Geloof is weg

(MA) D. Rosbergen | Geen reacties | 18-09-2018| 15:05

Het is heel gek eigenlijk, ik kom uit een christelijk gezin en al jong was ik veel bezig met God. Een aantal jaren na het bezig zijn met God had ik zekerheid van mijn geloof. Ik was vurig daarin, ging naar allerlei christelijke bijeenkomsten en putte mijn kracht en blijdschap uit God. Nu heb ik een heel moeilijke tijd doorgemaakt, dingen zijn gebeurd die intens heftig waren en die ik nog steeds niet verwerkt heb, denk ik. Maar terwijl het geloof me vroeger kracht gaf en zelfs blijdschap en vrede in de meest moeilijke dingen, lijkt het nu totaal weg te zijn. Ik lijk gewoon niet meer te kunnen geloven. Ik wil het wel, ik ben jaloers op mensen die zo vol zijn van God, maar het is weg en ik weet niet hoe ik weer wel kan geloven.

Vroeger zat ik in de Ger. Gem. Toen worstelde ik ermee dat ik wilde geloven maar de angst het dan "zelf te doen" hield me tegen. Daarna kon ik zo vanzelf geloven. Ik geloofde en niets leek meer moeilijk. Maar nu, ik kan helemaal niks meer zelf: niet verlangen, niet geloven, niks. ik weet niet wat er met me is en twijfel sterk of mijn geloof toen wel oprecht was. Ik ben jaloers op mensen die zomaar geloven; ik kan het niet meer. En zondag zei de dominee ook nog: ongeloof is de ergste zonde die er is. Ik ben nu helemaal somber en weet het niet meer. Want ik wil wel, maar ik kan nu niet geloven! En dan is het nog de grootste zonde ook. Wat moet ik doen?

Beste vragensteller, vragenstelster,

Dank voor je vraag! Deze cirkelt vooral om dat ene woord: geloof. “Ik kan niet geloven”,  “Is het wel echt geweest”? “Hoe kom ik aan het geloof?”

In de Bijbel lezen we over de gelijkenis van de zaaier (Matth. 13). Die gelijkenis wijst ons op het ware geloof. Er is maar één soort geloof: dat is het ware, oprechte geloof. Maar omdat er veel is dat er op lijkt, spreken we wel over die andere soorten die eigenlijk geen geloof te noemen zijn. Is dat Bijbels? Ja, want ook de Heere Jezus spreekt over drie andere soorten mensen waarbij het zaad van het Woord valt in een ondiepe aarde. Dit zijn mensen die het Woord met vreugde ontvangen, maar het is maar van tijdelijke aard. Of het valt in een aarde waarin de wortels nog niet zijn verwijderd. Dan wordt het zaad verstikt door de zorgvuldigheden van het leven: de zorgen van het leven of juist voorspoed en we vergeten de Heere. Er is ook zaad dat valt bij de weg. De duivel pikt het weg eer het in het hart gezaaid is. Maar de grote Landman zorgt er Zelf voor dat er ook zaad valt in een goede aarde. Die heeft Hij Zelf ‘goed’ gemaakt.  Bij de laatste categorie is er sprake van waar oprecht geloof.

Waarom ik je dit allemaal schrijf? Omdat het een hoofdstuk is waar je je hart naast kan leggen. Waar lijk ik nu het meeste op? Wij zijn namelijk zo arglistig en ons hart is niet te vertrouwen. Daarom is zelfonderzoek nodig! En dan vooraf vragen om het licht van de Heilige Geest.

Je spreekt over mensen die zomaar geloven. Maar is dat woordje ‘zomaar’ wel Bijbels? De vraag stellen is ze beantwoorden. In het genadeleven is nooit iets zomaar. Het geloof is een gave van God. De Heidelbergse Catechismus stelt de vraag waar het geloof vandaan komt. Dan is het antwoord: Van de Heilige Geest, Die het geloof werkt door de prediking van het Woord. Het ontvangen van geloof is een groot wonder. Het beoefenen van dit geloof (dus het geloven zelf) gaat niet zomaar. Dat is ook Gods Werk. En ook Gods kinderen halen het geloof niet uit hun binnenzak wanneer ze willen. Soms kan ook bij hen lijken alsof alles weg is, omdat er een zondig leven of andere dingen tussen God en hun hart staan. Dan is opnieuw bekering nodig! Daarom is deze worsteling die je doormaakt niet verkeerd. Je komt er achter dat je geen geloof van jezelf hebt en krijg je de Ander nodig.

Daarom hoe het ook zij: Vraag om bekering! Dit is één keer en elke dag nodig. Bidt vooral om het Licht van Gods Geest. Hij is het van wie Christus zei, dat Hij in alle waarheid leidt (Joh. 16). Als we alles kwijt zijn of twijfelen aan alles moeten we op dezelfde manier weer tot God komen zoals het de eerste keer was. Als de verloren zoon tot de Vader. Ik heb gezondigd... Ik ben niet waardig... Die zo komen, zal Hij ontvangen.

Hartelijke groet,
D. Rosbergen

Dit artikel is beantwoord door

(MA) D. Rosbergen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven