Grote schulden
Ds. H. Peet | 13 reacties | 07-03-2018| 13:28
Vraag
Wij zijn verhuisd naar een nieuwe gemeente. Wij hebben echter grote schulden door ons bedrijf. Wij schamen ons nu om lid te worden van een nieuwe gemeente, want wij kunnen de tienden niet afdragen. Maar weinig mensen weten hoe krap wij zitten. Hierdoor is het zo lastig om lid te worden, wij willen liever ook geen open kaart spelen over onze schulden omdat we juist een nieuwe start willen maken en niet willen dat wij bij de gemeente te boek staan als “dat arme gezin.” Hoe te handelen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Een weinig benijdenswaardige positie waarin jullie verkeren vanwege de grote financiële zorgen die jullie hebben. Wat het lid worden van een gemeente betreft, maak je volgens mij de drempel voor jezelf hoger dan nodig is. Uiteraard siert het jullie dat jullie graag royaal financieel zouden willen bijdragen aan de gemeente waarvan jullie lid willen worden. Jullie voelen je moreel verplicht om 10 % af te dragen. Als dat vanwege begrijpelijke omstandigheden op dit moment niet mogelijk is, hoef je jezelf daarover echt niet bezwaard te voelen. In de oude bedeling was het geven van tienden gebruik, in de nieuwe bedeling wordt dat echter nergens als verplichtend voorgeschreven. Je mag je ten opzichte van de Heere dan ook een goed geweten hebben als je naar draagkracht bijdraagt. Is je draagkracht minimaal dan zal het bedrag dat je kunt geven daar gelijke tred mee houden. Je kunt het betreuren dat je niet meer kunt geven maar dat is echt geen schande.
De kerk is toch niet allereerst een plek waar gegeven moet worden, het is toch allereerst een plek waar van de geef geleefd mag worden. Het zou voor een kerk beschamend zijn als ze je niet zouden willen ontvangen omdat je niet in staat bent een tiende van je inkomen te geven. In de kerk belijden we dat we het van genade moeten hebben en van de geef leven. Dan moet daar voor jullie toch ook een plek zijn zonder dat je in staat bent veel bij te dragen? In de gemeente waar ik predikant ben, zou je echt niet minder welkom zijn omdat we minder van jullie zouden ontvangen en ik weet zeker dat dit voor de meeste gemeenten geldt die ik wat beter ken. In een geval als van jullie zou je juist mogen verwachten dat de kerk zou bijstaan met raad en daad en waar nodig ook materieel. In de kerk zou de veiligheid moeten zijn om daar met ambtsdragers over te spreken zonder daarom een stempel opgedrukt te krijgen. Ik begrijp best dat je een drempel ervaart om dit te doen maar in een gezonde geestelijke situatie moet dat kunnen lijden.
Het diaconaat van de kerk mag vanuit het verleden dan niet altijd een even goede naam hebben, in dit opzicht is er gelukkig heel veel ten goede veranderd. Ik begrijp dat het lastig is om met je financiële problemen voor de dag te komen, maar in de vertrouwelijkheid van een goed functionerende diaconie zou dat mogelijk moeten zijn en dat zou ook net een steuntje extra in de rug kunnen geven dat je nodig hebt. De gemeente heeft toch de (diaconale) roeping om mee te dragen aan elkaars lasten en dat kunnen ook schulden zijn die als een last op je drukken. De kerken die ik ken gaan met zulke situaties doorgaans heel zorgvuldig om. Het ambtsgeheim geeft hier een heel stuk veiligheid en kan voorkomen dat je als dat arme gezin te boek staat.
Kortom, een financiële drempel om lid te worden van een gemeente zouden jullie niet hoeven te voelen en als je om die reden ergens niet welkom zou zijn, verdient een dergelijke gemeente niet de naam van kerk van Jezus Christus. Veel sterkte met de zorgen die jullie hebben!
H. Peet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Peet
- Geboortedatum:15-01-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Sliedrecht (Eben-Haëzer)
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
@coby5
Voegt je laatste reactie echt zoveel toe voor de vraagsteller?
@Vraagsteller
Kan me best indenken dat dit iets is waar je mee zit. Gevoel van tekort schieten en al helemaal ‘ondersteuning’ nodig te hebben siert je wel maar je komt er nu even niet mee vooruit.
Ik denk ook dat dit antwoord erg dicht bij de waarheid ligt. Terecht haalt de Peet aan dat diaconieën met dit soort zaken netjes en vertrouwelijk omgaan, en waar nodig hulp kunnen bieden. Als je het uit trots of vrees toch niet wil melden is dat ook helemaal niet direct een probleem. Giften en bijdragen (en natuurlijk normale collecten) zijn vaak anoniem en er wordt nergens een database bijgehouden wie, wat geeft. Althans in onze kerken (CGK) voor zover ik weet niet, lijkt me ook niet wenselijk trouwens.
Sterkte met het vinden van een goede balans en het overwinnen van je trots ;)
@meelezers
Laat dit nu niet een reden zijn om op eens de hand op de knip te houden! Financiën zijn hard nodig om de toch al krappe begroting rond te krijgen!
Dank en groeten
Graag wil ik jullie iets voorleggen wat tot hulp kan zijn. Dat is: dat wat mensen van ons denken niet belangrijk is. Helemaal niet! Zij die voor mensen leven zijn een slaaf van die mensen. En dat terwijl Jezus ons heeft vrijgekocht om voor Hem te leven! Het enige wat van belang is, is hoe God over ons denkt. Wij moeten voor Zijn aangezicht leven en Zijn getuigenis veel belangrijker vinden dan dat van mensen. Vrees voor mensen (en wat mensen van ons denken) spant een strik, maar wie op de Here vertrouwt, is onaantastbaar!' (Spreuken 29:25).
Dus voor de draad ermee. Lach om de menig van anderen en om jezelf, dat je iets zou willen zijn. Lach om de wereld, haar begeren en haar zogenaamde belangrijke mensen en rijkelui met mooie spullen. Dat is niets waard! Over 120 jaar zijn alle mensen die nu leven dood en niemand heeft dan meer iets aan zijn naam of spullen. Daarna is de hele eeuwigheid en dan zal blijken of men een schat in de Hemel hebt vergaart die tot in eeuwigheid blijft.
God haat de hoogmoedige maar de nederige geeft hij genade. Dus op die manier kom je ook mooi af van trots en sterk en rijk willen zijn. Zo vang je dus mooi 2 Satan’s vliegen in 1 klap en daarmee al een stukje hemelse schat.
Sorry voor het vervuilen van deze vraag. Als het verwijderd wordt dan ook graag de valse aantijging.
Mijn ervaring als diaken was dat ik niet alleen het praktische gedeelte deed maar bij zo'n gesprek ook een meer pastorale inhoud meegaf.
Speel open kaart met je nieuwe diaken, de rest komt echt wel goed.
Het enige wat ik verder wil zeggen is dat ze zich inderdaad nergens voor hoeven te schamen, dit komt namelijk zoveel voor waar we niet eens van weten. Ook mogen jullie je hoop op God stellen, vraag Hem om een zegen voordat jullie het gesprek met de diaconie aan gaan. Hij zoekt immers het goede voor de mens
En wat de schulden van het gemeentelid betreft: de opmerking van @Kahleen snijdt hout! Ook ik praat uit ervaring! In overleg is veel mogelijk en de vertrouwelijkheid zal borg staan om met opgeheven hoofd lid van de kerk te zijn!