Gemeente behoorlijk verrechtst
Ds. A.J. Schalkoort | 57 reacties | 09-04-2018| 10:47
Vraag
Al langere tijd zit ik met een probleem dat ik niet met de kerkenraad bespreekbaar durf te maken. Ik ben bang dat ik dan gelijk een bepaald stempel opgedrukt krijg. Daarnaast hebben al veel (oud)gemeenteleden de zaak aan de kaak gesteld, maar dit heeft voor zover ik weet niks geholpen. De situatie wordt alleen maar erger.
In 2010 ben ik lid geworden van mijn huidige gemeente. Een gemeente met een paar honderd (doop)leden die binnen ons kerkverband als een midden-gemeente kon worden beschouwd als het ging om ‘uitnodigingsbeleid’ van voorgangers en de samenstelling van de gemeente. De afgelopen jaren is de kerkenraad van mijn huidige gemeente behoorlijk verrechtst en is ze de aansluiting met een bepaalde groep gemeenteleden kwijtgeraakt. Een groot deel van hen is inmiddels overgeschreven naar een andere gemeente. Anderen voelen zich minder op hun plek en de vraag is wanneer een deel van hen vroeg of laat zich alsnog laat uitschrijven. De verrechtsing heeft er de laatste jaren ook voor gezorgd dat bepaalde mensen juist wel of niet lid worden.
De afgelopen twee jaar is het ‘uitnodigingsbeleid’ van voorgangers dusdanig versmald dat op een enkele uitzondering na alleen nog maar de rechterflank van ons kerkverband wordt uitgenodigd. Voorgangers die vroeger vaak kwamen worden de laatste jaren niet meer uitgenodigd. Hun boodschap lijkt ineens onder de maat te zijn. Ik merk dat ik de laatste tijd weinig geestelijk voedsel meer krijg, de preken zijn zogenaamd bevindelijk en meer cliché. Ik hoor weinig nieuws meer; het is meer van hetzelfde, voorspelbaar. De beloften van God worden ook steeds minder centraal gesteld. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik ben van mezelf geen prater, meng me verder ook niet diepgaand in gesprekken als het over dit onderwerp gaat. Je krijgt al snel een stempel en ik durf m’n mening eigenlijk niet goed te geven. Ik bid om verandering, maar de laatste twee jaar zinkt de moed me steeds meer in de schoenen als ik het nieuwe preekrooster weer bekijk. Waar ik vroeger vaak uitkeek naar de kerkdiensten, wordt dat steeds minder. Ik vind het zo erg, zeker omdat er in mijn kerkverband veel voorgangers zijn die ik wel graag hoor.
Op dit moment merk ik dat ik begin te overwegen om een overstap te maken. Eigenlijk wil ik dat ook weer niet en hoop ik dat we we terug kunnen naar hoe het ooit was. Of al is het maar een grote stap in die richting. Ik weet dat ik eigenlijk zou moeten praten, maar de ervaring leert ook wel dat het enkele zin heeft. Heeft u een advies voor mij?
Antwoord
Het probleem dat je hier schetst komt helaas in meerdere gemeenten voor. Mijn advies zou zijn: probeer toch in gesprek te komen met de kerkenraad. Je zou dus kunnen beginnen met een lid van de kerkenraad die al langer zitting heeft in de kerkenraad en weet hoe het in de beginsituatie was toen de gemeente nog een midden-gemeente was. Daarbij moet je vooral duidelijk krijgen waarom men kiest voor een ander beleid.
Ook is te overwegen of je samen met een andere gemeentelid die ook bezwaard is het gesprek aangaat. Een brief schrijven aan de kerkenraad ondertekend door een aantal gemeenteleden is ook een optie. Mocht dit alles niet baten, dan kun je altijd overwegen naar een andere gemeente over te gaan. Dan heb je in ieder geval gedaan wat je kon doen uit zorg voor de gemeente. Het gebed blijft belangrijk, maar de kerkenraad ter verantwoording roepen hoort ook bij de zorg voor de gemeente.
Ds. A. J. Schalkoort
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.J. Schalkoort
- Geboortedatum:05-10-1948
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus-predikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ben je niet bang dat je mensen de handen oplegt terwijl het geloof niet verder gaat dan het verstand?
Citaat "Denken jongeren soms dat ze uit zichzelf over geloofszaken zijn gaan nadenken? Denken ze dat ze vanuit zichzelf tranen in hun ogen krijgen, wanneer ze denken aan hun dood en dat ze dan niet gered zullen zijn?"
Denk je niet dat elk kerkmens hier wel eens over nadenkt? Als we hier al zaligmakend werk van gaan maken, erg gevaarlijk lijkt mij.
Ja
dank voor je vriendelijke woorden :). Als zodanig heb ik niet de behoefte aan een “laatste woord” maar laat ik toch opmerken dat ik de reformatiebeweging van Luther waarin heel concreet in 95 stellingen een aantal dwalingen van de toenmalige kerk gedocumenteerd werden gepubliceerd van een totaal andere orde vind dan het generiek in de beklaagdenbank stoppen van DE prediking in de gereformeerde gezindte, wat ik helaas zo veel op refoweb tegenkom. (Dat vind ik geroeptoeter, omdat het geen specifiek adres heeft – je toetert maar wat in het rond - en veelal ongedocumenteerd is –veel kabaal, maar je kan er weinig mee )
Ik ga hier niet verder op in om breedsprakigheid te voorkomen, maar hier zou een boek over geschreven kunnen worden.
Met mijn opsomming doe ik geen oproep, maar geef ik aan in welke gremia (met een specifiek adres) de prediking wel bevraagd kan en moet worden.
De prediking is niet de hoofdoorzaak van de geestelijke malaise, dat is het ongeloof. Dat ongeloof echter kan alleen bestreden worden door geloof en dat geloof is uit het gehoor en het gehoor is uit de prediking van het Woord Gods. Dius de prediking is als zodanig niet de oorzaak, maar gaat natuurlijk niet vrijuit.
In de discussie in het RD (nav het onderzoek van van Steensel over de geloofsbeleving bij jongeren, de bijdrage van mevr. Hartingsveld-Moree, Theo Post en Jannine Kempe) wordt ook terecht verwezen naar opvoeders (ouders, docenten) als belangrijke ankerpunten in het leven van jongeren. Als ik naar mijn eigen leven kijk, dan ben ik niet zozeer in verwarring gebracht door de prediking,maar werd ik tot jaloersheid verwekt door kinderen van God, die leesbare brieven waren en sommige nog zijn van Christus. (in tegenstelling tot de kladblaadjes van de Satan, een beeld wat ik vond bij ds Belder). Lees ook de vraag (Indruk is nog geen afdruk) en het antwoord en de reakties daarbij
Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Ik heb in verschillende personen gesproken die zeiden Christus te kennen. Ik wilde graag met die mensen praten om te horen hoe ze aan Hem gekomen waren, zo kon ik daar onderwijs uit halen. Ik vroeg hen hoe ze Christus hebben leren kennen en hoe ze zichzelf hadden leren kennen. Hun antwoord was dat ze in Hem zijn gaan geloven en over hoe ze zichzelf hadden leren kennen kwam geen antwoord. Je moet niet op jezelf zien maar op Hem. ik vroeg dan hoe dat 'zien' gaat. Je moest gewoon geloven was het antwoord. Als ik dan verder vroeg of ze een zondaar waren geworden voor Gods aangezicht dan werd er weer gezegd: niet op jezelf zien maar op Hem. Hoe meer ik door ging vragen hoe meer boosheid er in de meeste gevallen kwam. Later kwam ik bij mensen die mij uit alle ootmoed, liefde en bevinding wel deze vragen wilden beantwoorden. Daar hoorde ik weerklank met mijn eigen hart.
Om op je tweede vraag antwoord te geven. Ik bid voor hen waarvan de ogen nog gesloten zijn. Het zou toch verschrikkelijk zijn om met een ingebeelde hemel naar de hel te gaan? Mogen we elkaar niet meer waarschuwen? Mogen we tegenwoordig alleen elkaar maar overnemen en in de hemel zetten?
Dank je wel voor je antwoord, ik vroeg alleen uitleg en zei niet dat je elkaar alleen maar mocht overnemen en in de hemel plaatsen.
Mag ik ook weten hoe het dan wel gaat?
Je vertelt steeds dat mensenniet weten wie je zelf zijn dat ze zicht bedriegen ed, dus hoe het niet goed is, maar hoe gaat het dan wel?
Mag ik je ook een paar vragen stellen?
