Ongeloof na dna-test
Ds. C.J. Droger | Geen reacties | 11-04-2018| 14:04
Vraag
Graag willen we anoniem een zeer gevoelige kwestie neerleggen. Wij zijn een stel in de 30 en zijn al een tijdje getrouwd. Man is weduwnaar en dus voor tweede keer getrouwd. Uit zijn eerste huwelijk heeft hij een zoontje. Inmiddels hebben wij een medisch onderzoektraject achter de rug i.v.m. zwangerschapswens. Helaas hebben we te horen gekregen dat dit voor ons niet is weggelegd. Dit brengt natuurlijk heel veel verdriet met zich mee. De onvruchtbaarheid blijkt bij de man te liggen en het is met deze uitslag onmogelijk dat hij ooit vader zal worden.
Op advies van het ziekenhuis en de hele kwestie is een dna-test met het zoontje gedaan. Eerst durfden we het niet zo goed, maar de onzekerheid sloopte ons en we voelden dat het niet klopte. En inderdaad het ergst denkbare is dus uitgekomen: ‘zijn’ zoon is dus helemaal niks van hem. Boosheid, verdriet en vol ongeloof. Een ‘keurig’ refo-gezin, dit is te bizar voor woorden.
Kort na de geboorte is de (biologische) moeder overleden. Wij hebben geen enkel idee/vermoeden, ook na maanden niet, wie dan mogelijk de biologische vader zou kunnen zijn. We zijn in een soap beland. Het ziekenhuis heeft ons doorverwezen voor gesprekken met een psycholoog maar graag willen we wat handvatten hebben om hier op een ‘christelijke’ manier mee om te gaan. We zijn dankbaar ondanks alles dat we toch ‘ouders’ mogen zijn. We houden van hem en laten hem niet in de steek. Het feit dat hij biologisch niks van ons is, maakt hem niet minder en wij voelen ons nog echt ouders.
Inmiddels hebben we onze ouders op de hoogte gebracht. Maar verder niemand nog (ook niet de ouders van moeder) Wat moeten we hiermee? Wat vertellen we het kind? Wie moeten/kunnen we hierover inlichten? We zijn altijd heel open geweest en willen dit graag voortzetten, praten helpt. Maar waar doen we in deze kwestie verstandig aan? Zeker in belang van het kind en de -nu nog goede naam- van moeder. Het klinkt misschien raar, maar door haar misstap zijn wij ouders en daar zijn wij toch dankbaar voor. Los van de gevoelens en vragen die wel eens naar boven komen. We beseffen dat dit niet een alledaagse vraag is, maar hopen toch op een goed advies of aandachtspunten zodat we verder kunnen.
Antwoord
Beste vraagstellers,
Hartelijk dank voor het insturen van jullie verhaal en jullie vraag. Ik ben intussen ruim 23 jaar predikant en heb al heel wat meegemaakt, maar wat jullie schrijven is echt uitzonderlijk. Wat triest en verdrietig dat jullie hierachter gekomen zijn. Ongetwijfeld heeft dit het verdriet om het heengaan van je eerste vrouw intens verzwaard en zoals jullie schrijven, stelt deze situatie jullie voor ingrijpende en moeilijke vragen. Ik heb even nagedacht over mijn advies en wil het volgende aan jullie voorleggen.
Allereerst wil ik van harte meeleven met de kinderloosheid, die in jullie huwelijk zal blijven. Ik lees dat dat jullie heel veel verdriet geeft en daar kan ik me iets bij voorstellen. Jullie zien samen uit naar de kinderzegen en als dan na uitgebreide onderzoeken komt vast te staan dat dat niet voor jullie weggelegd is, komt dat hard aan. Ik wens jullie de ondersteuning van de HEERE toe in het dragen van dit leed en gemis.
En dan wat hieruit voortgekomen is. Dat heeft niemand kunnen denken, maar is nu wel bekend geworden. Hoe gaan jullie hier het beste mee om? Ik vind het heel fijn om te lezen dat dit jullie verhouding tot jullie zoon niet aantast. Jullie houden van hem en zullen dat blijven doen. Mooi, zou ik zeggen. Blijf dat doen, want hij kan aan deze situatie niets doen. Ik vraag me af of jullie dit ooit aan hem moeten gaan vertellen. Mijn advies zou zijn om dat niet te doen. Hij kan er namelijk niets mee en het zal een zware last op zijn leven leggen, die voor hem nauwelijks te dragen is. Het zou kunnen zijn dat zijn biologische vader het ooit aan hem zal vertellen, maar die kans zal heel klein zijn.
Waarom heeft hij intussen de waarheid niet aan jullie opgebiecht? En misschien weet deze vader niet eens dat hij een kind verwekt heeft. We weten immers niet hoe het gegaan is. Ik zou het laten rusten tegenover jullie zoon. De wetenschap dat zijn moeder in het graf ligt, is al erg genoeg voor hem. Komt dit erbij, dan wordt het wel heel zwaar voor hem.
Ik denk dat het goed is dat jullie je wederzijdse ouders hebben ingelicht, maar laten zij het absoluut voor zichzelf houden. Hier mogen zij nooit met iemand over spreken. Ik hoop dat jullie daarop kunnen vertrouwen. Ik zou het niet vertellen aan de ouders van de overledene. Ik neem aan dat zij nog steeds erg verdrietig zijn om het heengaan van hun dochter. Het zal hun leed ernstig verzwaren als zij dit te weten komen en ook zij kunnen er niets mee. Het zal de pijn om het heengaan van hun dochter alleen maar verdiepen. Ik denk dat jullie hen dit moeten besparen.
Ik denk dat het goed is, als jullie hulp zoeken bij een psycholoog om te verwerken wat jullie te weten zijn gekomen. Wellicht kun je aan hem/haar voorleggen wat ik adviseer en vragen of dit wijs is. Ik vraag me ook af of jullie dit moeten delen met ambtsdragers. Als jullie een dominee hebben, kunnen jullie het met hem delen. Je kunt vragen of hij dit onder zijn ambtsgeheim wil bewaren. Zo kan hij jullie steunen in de komende tijd en heb je geestelijke én psychische hulp.
Ik kan me voorstellen dat deze situatie jullie verbijstert en jullie als het ware in een soap hebben laten belanden. Laten we echter beseffen dat we allemaal geneigd zijn tot alle kwaad. Het is een grote genade van God als Hij ons vasthoudt en bewaart voor grote zonden. Misschien kan dat jullie enigszins mild stemmen richting de moeder van jullie zoon. Bovendien weten we niet onder welke omstandigheden haar kind verwekt is. Dat geheim heeft ze met zich meegenomen in het graf en zal voor jullie altijd een geheim blijven. Zoek bij de HEERE om kracht om dit te kunnen dragen. Hij wil er voor jullie zijn, als jullie het van Hem verwachten. Werp al je bekommernis op Hem, Hij wil voor jullie zorgen (1 Petr. 5:7).
Heel veel sterkte en Gods zegen voor de komende tijd toegewenst!
Ds. C. J. Droger
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Droger
- Geboortedatum:10-01-1963
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Vlaardingen
- Status:Actief
