Onzekerheid in de zekerheid

Ds. G. Kater | 1 reactie | 14-06-2018| 13:36

In het jaar 2017 ben ik door God door middel van een Woordopenbaring in het hart gegrepen. Dat heeft mijn leven radicaal omgekeerd. Van een vormelijke wettisch wezen, in een vrijgemaakt mens dat alleen maar kon zingen en aanbidden. Dat was voor mij toen een openbaring van Zijn bevrijdende genade. Die voorsmaak heeft een maand geduurd en is toen plots verdwenen. Toen ging ik onderzoeken waarom het was verdwenen en ging ik leren welk een helwaardig mens ik ben. Dat ging erg diep. Zo wist ik de betekenis van genade niet meer. Ik had dat zo nodig. Genade was in mijn ogen mijn uitzicht.

Zeer recent gaf de Heere mij, toen ik worstelde om Zijn genade, de kennis dat genade niet mijn uitzicht is, maar Zijn inzicht. Toen ontstond daar een zekerheid dat het Licht dat mijn zonde openbaar brengt, hetzelfde licht is dat de duivel verdraait tot duisternis, door twijfel te zaaien omtrent het heil. Christus is immers het Licht en daardoor de Weg tot God, de Waarheid van ons verdorven bestaan, maar ook het eeuwige Leven. Daaruit ontstond een zekerheid, een wapen waarmee de verleidingen kunnen worden weerstaan, waardoor ik mag opstaan als ik gevallen ben en waarin ik mij mag verheugen.

Maar nu vliegt de onzekerheid in die zekerheid mij steeds aan. Er zijn immers zoveel kinderen van God die jarenlang worstelen met de toeëigening van het heil, soms hun leven lang. Die er niet bij kunnen, maar die wel goede vrucht laten zien die ik in mezelf niet zie. En ik zeg in nog geen twee jaar tijd dat mij de zekerheid wel gegeven is! Dat is nu hetgene waar de zekerheid zo door aangevochten wordt, maar ook de bron waar mijn vermeende geestelijke leven uit voortkomt. Dit is voor mij een zaak die mij zoveel onrust brengt. Wat moet ik doen?

Beste vraagsteller,

Wat moet ik doen? Dat is de vraag waar je mee eindigt. Bij het lezen van je vraag moest ik denken aan een citaat uit één van de prachtige brieven van de Schotse Samuel Rutherford. Hij schrijft: “Gij doet wel, niet te twijfelen als de fundamentsteen vast ligt, maar wel te beproeven of dat zo is; want er is groot verschil tussen het betwijfelen of we genade hebben en het beproeven of we genade hebben. Het eerste kan zonde zijn, maar het laatste is goed.” Als we door Gods genade in het geloof mogen weten deel te hebben aan de Heere Jezus Christus en Zijn werk, mogen we dat niet in twijfel trekken; maar het is wel voluit Bijbels om te onderzoeken óf we in het geloof deel hebben aan de Heere Jezus Christus. Dat is het eerste waar ik je op wijzen wil: hebben wij de Heere Jezus Christus werkelijk door een waar geloof leren kennen in ons leven? 

Weten wij hoe Hij, in de nood van onze verlorenheid voor God, ons noodzakelijk en kostbaar geworden is? Heeft Hij Zichzelf heel persoonlijk aan mij bekend gemaakt, vanuit het Evangelie, door de Heilige Geest?

Vervolgens, als het gaat om de zekerheid van het geloof is het van groot belang om te weten dat Gods Woord ons erop wijst dat het fundament van de zekerheid van het geloof altijd buiten onszelf ligt. We vinden geen zekerheid in onze geloofservaringen van Gods genade in Christus. Want de duivel weet altijd wel de zwakke plaatsen daarin aan te wijzen en ook hij weet van allerlei vormen van schijngeloof die in het Woord van God genoemd worden. En terwijl hij de schijngelovigen met rust laat, valt hij daar juist de ware gelovigen mee aan. Daarom ligt de eerste en laatste grond van de zekerheid van het geloof altijd buiten ons: in de vaste en zekere belofte van het Evangelie. Daarin belooft God dat een ieder, wie hij of zij ook is, die in de gekruiste Christus gelooft, niet zal verderven, maar het eeuwige leven hebbe. Daarin belooft Christus Zélf: die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen. Temidden van alle blijvende aanvechting in het christenleven is dat het eerste en het laatste houvast van een waar geloof. Daaraan klemt het geloof zich vast, daarop bouwt het, daarop hoopt het. Want wat er ook in mij verandert en wisselt, dit vaste en zekere Woord van het Evangelie verandert en wisselt nooit. Omdat het gesproken is door de levende God die niet liegen kan. 

Bidt de Heere om het licht van Zijn Geest, opdat Hij je zal laten zien dat in dit vaste en onveranderlijke beloftewoord van Hem de zaligheid oneindig vast ligt, voor een ieder die de verschijning van Christus lief heeft. Klem je vast aan Hem, de Rots wiens werk volkomen is. Want er is nog nooit een zondaar omgekomen, die zich in het geloof heeft toevertrouwd aan het werk en het Woord van de enige Zaligmaker van zondaren.

Met hartelijke groet,
Ds. G. Kater

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G. Kater

• Geboortedatum:
  10-07-1978
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven