opnieuw scheiden, dat mág ook niet. Immers als gelovige vrouw mag ik mijn ongelovige man niet verlaten.

Vorige week heb ik hem gezegd dat als hij bij mij weg wil, ik dat prima vind. Maar hij wil niet weg en ik blijf nu gevangen in dit huwelijk. Ik schreeuw tot God om mij te bevrijden van dit juk dat zo zwaar op mij drukt, maar God lijkt mij niet te horen. Is dit nu het kruis dat ik moet dragen? Vraagt God nu van mij om liefdevol met deze man om te gaan terwijl hij alleen maar emotionele spelletjes met mij speelt, niks doet met zijn leven en mij het geld laat verdienen? Ik weet het allemaal niet meer.

Soms bid ik of God hem ziek wil laten worden of nog erger, zodat ik de touwtjes van mijn eigen leven weer in handen kan nemen. Maar ik voel mij daar zo zondig over. Ik wil God dienen en naar bijbelstudie gaan, maar mijn man staat tussen mij en God in. Hij gelooft niet en ik voel mij zo eenzaam. Ik wil God ook niet in de weg staan. Ik weet niet meer wat ik moet bidden. Een dominee bezoeken gaat ook niet, mijn man zou er toch niet voor open staan, die heeft geen idee wat ik werkelijk vind van ons huwelijk. Moet ik maar gewoon in vertrouwen mijn weg vervolgen en het aan God overlaten?

Beste vragenstelster,
 
U schetst een complexe situatie. Een tijdje terug heb ik een enigszins vergelijkbare vraag gehad en beantwoord: 'Crisis in mijn huwelijk'. Toen heb ik gezegd dat een antwoord van een paar A4 op een openbaar forum geen recht doet aan de complexiteit en daarom niet zomaar een antwoord te geven is.
 
Ook in deze situatie wil ik dit antwoord herhalen. Ik kan hier in één antwoord geen recht doen aan de complexiteit. Hier past alleen persoonlijk contact en doorvragen. Wel wil ik aan de hand van uw vraag wat zaken opmerkingen en vanuit de Bijbel richtlijnen geven. Het doel daarvan is dat u zelf wat zaken op een rij zet. 
 
Wat bij vragen oproept is dat u zegt tien jaar geleden gescheiden te zijn en nu negen jaar getrouwd te zijn. U zegt ook zelf “vrij snel...”. Ik neem hier de vrijheid om de vraag te stellen: was dit niet te snel en wanneer u erop terugkijkt, vindt u nog steeds dat u toen scheiden moest? Ik leg deze vragen niet neer als oordeel, want ik weet niet waarom u gescheiden bent. Ik leg deze vraag wel neer als gedachtevorming. Dat doe ik temeer, omdat u de indruk lijkt te wekken dat de keuze tien jaar geleden anders uitgevallen zou kunnen zijn, wanneer u God wel in uw keuze betrokken had. 
 
Vervolgens wil ik neerleggen dat ik schrik van de bewoordingen die u over uw huidige huwelijk gebruikt: hij mag weg wanneer hij wil; u bidt of God hem ziek wil maken of erger... Dan kunt u de touwtjes van uw eigen leven weer handen nemen. Alles wat u negen jaar geleden blijkbaar tot de snelle stap van een nieuw huwelijk bracht, is omgeslagen in afkeer. Ik zou u willen vragen om u erop bezinnen hoe dit heeft kunnen gebeuren.
 
Daar zou ik ook de vraag willen stellen: heeft God u dit kruis of juk opgelegd of moet u terug ziende zeggen: ik heb mijzelf dit kruis en juk opgelegd en de Heere wil het niet wegnemen.
 
Wanneer wij de Heere Jezus leren kennen en Hem nodig krijgen als enige Borg en Zaligmaker, worden wij wel gereinigd van alle zonden; maar het kan zijn dat Hij een kruis en juk, dat wij onszelf hebben opgelegd (een eertijds dat tegen de Bijbel ingaat), op onze schouders laat. En dan komt het aan op de vraag of dit kruis en juk ons aan Zijn voeten brengt en houdt of dat dit te zwaar is. Want los van of de Heere u onder dit juk en kruis vandaan haalt of niet, u zult de touwtjes van uw eigen leven nooit meer in eigen handen mogen nemen!
 
Tenslotte, ik wil u vragen om 1 Petrus 3:1-7 te lezen en u af te vragen, wat de Heere tot u te zeggen heeft vanuit dit gedeelte.
 
Mogelijk dat dit niet het antwoord is, waarop u gehoopt had of waarin u zich helemaal rechtgedaan voelt, maar mijn antwoord is er vooral op gericht om tot uzelf in te keren en af te vragen wat de Heere met deze situatie te zeggen heeft in verhouding tot dat u zelf zegt tien en negen jaar geleden beslissingen te hebben genomen zonder de Heere. De weg achter Hem aan is soms ook met de littekens van een eertijds zonder God.
 
Zijn leiding, hoe moeilijk de situatie ook, van harte bevolen.
 
Ds. M. W. Muilwijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.W. Muilwijk

• Geboortedatum:
  23-12-1980
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Aalst
• Status:
  Actief

146 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven