Ingebeelde zaligheid

Ds. P.D.J. Buijs | Geen reacties | 08-09-2004| 00:00

Onze dominee preekte afgelopen zondag over de wijze en de dwaze maagden. Ik werd plotseling bang dat ik ook zo'n dwaze maagd ben en dat ik mezelf met ingebeelde zaligheid de hemel in zie komen. Een leugen dus. Ik denk dat ik geloof, ik lees bijbel, en bid veel op een dag. En het klinkt raar: als ik twijfel, en ik heb gebeden en gelezen, dan voel ik me weer rustig en heb ik weer vertrouwen in de toekomst. Dan is het soms alsof er weer nieuwe moed in me stroomt.

Ik heb in het verleden best heftige dingen meegemaakt. En ik heb eens tijdens een erg probleem in de familie gebeden of dit goed mocht komen. En het is goed gekomen. Ik zie daar heel duidelijk de verhoring van mijn gebed in. Voor de rest ben ik iemand die heel erg geloofd dat het om je innerlijk draait, niet om je uiterlijk. Ik vind die kledingregels niet heel erg belangrijk. Wel vind ik dat je er netjes en fatsoenlijk uit moet zien, maar heb geen moeite met rok tot op knie, korte haren en hemdjes aan. Wel fatsoenlijk. Ik probeer naar Gods eer te leven. Maar vind dit erg moeilijk. Ik ben alleen bang, dat wat ik ervaar dat het van de duivel is en dat ik op het eind bedrogen uitkom.

Aan de andere kant denk ik, God heeft zijn beloften en zal ons nooit loslaten. Ik was zo iemand die vroeger naar het café ging, etc. en nooit Bijbel las. Sinds een jaar is dat veranderd. Ik ga twee keer naar de kerk, lees de bijbel en bid veel. Ik weet ook wel dat twee keer naar de kerk gaan geen garantie is. Maar ik voel dat God dat wil en om God doe ik het. Als ik God niet had, dan wilde ik niet leven, wat voor zin heeft dan mijn leven? Ik zou voor eeuwig verloren gaan.

Toch ben ik telkens bang dat het om een ingebeeld geloof van mijzelf gaat. Dat ik het nauwer met regels moet nemen. Zoals nooit een rok tot op de knie aandoen en nog keuriger gaan leven. Maar daar word je niet zalig van. Het gaat om geloof. Ik vind het zo moeilijk soms. Ik leg het allemaal aan God voor. Maar sommige regels over kleding, vindt ik wel belangrijk, maar niet dat ik nou heel netjes en degelijk erbij ga lopen. Ik wil er wel vlot uit blijven zien. Ik geloof ook niet dat God van je vraagt dat je heel degelijk en netjes erbij moet lopen. Maar dan hoor ik anderen zeggen: als je eenmaal bekeerd bent, dan loop je er heel netjes bij, ga je niet meer zwemmen, omdat dit niet kan. Dan kies je voor zekerheid. Moeilijk allemaal.

Beste lezer,
 
In de eerste plaats zou ik willen zeggen: ga met de vrees die je voelt rechtsreeks naar de Heere. Vertel Hem waar je mee zit en bid om vol te worden van Zijn liefde. De ware liefde drijft namelijk de vrees uit (1 Joh. 4:18).

Als tweede: terecht zie je wel dat bijbellezen en bidden -hoe belangrijk overigens ook!- je op zichzelf niet zalig maken. De Heere roept je op tot totale overgave aan Christus. Wat is dat? Met belijdenis van je zonden, met de vragen van je hart, met de vraag om redding tot Hem! Ken je Hem al als je Borg? Geloof in de Heere Jezus Christus. We mogen ook vertalen: Vertrouw je aan Hem toe, “en u zult zalig worden” (Hand. 16:31). Van daaruit zal het dan ook je vraag zijn: “Heere, wat wilt U dat ik doen zal?”
Ik krijg enigszins de indruk dat je vergeving en vernieuwing omkeert. Dat je eerst meent toch aan bepaalde vereisten te moeten voldoen voordat je je het eigendom van Christus mag weten. Nee, het is net andersom: Eerst de overgave aan Christus en van daaruit de heiliging van het leven: van Hem uit!

Zijn er dan geen vragen over hoe je je levensstijl moet invullen? Zeker, en dat is ook niet erg. Dat zal ook niet op alle punten eenduidig zijn voor alle christenen. Als het bijvoorbeeld gaat over kleding zal er altijd wel verschil van mening blijven. Toch zegt de Bijbel daar wel iets over. Bijvoorbeeld dat kleding eerbaar dient te zijn (1 Tim. 2:9, 1 Petr. 3:1-4). Ik zie soms inderdaad meisjes een rokje van een dusdanige lengte dragen, dat ik denk: dat is niet eerbaar meer. Je mag een ander ook niet tot zondige gedachten verleiden. En dan kun je beter aan de veilige kant zitten dan aan de kant van: net op `t randje. Bovendien moeten we in de gemeente geen aanstoot geven (Rom. 14:13). Christelijke vrijheid kan juist ook betekenen dat ik vanuit mijn band aan de Heere Jezus Christus van bepaalde dingen kan afzien, zelfs al zou ik er zelf geen kwaad in zien. Maar nogmaals: dat is alleen vanuit de band aan de Heere Jezus te beleven.

Een grote fout in de geref. gezindte is dat velen denken vanuit regels en niet vanuit Christus. Dat is wetticisme, dat je in een dodelijke kramp brengt. Lees de brief aan de Galaten maar. Betekent geloven in Christus dan dat er geen regels meer zijn? Die zijn er zeker, maar ze krijgen een heel andere plaats en worden anders vervuld: vanuit de liefde. Denk aan het tweede deel van veel brieven van Paulus, waarin allerlei praktische aanwijzingen staan voor het leven. Maar vanuit de volheid in Christus!

Zalig word ik inderdaad alleen door het hartelijke geloof in Christus en niet door de werken. Tegelijk is het waar: het ware geloof is nooit zonder de werken. Maar dan niet als grond voor de zaligheid, maar als vrucht van het geloof (zie de brief van Jakobus). Zoek je zekerheid dus nooit in het navolgen van regels (dat deed de rijke jongeling!), maar alleen in het volbrachte werk van de Heere Jezus Christus. En blijf dan in Hem... Ik hoop je met dit antwoord enigszins de weg te hebben gewezen. Van harte Gods zegen toegewenst!

Hartelijke groet, ds. P. D. J. Buijs

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

203 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven