Leeftijdsverschil van zeventien jaar

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 15-05-2018| 10:35

Deze vraag gaat over een leeftijdsverschil van zeventien jaar in een relatie. Voor beiden staat vast dat de klik erg groot is -het lijkt wel een explosie die ineens ontstaan is- en we denken erover om te daten. We bellen dagelijks en lijken wel een Siamese tweeling. Alsof twee zielsverwanten elkaar gevonden hebben. Over wezenlijke zaken zijn we het eens, zoals geloof als fundament voor het leven, perspectief op de toekomst en elkaars verleden. Ik ben 25, hij is 42.

Mijn ouders reageren met weerstand en vinden dat ik mijn gezond verstand moet gebruiken. Mijn hbo-opleiding is namelijk bijna afgerond; ik ga net deelnemen aan het arbeidsproces, terwijl hij als persoon en op financieel gebied al veel heeft opgebouwd. Ze vragen zich af of ik genoeg gerijpt ben voor iemand van zo’n leeftijd, terwijl ik niet dom en onverstandig ingesteld ben.

De tijd en gebed zal het natuurlijk leren, maar het onprettige is dat ik het zelf als ‘zuiver’ ervaar, maar mijn verstand -door verliefdheid vertroebeld- vraagt zich desondanks af door sceptische benaderingen van anderen of zoiets ‘vies’ en ongezond is. Is zoiets onmogelijk, ongezond, kan zoiets gelijkwaardig zijn en blijven, of zal het dat nooit worden? In seculier Nederland komt het vaker voor, maar wat wil God? Zijn er christelijke voorbeelden waarin dit goed gaat?

Ik geloof zeker dat, als we nuchter nadenken zoals anderen adviseren, we kunnen besluiten deze beginnende relatie stop te zetten en alsnog een goed leven hebben. Ik vraag me alleen af of het nodig is. Kortom, de tijd zal het wel leren, maar ben toch benieuwd naar bevestigingen of al dan niet positieve argumenten of dit zo uitzonderlijk, dan wel ongezond is of niet.

Beste 25-jarige,

Je zoekt bevestiging: ja, er zijn echtparen met groot leeftijdsverschil waarbij het heel goed gaat. Er zijn echter óók echtparen waarbij leeftijdsverschil tot een breuk leidt. Kortom, leeftijdsverschil is niet de essentie van een relatie, maar líéfde. 

Natuurlijk is het goed om er (samen) over na te denken. En om er over te praten. Maar -zoals je schrijft- besluiten om jullie beginnende relatie stop te zetten is natuurlijk een goeie ‘test’: merk je dat je dan toch niet zónder elkaar kunt, dan is het duidelijk, toch? Als je beiden een goed leven hebt zónder elkaar... tja, dan is het de vraag wat de wáárde is van deze relatie. Dat heeft echter nog steeds niet met leeftijd te maken! Wel met gevoelens! Vind je ‘time out’ een te groot experiment, bedenk dan eens hoe het over 20, 30 of 40 jaar zal zijn: hij blijft namelijk voortdurend 17 jaar ouder dan jij, hoe gezond of ongezond je je relatie ook maar noemen wilt!

Bedenk en bespreek met elkaar dat liefde een voortdurend groeiproces is, met steeds weer nieuwe uitdagingen in nieuwe situaties. Waarbij de vraag blijft staan of jij leeftijdsverschil als uitdaging dan wel als obstakel ervaart. En dáár moeten jullie beiden uitkomen, als twee volwassen mensen. Wat andere mensen ook (blijven) zeggen, want ook dát er over gepraat wordt zul je steeds weer horen en/of merken.  

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven