Afgewezen in christelijke kringen
Ds. C.J. Droger | 2 reacties | 23-02-2018| 13:35
Vraag
Ik ben een jonge vrouw van 25 jaar en ik ben christelijk opgevoed. Van jongs af aan gingen we naar de kerk, waar ik vanaf mijn tweede al werd afgewezen. “Nee, jij mag niet meespelen.” Toen ik vier was ging ik ook naar een christelijke basisschool, waar ik door leerkrachten en leerlingen werd gepest omdat ik volgens hen niet naar de goede (Gereformeerde) kerk ging. Thuis was de situatie ook erg gewelddadig.
Aangezien ik dus nergens een veilige plek had zat ik al erg jong in de overlevingsmodus. Vanaf mijn tiende ging ik naar een andere school, die was niet christelijk en daar werd ik al snel geaccepteerd. Ik kreeg vrienden en vriendinnen die mij leuk vonden. In de kerk en thuis voelde ik me nog steeds niet geliefd en daarom ging ik graag naar school. Toen ik uiteindelijk besloot om niet meer naar de kerk te gaan knapte ik op. Steeds meer mensen zeggen tegen me dat ik zo positief veranderd ben!
Nu is mijn vraag: we geloven allemaal in een God van liefde die ons niet afwijst of ons vernedert en we willen allemaal steeds meer op Hem gaan lijken. Maar waarom is mijn ervaring dat de afwijzing, vernedering en veroordeling in de christelijke kringen het grootst is?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Hartelijk dank voor je vraag. Laat ik allereerst zeggen dat het me zeer betreurd dat dit jouw ervaringen met christenen zijn. Dit had nooit mogen gebeuren en zo hadden zij absoluut niet met jou om mogen gaan. Dit gaat lijnrecht tegen de Bijbel in en had dus nooit mogen plaatsvinden.
Ik denk dat je iets te snel gaat als je opschrijft dat afwijzing, vernedering en veroordeling in de christelijke kringen het grootst is. Ik denk dat dat in alle kringen in de samenleving helaas voorkomt, maar dat dat in christelijke kringen natuurlijk niet mag voorkomen. Op die manier heb je een karikatuur van het christelijk geloof meegekregen en dat het verlaten van die kringen je een gevoel van opluchting geeft, kan ik me goed voorstellen.
Toch zijn er andere gemeenten van christenen waar het wel goed toeven is. Waar mensen veilig zijn en waar het Woord van de HEERE niet alleen zuiver verkondigd wordt, maar ook gestalte krijgt in het leven van mensen. En zo’n gemeente wens ik je van harte toe. Geloven zonder gemeente is niet goed en gaat ook tegen Gods wil in.
Ik zou je graag willen helpen om de weg naar de kerk weer te vinden en graag met je nadenken over een fijne gemeente in de buurt waar je woont. Als je dat wilt, kun je een mailtje sturen naar vragen@refoweb.nl Ik zal dan met jou verder nadenken over dit nare probleem.
Met een hartelijke groet,
Ds. C. J. Droger
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Droger
- Geboortedatum:10-01-1963
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Vlaardingen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Jouw ervaringen met christenen zijn alles behalve goed. Ze zijn slecht. Het had beter gemoeten. Ze hebben je veel pijn en verdriet gedaan. Ik ben blij voor je dat je toen je tien was wel je plekje op een andere school hebt kunnen vinden. Dat je daar wel vrienden en vriendinnen kreeg. Toch nog een plek waar je mocht en kon zijn. Ondanks dat is het heel pijnlijk om 'thuis' en in de kerk niet geaccepteerd te worden. Het verschil is dan ook erg groot. Waarom op die openbare school wel en op de plekken waar het, vanuit het geloof gezien, beter hoort te zijn niet?
Jouw worsteling en vragen waren ook de mijne. Ook ik ken geen veilig huis. Op school en in de kerk was het ook niet veilig. Zelf vroeg mij af waarom het in de kerk zo vreselijk was. Waarom ik daar zoveel en zo erg gehaat werd en op openbare scholen niet. Toen ik tot geloof kwam was dit nog steeds erg moelijk. Intussentijd heb ik de zwaarte hiervan wel kunnen laten liggen. Dit komt hoofdzakelijk doordat ik mensen vergeven heb. Nu, jaren later, heb ik er wel nog steeds moeite mee kerken (de mensen) te kunnen vertrouwen.
Wel is het zo, wat ds. Droger zegt, dat er gemeentes zijn waar het wel veilig is. Die ben ik tegen gekomen en heb ik gevonden:) Ik ben hierdoor een gezeged mens! Halleluja!!! :D
Als je er over wilt praten dan kan dat. Je mag mijn e-mail adres opvragen. Ik ben ongeveer van jouw leeftijd.
Juist in streken waar de mensen wat stug zijn, of waar veel nadruk op levenwandel ligt ( wat leiden kan tot beoordelen van elkaar op een negatieve manuer), weerspiegelt zich dat in de 'cultuur' van sommige kerken.
Ik had niet het gevoel, dat ik me in de kerk niet thuis voelde, maar toen ik door verhuizing naar het buitenland in een andere kerk terecht kwam, heb ik gemerkt, dat het ook beter kan.
In de kleine gemeente waar ik nu zit, worden mensen die nieuw of op bezoek zijn spontaan welkom geheten, als er iemand moeilijkheden heeft is er altijd wel iemand die helpt, babies kruipen tussen de stoelen door en niemand stoort zich eraan als de moeder even met een kind naar buiten gaat. Het is meer een soort grotere familie, zoals ik me voorstel, dat het ooit bedoeld geweest is.
Andere mensen voelen zich misschien juist op hun plaats bij een wat formelere sfeer.
Soms helpt het over kerkmuren heen te kijken, of een bijbelstudiegroep te vinden, die bij je past en waar de leden elkaar tot steun zijn, zoals het eigenlijk zou moeten zijn.
Ideaal is het nergens, maar het blijft mensenwerk. Teleurstellingen zullen er altijd tussen zitten. De nieuwe aarde zal pas zijn intree doen als onze Heere Jezus terugkomt, maar zolang kunnen we er tenminste aan werken, wat van zijn koninkrijk te laten zien.
Geef het niet op, je moet misschien wat zoeken voordat je zo'n parel van grote waarde vindt.
