Weinig gezag als moeder en vrouw
C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 23-05-2018| 11:53
Vraag
Als moeder van het gezin heb ik weinig gezag. Mijn man valt mij af als er iets gebeurt dat niet naar zijn zin is in de opvoeding. Ook de jongens kunnen mij vernederen als er iets gebeurt wat hun niet zint. Ze schelden me dan publiekelijk uit. Daar zit ook aanhang bij. Ik vind dat heel moeilijk, heb veel last van minderwaardigheid gehad en heb de neiging daar in terug te vallen op zulke momenten. Ik weet dat met jezelf bezig zijn niet tot Gods eer is, breng het alles bij Hem, maar heb soms moeilijke momenten. Het verlamt me en maakt me moe. Kunt u mij helpen of tips geven?
Een vrouw en moeder.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste mevrouw,
De beste tip die ik u kan geven is: koop (of leen) twee boeken en léés ze. Ik doel op “Grenzen” en “Grenzen in het huwelijk”. Beide zijn geschreven door Henry Cloud en John Townsend.
Vervolgens gaat u de goede raad die er in staat toepassen. Op die manier ‘met u zelf bezig zijn’ is héél Bijbels en zeer zeker tot Gods eer! Ook ú bent een door God geschapen persoon, die erkenning als moeder mag ontvangen. Moederdag zal voorbij zijn als u dit leest, maar zo’n ‘aardse instelling’ mag voor ‘christenmoeders’ alle dagen gelden, zelfs zonder cadeautje! “Eer uw vader en uw moeder” is een ópdracht, toch? En die opdracht houdt in: respect tonen voor elkaar. Voor moeder-de-vrouw, voor vader -hoofd van het gezin- en voor de kinderen (die onderwezen worden). Vóór en dóór alle gezinsleden!
Ieder heeft daarin eigen verantwoordelijkheid. Laat uw echtgenoot weten – op een rustig moment, zonder (a.s. schoon)kinderen erbij, dat u níet gecorrigeerd, betutteld of vernederd wilt worden. Zeker niet in bijzijn van kinderen (tegenwoordig zelfs al met hun ‘aanhang’!), waarbij een ‘weerwoord’ lastig is. Gebeurt het toch, dan handelt u zoals u tijdens dat gesprek-met-hem hebt afgesproken: u staat op en gaat de kamer uit. Gebeurt het onder het eten: neem uw bord mee en eet in de keuken (of buiten). Niet met hangende schouders weglopen, maar rechtop! Na verloop van tijd komt u terug en gaat u verder waar u gebleven was, zónder boosheid of wat dan ook. Láter er over praten, dat wel. De eerste keer zal misschien moeilijk zijn, omdat niemand dit verwacht. Maar die eerste keer heeft wél de meeste invloed, maakt de meeste indruk!
Uw kinderen komen al met aanhang thuis, schrijft u... het wordt dus hoog en hoog tijd, dat uw zonen leren om zich goed en respectvol te gedragen tegenover vrouwen. En daar is hun moeder er één van! Niet zomaar één, maar hun door God gegeven MOEDER (ja, met allemaal hoofdletters!), namelijk de belangrijkste persoon in hun leven!
Nogmaals: lees de boeken en doe er uw winst mee! Nog eens schrijven mag natuurlijk ook.
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat doet dat pijn hè, dat ze zo met je omgaan! Goed antwoord van mevr Rots. Ik beveel je nog een mooi boekje aan! Onze zoons kunnen soms er ook wat van. Al is dat meer grappig bedoeld....maar ook dat voelt niet goed. Of ik een vriendin van hun ben, waar je zomaar alles tegen kan zeggen.
Het boekje van Ds. P. van Ruitenburg, Omgaan met je ouders. Ik heb het mijn zoons laten lezen. Eerst natuurlijk allemaal tegenstribbelen, maar ik heb mij sterk opgesteld en gezegd dat ik wil dat ze het lezen. Dat ze nog niet kunnen oordelen als het niet gelezen is.
Ze kijken hier nu heel anders tegen ons (mij) aan.
Evt schrijf je hun een mooi kaartje, je begint met iets positiefs, daarna kun je schrijven dat je het zo n pijn en verdriet doet dat er op deze manier met je wordt omgegaan. Dat je wilt dat het graag veranderd. Kunnen we hier met zn allen aan werken....
Sterkte hoor!
