Gebroken door liefde
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 2 reacties | 14-06-2018| 10:21
Vraag
Ik vind het bijbelboek van 1 Korinthe 13 zo prachtig. De liefde waar het over gaat is een liefde die zichzelf niet zoekt, maar die het welzijn van de ander voorop stelt, zoals Jezus met ons omgegaan is. Zijn liefde voor zondaren. Hij heeft Zichzelf uit liefde gegeven voor ons. Daarom mogen wij die liefde (met alle gebrek) weer doorgeven aan anderen. Ik ken deze liefde als richtlijn in mijn leven naar anderen toe, in de keuzes die ik maak. Maar deze liefde heeft mij gebroken. Waar ik het welzijn van die ander (mijn man) op het oog had, vond die ander het wel makkelijk om niks van zichzelf op te hoeven geven. Er wordt misbruik van gemaakt.
Ik stel mezelf de vraag of ik deze liefde niet goed begrepen heb, of had ik verwacht dat het meer liefde terug op zou leveren? M’n hart is gebroken, ik kan dit niet volhouden. Hoe ga ik hiermee om? Ik praat er over met anderen die zeggen dat ik harder moet worden en voor mezelf moet kiezen. Maar ik twijfel. Aan de ene kant ga ik hier kapot aan en aan de andere kant is toch niet egoïsme het richtsnoer van ons leven, daar waar de maatschappij al zo vol van is? Ik heb God gevraagd om mij te helpen, maar ik weet niet meer wat ik moet doen om dit vol te houden.
Antwoord
Inderdaad een geweldig hoofdstuk, 1 Korinthe 13. Het lied der liefde. Liefde die de ander zoekt, die de ander op het oog heeft, juist in het huwelijk en ook in de gezinnen, de kerk, de samenleving. Deze liefde die ook de gemeenschap met de Heere zoekt. Prachtig dat je als richtlijn in je leven die liefde ook aan anderen in je leven doorgeeft. Wat zal dat ook een vreugde geven.
En toch staat er dan: “Maar deze liefde heeft mij gebroken.” Jouw liefde naar je man toe wordt niet door hem gewaardeerd. Die liefde van jou wordt niet beantwoord. Hoe pijnlijk en hard om dat te ervaren. Maar lieve jonge zuster, leg dat kruis nu eens echt bij de Heere neer. Kom tot Mij, met al je verdriet en zorgen, je pijn en de afwijzing... Jezus zegt er bij: En Ik zal u rust geven. Misschien is je man niet in staat die liefde te beantwoorden. En lees dan nog eens dat hoofdstuk, hoe moeilijk misschien ook. In vers 5 staat: “Zij zoekt zichzelf niet, zij wordt niet verbitterd, zij denkt geen kwaad.” Blijf die liefde geven, biddend, hopend. Bij de Heere is geen ding onmogelijk.
Ik begrijp dat je bij anderen je hart lucht, maar dat is de oplossing niet. Hun antwoorden geven je geen steun. Als je met tien mensen praat, krijg je tien verschillende adviezen. Hard tegen hard gaan leven, staat lijnrecht tegen over die liefde die jou zo veel vreugde gaf; die de Heere je leerde. Probeer steeds rustig met je man te praten. Je kunt samen hulp zoeken, maar het valt in deze situaties vaak niet helemaal mee.
Je kunt om te beginnen eens overwegen of je een echte vriendin hebt die je helemaal vertrouwen kunt. Die naast je kan gaan zitten en naar je luisteren. Eigenlijk bedoel ik meer een zuster. Praat met haar eens alles door en vraag haar dan om met je te bidden. Gewoon samen. Je mag hulp van de Heere verwachten hoor.
We hadden een zuster in Peru, die had een harde egoïstische man. Hij wilde niet werken, dat moest zij doen met haar grote gezin. Ze zwoegde en sloofde van de vroege morgen tot de late avond. Hij dronk en wilde steeds meer vlees. Zij en de kinderen leden honger. Haar rug was blauw doordat haar man haar sloeg. Toen nam iemand haar mee naar de kerk. Wat een liefde en bewogenheid. Daar kreeg ze liefde, ze werd gezien als mens, mensen baden met haar. Daar hoorde ze over Gods liefde en vergeving. Haar zonden werden vergeven, maar de Heere leerde haar ook iets heel bijzonders. “Weet u wat Hij me leerde”, vroeg ze me. “Ik moest mijn man lief hebben.” Maar ze haatte hem. Toch kon ze niet onder Gods Woord uit en weet je wat ze deed? Ze begon heel serieus voor hem te bidden. Dat heeft ze jaren volgehouden. Het gaf haar rust en ze merkte dat het haar man goed deed dat ze nooit meer boos op hem was. En langzaam zag ze een verandering plaatsvinden. Toen ze het aan mij vertelde, zag ik vreugde in haar ogen komen en ze zei: “Mijn man ging de Heere zoeken. Het slaan en het drinken hield op en nu is hij in deze gemeente de dominee,”
Begrijp me lieve zuster, dit gaat allemaal niet automatisch. Het kan een heel zware weg zijn. Maar het is wel een Bijbelse weg. Ga deze weg!
Als je wilt mag je me ook gerust eens bellen hoor. Bij Refoweb (vragen@refoweb.nl) weten ze het nummer wel.
Hartelijke groeten, sterkte en Gods zegen!
Nellie van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke
- Geboortedatum:25-04-1942
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Pastoraal medewerkster
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik ben ook echt gebroken geweest, ik begreep er helemaal niets meer van. Als liefde alles zou overwinnen, zoals ik altijd geloofde, waarom nu dan niet? Mijn hele wereldbeeld stortte erdoor in, en wat ik begreep van God ook.
Een van de dingen die ik uitvond toen ik weer vrij was, was dat er mensen zijn die een persoonlijkheidsstoornis hebben en van daaruit niet in staat zijn om lief te hebben. Een narcistische persoonlijkheidsstoornis, antisociale persoonlijkheidsstoornis en psychopathie bijvoorbeeld. Deze stoornissen komen voor bij zo'n 1% van de bevolking. Dat maakt de kans dat je zo iemand treft groter dan je je van tevoren bedenkt. Vanwege een volkomen gebrek aan empathisch vermogen zijn ze incapabel om lief te hebben.
Mij hielp deze kennis indertijd om meer te begrijpen van wat er gebeurde, hoe het kon dat dingen zo gelopen waren. En ook hoe ik degene moest vergeven die mijn leven zo moeilijk had gemaakt.
God kan alles helen, dat geloof ik. Maar Hij moet wel de ruimte krijgen van degene die het jou moeilijk maakt. Mensen met een persoonlijkheidsstoornis zijn door hun stoornis soms zo veel op zichzelf gericht dat het onmogelijk lijkt te zijn voor hen om zich op God te richten. Mijn ex was ook 'christen', sterker nog, hij wilde dominee worden. Maar dat hoeft nog niet te betekenen dat God ook écht de ruimte krijgt om te werken.
Vanuit mijn eigen emotie zou ik roepen dat je er vandoor moet gaan, want ik weet hoe kapot je kunt gaan van een relatie met iemand die niet om je geeft. Maar dat is niet wat de Bijbel ons leert...
Leah vindt na jaren pijn en verdriet om de man die niet écht om haar geeft, ondanks alle zonen die ze hem geeft, rust bij God. Na de laatste zoon die ze baart verandert haar houding. Steeds hoopte ze nog dat haar man van haar gaat houden vanwege de kinderen die ze hem geeft, maar aan het einde geeft ze God de eer en vindt ze daarin rust.
Een pasklaar antwoord in een situatie als deze bestaat er niet, maar ik wens je veel liefde en wijsheid van God. En zoals mw van Dooijeweert zegt, je lasten bij Jezus neerleggen, als je dat kunt, is het meest verlichtende van je lasten dat er is.
* Gods wil voor het huwelijk is, dat het een afschaduwing is van Christus en Zijn gemeente. Christus heeft Zichzelf overgegeven voor Zijn gemeente. Om haar als bruid te werven, kwam Hij ten hemel af, Hij was het Die door Zijn sterven, aan haar het leven gaf... De man hoort zijn vrouw lief te hebben en te beschermen, zoals Christus er was en is voor Zijn gemeente.
* Als je kinderen hebt, horen die ook in het huwelijk van hun ouders te zien, dat niet alleen de moeder geeft, maar ook de vader... Als een moeder grenzeloos is in het geven, kunnen de kinderen ook grenzeloos worden. Van een ongelukkig huwelijk worden kinderen ook niet gelukkig.
* Je moet je naaste liefhebben als jezelf, dus je mag jezelf ook liefhebben en voor jezelf zorgen. Je hoeft niet alles te geven ten koste van jezelf. Anders blijft er niets van jezelf over en kun je ook niets meer geven. Wie help je daarmee?
* 1 Korinthe 13 kan gebruikt worden als een vloerkleed waar alle vuil onder geveegd wordt of met de mantel 'der liefde' bedekt wordt. Ik geloof persoonlijk niet, dat dit de bedoeling van dat hoofdstuk is. Ik lees het anders. Er staat ook in de Bijbel: "God is liefde..." Als je overal in dit hoofdstuk waar 'liefde' staat 'God' invult, wat gebeurt er dan? Als je het dan zo leest, dan weet je ook dat Gods liefde vraagt om wederliefde en niet eindeloos doorgaat als een mens zich ertegen verzet. Mogen wij mensen dat dan ook niet doen, ons ertegen verzetten, als wij niet goed behandeld worden? Moet ik over mij heen laten lopen door mijn man en kinderen? Is dat wat met dit gedeelte wordt bedoeld? Ík geloof het niet. Ik geloof dat wij ook grenzen mogen stellen.... (Grenzen in het huwelijk, er is ook een boek dat zo heet.)
* Liefde en waarheid mogen toch ook samen gaan? Als de waarheid is dat jouw man gemakzuchtig en egoïstisch is (ik noem maar wat) is het dan niet eerlijk om dat gewoon te zeggen? Is het dan liefdevoller om hem door te laten leven in zonde?
Beste vraagsteller, ga hulp zoeken bij mensen en bij God om heling te vinden voor je gebroken hart. Vraag mensen hoe je op een eerlijke, christelijke en liefdevolle manier met jouw man om kunt gaan. Zodat jij je man kunt stimuleren om meer op Christus te gaan lijken. Bid voor hem en voor jezelf, maar blijf niet passief. Als het kan ga in gesprek met iemand van de kerk en/of hulpverlening! Ik hoop dat er een weg is naar herstel voor jullie samen! Ik wens je Gods zegen en daadkracht en moed!
