Ontwikkeling van puberdochter
C. M. Chr. Rots - de Weger | 4 reacties | 24-05-2018| 13:23
Vraag
Een van onze beginnende-puberkinderen stelt me voor wat lastige vragen. Het is normaal dat kinderen nu na gaan denken over hun uiterlijk en kleding, e.d., maar bij haar gaat het wel erg ver lijkt het. Het beheerst haar voor een belangrijk deel. Haar zelfbeeld is dan ook niet heel positief. Het gaat onder die omstandigheden gelukkig echt wel goed met haar, school heeft een positief klimaat en ze groeit gelukkig wel. Maar dat lage zelfbeeld blijft wel haar worsteling.
Veel lastiger vind ik het hoe ik als moeder hier het beste mee kan omgaan. Het is ook een pittig meisje én intelligent. Haar emotionele ontwikkeling komt iets later, maar ze is wel máchtig geboeid door alles wat er in de wereld te ontdekken is. Het is dus wel een meisje die véél kanten op zou willen gaan en van alles wil uitvinden. Als moeder vind ik dit lastig. Deels wel omdat ik vroeger die vrijheid ook wel wenste, maar niet kreeg. Maar daardoor weet ik ook helemaal niet goed maat en grens in deze ontwikkeling. Hóe kan ik met haar meebewegen, met name op het gebied van kleding, zónder haar te schaden en haar wél positief te bekrachtigen?
Met name matigheid is een lastig punt. Of eenvoud. Dingen die ik als moeder best wel graag zou willen meegeven, temeer omdat dat een van de richtlijnen is die de Bijbel ons geeft, en die goed voor ons zijn.
Maar het lastigst vind ik de dagelijkse omgang. De uren die ze besteedt aan aankleden, de spiegel, het haar. Ze gaat nadenken over “wat zal ik op die momenten aandoen”, enz. Enerzijds normaal, anderzijds is dit een meisje wat gemakkelijk uit balans gaat. Ik zou het fijn vinden om raad en richting te ontvangen, alvast hartelijk dank daarvoor!
Antwoord
Beste moeder,
U schrijft het zelf al: uw dochter gaat de wereld ontdekken. Daar is ze al járen mee bezig, maar nu op een manier waarop u haar meer en meer moet los laten. Óf: meer en meer verantwoordelijkheid geven.
Krijgt uw dochter kleedgeld? Misschien is dat een tip: laat haar zelf uitzoeken waar zij haar geld aan wil en kan besteden. Misschien koopt zij dan iets ‘geks’, maar daar komt ze zelf wel achter want bijvoorbeeld een ‘maandbedrag’ kan maar één keer worden uitgegeven. Misschien doet zij een miskoop, groter of kleiner... fouten maken mag, want dat zijn leermomenten!
Natuurlijk volgt u haar, begeleidt u haar, maar laat háár keuze meer en meer toe. Dàt zal haar zekerheid en steun geven. Zo kan ‘samen shoppen’ ook een leuke bezigheid zijn cq. worden!
Marijke Rots
Lees ook: 'Ontwikkeling van puberdochter - deel 2'
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat zegt u?
Bling. Wij moeten bling, want dat is swag joh.
Nou en na een tijdje waait die flauwekul weer over. Dat swag met die omgekeerde pet was perfect. Ineens deed het kapsel er niet meer toe.
Hoe minder je ergens een punt van maakt, des te sneller die flauwekul over waait.
Ik ben een vader van een paar pubers dus het komt me allemaal bekend voor. We hebben een dochter van inmiddels 20 die ook graag alles buiten de grenzen verkent, en eentje die wat meer binnen de lijntjes kleurt.
Pubers zijn gemiddeld genomen eigenlijk ongelooflijk onzeker en daarom is het uiterlijk voor meisjes vaak zo belangrijk. Alles om er maar bij te horen.
Onze ervaring (net als die van coby6 volgens mij): maak niet te snel ergens een punt van want het verpest de sfeer en de meeste buien waaien weer over.. probeer vooral de relatie goed te houden en open met je dochter om te gaan.
Mijn vrouw geeft onze dochters geregeld kledingadvies, ook als ze iets op zijn zachtst gezegd niet zo geslaagd vindt geeft ze dat eerlijk aan. Soms luisteren ze, soms niet. Mochten ze niet luisteren: so be it, er zijn belangrijker zaken.
Maar na verloop van tijd komen ze graag bij mama terug voor advies want ze merken wel dat die altijd het beste met hen voorheeft. En dat is ook wel weer heel veilig!
Leef ze voor, uit de liefde van Christus. Als ze fouten maken: omring ze met liefde en probeer ze te laten leren van hun fouten. Ga in ieder geval niet krampachtig proberen ze fouten te laten voorkomen. Daar leren ze niet van en het frustreert alleen maar.
Ondanks (of dankzij) de vrijere opvoeding, zijn al onze kinderen nog steeds van harte actief in de kerk en belijden ze in Jezus te geloven.
Je gaat ze in ieder geval niet met een schaartje kunnen knippen. Ze zullen ook andere keuzes gaan maken dan jou. Maak je er vooral niet druk om.
Zeg regelmatig dat je haar mooi vind en leuk. Zeg nooit iets lelijks want dat vergeten ze nooit. Laat ze lekker tutten en kleren zoeken zodat ze zich dan prettig voelt, wat maakt het uit? Ze schaadt er toch niemand mee? Als het meezit heeft ze nog een heel leven om God te zoeken en te vinden en als ze Hem gevonden heeft is de rest daarmee gelijk bijzaak. Eenvoud en matigheid kunnen dan volgen als de Geest haar daar op wijst.
Leef jij voor God, aan Hem moeten we rekenschap afleggen, wat mensen zeggen is ondergeschikt. Laat haar nu gewoon leven en zich ontwikkelen (en fouten maken), dat hoort erbij. Ik verbied geen schoolfeestjes e.d. (ze zitten op gewoon christelijk onderwijs) maar ze weten dat ik dat afraad. Gaan ze dan wel dan zeggen ze later: “ Pa, je had gelijk, dat is niets voor mij, ik hoor daar niet thuis”. Dan beslissen ze dat zelf en dat werkt dus beter dan verbieden.
De farizeeën zagen er van buiten onberispelijk uit maar van binnen waren ze slecht. Een mooie (christelijke) buitenkant is op zich dus niets waard. Het gaat erom dat jij een goed voorbeeld geeft in echte godsvrucht, dat de deugden van Christus rijkelijk in jou tevoorschijn komen, dat maakt indruk en is navolgenswaardig. En als de binnenkant goed en rein is dan werkt dat vanzelf door naar de buitenkant; bij jou en bij haar.
Een boer zaait niet als het stormt. Preek niet tegen haar als ze boos is, als er anderen bij zijn of jij verzocht wordt om je frustratie te laten gaan. Wacht tot en geschikt moment en praat dan in- en met liefde zonder verwijt en irritatie. Stel daarbij vragen als: waarom deed je dat en wat vond je daar zelf van e.d.
(Grote) kinderen hebben soms gewoon last van zichzelf (hun vlees / “worm”)
Het is zaak dan NAAST je kind te staan en samen met hem/haar (dus niet tegen hun) te strijden tegen die “worm”. Dat schept een band in plaats van ruzie.
Succes hé!