Stel je deze vragen ook de (de geschiedenis van) de stokbewaarder, de Moorman, Zacheus, Lydia, Manasse, de Koperen Slang, en vele anderen? Ik mag hopen dat je daar de werkelijke weerklank van in je hart vindt, hoe je behouden mag worden. Of is Gods Geest daar iets vergeten bij te zetten?
Want het lijkt me bijna dat je gaat bouwen op zondekennis, ootmoed, bevinding etc (van anderen?). De eenvoudige Naam en het Fundament van Christus (waarvan mensen getuigen) veeg je hier wel erg snel onder het vloerkleed.
Zie je dan een ander middel, dan het eenvoudige geloof in Deze Zaligmaker Jezus Christus, tot je behoud? Is deze Naam je al alles, alles, geworden?
Ik heb Jezus nog nooit een voorwaarde horen zeggen om Hem te volgen. De reden dat velen in de orthodoxe gereformeerde kerken zo vaak twijfelen en niet durven geloven dat ook zij zijn gered komt door dat soort gehamer op een specifiek soort beleving zoals ik dat ook bij jou merk, maar nergens in de bijbel is terug te vinden. Dat is eerder een sta in de weg om tot Jezus te gaan, dan een aanmoediging.
Wat Gods Woord zegt. Dat we gevallen zondaren zijn. De mensen die spreek stappen over Genesis 3 heen, ze gaan meteen naar Jezus. Maar wat doen we dan met de tekst: Zij zijn alle afgeweken, te zamen zijn zij stinkende geworden; er is niemand, die goed doet, ook niet een. Psalm 14:3. En zo zijn er meer van de teksten. Wij zijn vijanden van God. Als ik dan in mijn hart kijk vind ik dat zo vaak. We moeten van dood levend gemaakt worden (Ezech 16:6, Joh 3:3). Dat je toch gaat zien dat je een zondaar ben en een vijand van vrije genade, dat je niet meer meekan met de wereld, maar toch ook een onverklaarbare liefde tot God, we zijn niet uit Jezus gevallen maar uit God gevallen. Liefde tot een onbekende God. Maar Christus wordt na een tijd van zelfkennis zo nodig, Christus is het leven, de Borg, Hij zal Zichzelf openbaren op Zijn tijd en wijze en daar ben je bij. Dat je Hem als de jouwe mag eigenen. En dan wordt het zo'n wonder. Ik ben gevonden van hen, die naar Mij niet vraagden; Ik ben gevonden van degene, die Mij niet zochten; tot het volk, dat naar Mijn Naam niet genoemd was, heb ik gezegd: Ziet, hier ben Ik, hier ben Ik. (Jes 65:1) maar zie ook Ezech 16:8 en Hooglied 2: 16.
@Lecram
Voor jou is het misschien drammen, maar voor mij is uit liefde. Waarom zou je elkaar uit liefde niet mogen bevragen? Waarom zou je dan geïrriteerd raken? Zou jij niet alles doen als je iemand in een brandend huis ziet zitten en diegene ziet die brand niet, dan wil toch helpen? Christus zelf ik ook haarscherp zie Joh 6, Matt 7 vers 21 en alle waarschuwende voorbeelden, de vrouw van Lot, Orpa, Judas, Demas enz. Ik denk dat vele hadden gedacht dat dat kinderen van God waren.
En jij hebt het over 'voorwaarden', dat dat niet hoeft, maar hoe denk je dan over mensen (ik ken er veel) die dat wel beleefd hebben?
Ik kan me niet aan de indruk ontdekken dat het hier gaat om een ordinair kruisverhoor.
De aangehaalde bijbelgedeelten bewijzen juist dat jij op het verkeerde spoor zit.
Math. 7:21: Niet ieder die tegen Mij zegt: Heere, Heere, zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen, maar wie de wil doet van Mijn Vader, Die in de hemelen is.
Wat is de wil van de Vader? Dat staat in Johannes 6, waar jij zelf op wijst:
40 En dit is de wil van Hem Die Mij gezonden heeft, dat ieder die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft, en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag.
en
47 Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven.
Nergens een woord over zondaar voor God worden. Niet relevant dus voor je behoud. Het geloof in Jezus, het volgen van Hem, dát is relevant. Lees ook eens wat het vervullen van de wet inhoudt, Gal. 6:2: Draag elkaars lasten, en vervul zo de wet van Christus.Precies volgens het gebod van Jezus, Johannes 13:34.
Paulus zegt ook hier niet: wordt zondaar voor God, of: vertel hoe je zondaar voor God bent geworden. Zondaar voor God worden behoud je niet, het geloof behoud je.
