Doodlopen in Gods Woord
Ds. D.W. Tuinier | 5 reacties | 27-02-2018| 15:54
Vraag
Ik heb erover getwijfeld mijn vragen op dit platform te stellen. Die twijfel vond grond in mijn overtuiging dat God door Zijn persoonlijk Woord alleen de weg wil wijzen voor tijd en eeuwigheid. Nu stel ik mijn vragen alsnog, omdat ik volledig doodloop in Gods Woord en de persoonlijke toepassing op mijn persoonlijke leven.
Ik ben een serieuze jonge man, een Ger. Gem.’er en randstedeling van rond de 20 jaar. Mijn aard is nogal bedenkend en in zichzelf gekeerd. Die introverte aard werd door de context van het sociale leven als onhandig gezien, wat ook door mij vroegtijdig is opgemerkt. Daardoor heb ik, gestimuleerd door opvoeders, mij veel extraverte vaardigheden aangeleerd, die sommige perfect, maar anderen ook redelijk kunstmatig overkomen, waardoor dit wederzijdse communicatieproblemen oplevert. De onzekerheid die dit met zich meebrengt heeft ook invloed op mijn mondelinge vaardigheden en de structuur in hetgeen ik over wil brengen. Dat gezegd hebbende wil ik toewerken naar mijn vraag.
Al mijn leven lang ben ik iedere zondag twee maal naar de kerk gegaan. Van buiten zag het er allemaal prima uit en van binnen dacht ik ook wel op de goede weg te zijn. Echter was Gods Woord mij tot last. Ik las er niet meer uit en het lag onder een dikke laag stof toen ik mijn Bijbel in februari 2017 voor het eerst in misschien wel drie jaar tijd opende. God sprak door de geschiedenis van de tempelbouw door Salomo vanuit de Kronieken. Dat Hij in alles zal voorzien voor die tempel en er vanuit Zijn goedheid in wil wonen. Die tempel was mijn hart. Ik had Hem niet gezocht, maar Hij zocht mij op. Er volgde een periode van ruim een maand, dat ik zo mocht leven als een Henoch, rechtvaardig, vol afhankelijkheid, dicht bij de HEERE. Vol vuur was ik, ik kende geen mensenvrees meer en schreeuwde het van de daken. Mijn oog was in alles op God gericht. Ik leefde van kracht tot kracht.
Maar toen kwamen de verzoekingen en ik bezweek eronder. Ik bad tot God of Hij vergeven wilde, maar de keer daarop viel ik in diezelfde zonde in de gedachten: God vergeeft. Ik ging redeneren aangaande mijn relatie met God en ik geraakte in een neergaande spiraal, waarin ik in mijn dwaasheid de zonde soms nog aangrijp om mij enig genot te geven. Het maakt mij zo moedeloos. En soms lees ik in de Bijbel of hoor ik vanaf de kansel een Woord van troost waar ik weer een poosje uit kan putten, maar het is allemaal tijdelijk.
Jakobus waarschuwt om niet als een baar der zee te worden. En Jezus spreekt: Die in Mij blijft, draagt veel vrucht. Echter ben ik bang een baar der zee gelijk te zijn. Ook ben ik bang uit die ware Wijnstok te zijn afgehouwen, want ik draag geen vruchten. Zijn Woord veroordeelt mij iedere keer. Ik weet het niet meer. Bidden lukt niet meer en het Woord verwordt steeds meer tot een historisch boek en niet meer tot Gods Woord. Het gaat zelfs zover dat ik in het atheïstische gedachtengoed mij best goed kan inleven. Dit alles maakt mij hopeloos. Het laat mij leven één groot gemis zijn. Ik ben zo angstig Gods Geest bedroefd te hebben, die mij op Zijn beurt verlaten heeft. Ik ben bang voor de zonde tegen de Heilige Geest. Ik ben radeloos! Wat moet ik doen?