Verder zei Paulus ook in Rom. 10:
9 Als u met uw mond de Heere Jezus belijdt en met uw hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult u zalig worden.
10 Want met het hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt men tot zaligheid.
Je zegt dat je dat doet uit liefde. Kan zijn, maar zou het geen eigenliefde zijn als jij wil dat hun bekering volgens JOUW patroon verloopt?
Lees de bijbel eens zonder de orthodox bevindelijke bril. Dan gaat er een Koninkrijk voor je open.
Leg mij eens uit waarom het relevant is wat veel mensen beleefd hebben? Is onze beleving maatgevend? Of is de bijbel maatgevend, de woorden van Jezus?
Weet je dat het mogelijk is datgene wat mensen beleven te beïnvloeden? Er is veel ongezonde schuldbeleving. Ik vind dat nergens in de bijbel terug. Nergens een stappenplan wat je allemaal moet beleven. Daar gáát het in de bijbel helemaal niet om. Het gaat niet om ons, het gaat niet eens om Jezus in de bijbel, het gaat in de bijbel om het Koninkrijk van God. Het drááit wél om Jezus in dat Koninkrijk.
Jezus verkondigde het evangelie van het Koninkrijk. En Paulus is ook duidelijk waar het in het Koninkrijk om gaat: Romeinen 14:17 Want het Koninkrijk van God bestaat niet uit eten en drinken, maar uit gerechtigheid en vrede en blijdschap in de Heilige Geest.
Dus hoezo zondaarschap? Daar zijn we door Jezus' kruisdood en opstanding juist vanaf. Wij zijn opgestaan in een nieuw leven, door het geloof. En daarom zal de zonde niet meer over ons heersen (Rom. 6:14).
Als ik mensen spreek die zo de nadruk leggen op hoe slecht ze zijn, dan hoor ik dat ze weinig met de brieven van Paulus hebben. Die schrijft daar namelijk ook niet over. Het enige wat ze dan wel aanspreekt zijn enkele uit verband getrokken verzen uit de Romeinenbrief, gemakshalve vergetend wat Paulus daar nog veel meer schrijft.
Beleving, fijn dat het er is. Maar ook zonder beleving, met geloof(sgehoorzaamheid), zijn we behouden. En gezonde beleving is dus niet dat we zo zondig zijn, maar beleving van gerechtigheid, en vrede en blijdschap in de Heilige Geest. Als dat er niet is, of zeer minimaal, dan moet er nog een hoop geleerd worden om volwassen te worden in het geloof.
Dank je wel voor je uitleg, ik vind het erg beschouwend overkomen, ik weet niet hoe je dit concreet in je leven zal meemaken, er is niemand die God zoekt, dat is buiten kijf, maar daar kan je niet mee verder leven, ik spreek weleens mensen uit de evangelische hoek, die hebben het echt over hun zonden die ze dagelijks weer bij de Heere moeten leggen, zonder dat ik er naar vraag, als je over de Heere Jezus spreek, over de rijkdom die er in Hem te vinden is gaat dat vanzelf, natuurlijk niet bij allemaal, maar dat zie ik in de rechtse flank evenmin, ik spreek mensen die de Heere nodig hebben in elke facet van hun leven, die zonder Hem niets kunnen, die niet zeggen "een mens kan niets van zichzelf" maar IK kan niets, ik heb de Heere Jezus elke dag nodig.
Hoeveel mensen leven er niet in het donker, doordat ze steeds maar in zichzelf zoeken of ze wel genoeg zondenkennis hebben, of ze wel genoeg ontdekt zijn, de Heere nodigt en lokt, laat je met God verzoenen, ook merk ik dat je Jezus niet als God ziet. Je zegt we zijn niet uit Jezus gevallen, maar uit God, Jezus is met de Vader en de Heilige Geest een enig God Die leeft en regeert in eeuwigheid.
k''wenste wel te weten waar de mensen zijn,die zondaar zijn geworden.
ik heb niemand meer,allen zijn overleden.
k ben en beetje jaloers op u,dat u hen wel kent,die dat waar zaligmakend geloof kennen.
ik zeg niet dat ze er niet zijn,maar ik kom ze niet tegen.
Kunt u mij daarmee in kontakt brengen?