Antwoord
Je mag altijd via RW je vraag stellen. Al is het wel zo (dat geef je zelf ook aan!) dat Gods Woord je enige Gids kan zijn. Dat moet het blijven. Blijft het daarin toch zoeken, ondanks dat je weg soms dood loopt, voor je eigen waarneming. Juist dan wil en zal God wegen openen, die dikwijls zo geheel anders zijn dan jij denkt. Want God werkt altijd naar het wonder van zalig worden toe. Dat betekent: als jij vast loopt, opent Hij deuren. De Deur van Zijn Woord. Maar... op Zijn tijd en wijze. Uiteindelijk kan ik jou geen zekerheid geven met mijn antwoord op jouw worstelingen. Maar biddend om Gods Geest zul je die zekerheid en vastheid vinden in Gods beloften, die in Zijn Zoon Christus Jezus ja en amen zijn. Nee, dan blijft de strijd je niet gespaard. Dat is duidelijk. Maar de goede strijd van het ware geloof is al gestreden en overwonnen door Christus op Goede Vrijdag en met Pasen. En ik hoop en bid voor je dat daarop meer zicht krijgen mag. Bidt of Gods Geest daarover licht, meer licht laat schijnen: Wie God in Christus voor jou, arme zondaar, zijn wil.
Wat het laatste in je vraag betreft, lees eens iets over de zonde tegen de Heilige Geest. Je bent radeloos. Bij de HEERE is Raad, bij Hem alleen. Waarom? Omdat een van de Namen van de Zaligmaker is: Raad. (Jes. 9:5b).
Ds. D. W. Tuinier
Naschrift redactie: Lees hier alle artikelen over de zonde tegen de Heilige Geest.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D.W. Tuinier
- Geboortedatum:28-04-1964
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kampen
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
In Gods kracht... Shalom toegebeden.
Het lijkt er een beetje op dat je nogal naar je eigen prestaties kijkt. Ja, ik geloof dat het volgen van Jezus vruchten brengt. Maar ook dat we vaak zullen vallen.
Uiteindelijk kan je alleen maar rusten op het volbrachte werk van Jezus, en niks anders.
Misschien kan dit helpen:
https://www.youtube.com/watch?v=AUEw1SlWLTk
Veel zegen!
Ga jezelf niet proberen 'perfect' te maken voor de maatschappij.
Het probleem zit hem mijns inziens in het feit dat je jezelf wel serieus vind en zo, maar ten diepste geen vrede met God hebt en met jezelf ook niet.
Wat moet je doen? Je als een zondaar laten zaligen, naar de Heere Jezus toe gaan. Dat is de enige Weg!
Leer wie je bent in Christus vanuit het Woord. Je oude ik is gestorven met Christus. Je bent een nieuwe schepping. Ga dat over jezelf uitspreken en luister niet naar de aanklager. De onvergeeflijke zonde heb je niet gedaan, want dan zou je je niet druk maken.
Een paar teksten over wie je bent in Christus: (altijd beter wat God over je zegt dan de duvel)
http://commonground.co.za/wp-content/uploads/2014/02/GoingDeeper_IAm_Week2.pdf
bij het leren lopen en wandelen ontkomen we er niet aan dat we struikelen.
we hoeven dan niet te wanhopen en erin te blijven liggen. het is eenvoudig deel van het proces van struikelvrij leren lopen.
deze tekst uit Spreuken geeft mij in ieder geval wel de wijsheid om hier mee om te gaan: Spreuken 24:16
zelfs een rechtvaardige struikelt 7 keer(iedere dag zou dat kunnen gebeuren). het verschil met een ongelovige is: de rechtvaardige staat daarna weer op.
pak je herinneringen van feb2017 erbij en besluit het vandaag opnieuw. hoe je hier mee omgaat bepaalt of je in ieder geval de goede kant op gestruikeld bent of niet.
iedere dag is er manna in de woestijn te vinden. het beloofde land komt ook als we struikelen dichterbij.
bij de tempelbouw moesten de mensen door de tegenstand met 1 hand bouwen en met 1 hand verdedigen. neh 4:17. dat bouwt langzaam maar wel veilig. zo bouw je de muren van bescherming op rond het kostbare wat God je gegeven heeft. je introverte karakter helpt hierbij.