Ik kan je vragen wel proberen te beantwoorden maar wat zou het uitmaken... We liggen niet op dezelfde golflengte en verder spreken over dit thema lijkt me een eindeloze discussie. We kunnen het naar mijn mening dus maar beter beëindigen.
@Samathi
Dank voor je reactie.
@Kip
Ik begrijp wat u bedoelt. Mocht u contact willen dan kunt u mijn mailadres opvragen bij de redactie.
Als je honger in brood hebt, kan je iedereen opzoeken die ook honger heeft. Maar het is beter om naar de bakker te gaan.
Met eerbied, zoek je heil niet bij mensen, niet bij prinsen!
Ga naar de Heere Jezus, Die hongerigen mild en overvloedig voedt!
@ Rsthg, misschien wil je mijn vorige vraag aan je nog proberen te beantwoorden.
Preken waar zondebesef in ruime mate aan bod kwamen, spraken mij sterk aan.
Althans, voor een bepaalde tijd. Tot ik de verlossing van de zonde, hoe ik er van af kon komen, ging missen in de preken. Dat vond ik daar niet. Jezus was er niet in. Of heel erg ver weg. En ik vond het steeds meer opmerkelijk dat die steeds voorgestelde stappen niet in de bijbel waren terug te vinden. Als het nu zo belangrijk was dat die stappen zo doorlopen moesten worden, waarom dan niet één hoofdstuk waar die stappen in werden genoemd, waarom moest dat met veel bijeengeschraap bij elkaar worden gezocht?
De verlossing van de zonde vond ik bij Jezus. Door veel gesprekken met christenen, die ook buiten mijn eigen kring kwamen, in binnen en buitenland, ben ik gaan inzien dat het niet gaat om die stappen, niet om mijn zondebeleving, maar om wie en wat we zijn in Gods Koninkrijk. Wat God van ons heeft willen maken. Dat maakt mij zeer mild naar mensen die het niet zo beleven zoals ik. Dat proces heeft echter vele jaren moeten duren.
Is het niet opvallend dat dit specifiek soort beleving alleen bij een select groepje christenen voorkomt in orthodox gereformeerde krijgen? En dat alleen in NL, paar stukjes van GB, US en Canada? Verder helemaal niet?
Ik ben nu in contact met een Iraanse vluchteling, van moslim christen geworden. Als ik hem zou vragen hoe hij zondaar voor God is geworden, zal hij mij vreemd aankijken. Hij heeft Jezus ontmoet, en dat heeft zijn hart geraakt. Tegen een enorm grote prijs! Maar die liefde van Jezus was hem dat waard.
Omdat ik wel zie dat (net zoals ik vroeger) sommigen anderen nog wel de maat nemen, zoals ik bij jou merk, mensen in twijfel raken en blijven. Ze zoeken het bij mensen die veel over zondebeleving kunnen vertellen, daar herkennen ze zichzelf in, en daar wordt die beleving versterkt. Maar verder komen ze niet.
Als ik dan zo'n reactie van 'kip' lees, raakt mij dat. Zoals WillemB schreef: zoek het bij de (hemelse) Bakker, niet bij de hongerigen! Daar schiet je niets mee op. Alleen Jezus kan je helpen!
Ik herken er veel in en heb er nog steeds last van dat steeds in mijn hoofd komt heb ik wel genoeg dit of heb ik wel genoeg dat? Steeds weer opnieuw op Jezus zien alleen Zijn offer reinigt van mijn zonden en kan mij redden.
Ik zou graag als bedelaar willen wijzen naar een andere bedelaar daar is Brood te krijgen en niet vragen of hij wel echt honger heeft.
Weet dat de bijbel nergens zegt dat wij zondaar zijn, of bedelaar, nadat wij tot geloof komen. Dat was vroeger, maar door onze opstanding in een nieuw leven is dat voorbij. De oude mens is met Christus begraven, zie Rom. 6.
De zonden die nog in ons over zijn gebleven horen niet meer bij ons nieuwe leven, maar zijn nog overblijfsels van ons 'vlees'. Dat maakt ons geen zondaar meer, maar een nieuw mens, een nieuwe schepping die nog kan zondigen.
Daarom schenkt God ons Zijn Heilige Geest om de strijd aan te kunnen tegen de zonde, maar vooral voor het nieuwe leven.
Blijf in Jezus! Leef vanuit Gods Geest, Die in je woont! Weet dat je een geliefd kind van God bent, besef dat. Hij houdt zo onzettend veel van je!
Dank je wel