Vijanden liefhebben en eeuwige straf

Ik dit leven moeten wij onze naasten (dus ook de ongelovigen) liefhebben. We moeten bidden voor hun behoud. Als ongelovigen zich uiteindelijk niet bekeren worden ze in de eeuwigheid gestraft. Maar daar is dan wel genadetijd aan vooraf gegaan. Als die genadetijd niet benut word tot bekering is het niet onrechtvaardig als God straft. God is zeer zeker niet onrechtvaardig want hij zelfs veel geduld met ons.

"God is liefde" zegt 1Johannes 4:8.
Jahweh, de ware God, is de "gelukkige God" volgens 1Timoteüs 1:11.

En deze God wil dat wij mensen eeuwig leven op aarde .....
(Jes 45:18) Want dit zegt Jahweh, de Schepper van de hemel, de ware God,
degene die de aarde heeft gevormd, haar Maker die haar stevig heeft gefundeerd, die haar niet voor niets heeft geschapen, maar haar gemaakt heeft om bewoond te worden.

Ps37:29 De rechtvaardigen zullen de aarde bezitten en ze zullen er eeuwig leven.

"Jezus Christus heeft gezegd dat we onze vijanden moeten liefhebben. Volgens de meeste christenen stuurt God Zijn vijanden/de ongelovigen naar de hel om voor altijd gestraft te worden. Dat vind ik tegenstrijdig en niet rechtvaardig. Waarom geloven jullie dit?"

De "meeste christenen" begrijpen zelf het Evangelie niet eens, laat staan dat ze het een ander kunnen uitleggen. Volgens de Bijbel zijn we na de zondeval (de eerste overtreding van de mens, Genesis 3) van nature allemaal (zonder uitzondering) vijanden van God en ongelovig, omdat we de waarheid in ongerechtigheid onderdrukken (eenvoudig gezegd: we hebben lak aan wat God tegen ons zegt en van ons wil en we gaan onze eigen goddeloze gang en doen wat wij zelf willen). Een mens krijgt van God loon naar werken en aangezien onze werken niet deugen, is dat loon in de vorm van straf. Want wie Gods wet overtreedt is immers strafwaardig en in dit geval doemwaardig. God is heilig en rechtvaardig en wij zijn dat allemaal niet. Daarom hebben wij een onoverkomelijk probleem met God.

God heeft het echter niet gelaten bij het feit dat de mensheid in zijn geheel voor Hem verloren was, maar Hij moest Zelf met een oplossing komen, aangezien de mens niet tot het goede in staat is. Daarmee bedoel ik niet dat we menselijkerwijs niet tot goede dingen of menslievendheid in staat zijn, maar het is niet volmaakt. God eist van ons volmaaktheid, omdat Hij Zelf volmaakt is. Heilig gaat niet samen met onheilig, rechtvaardig niet met onrechtvaardig en volmaakt niet met onvolmaakt, tot in eeuwigheid niet.

God heeft Zijn eniggeboren Zoon, de Heere Jezus, gezonden om te zoeken en zalig te maken wat verloren is (Lukas 19:10). Alleen de Heere Jezus is volmaakt en zonder zonden. Hij gaf Zijn leven en droeg de straf in plaats van hen die God de Vader Hem gegeven heeft. "Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar wie niet gelooft, is al veroordeeld, omdat hij niet geloofd heeft in de Naam van de eniggeboren Zoon van God." (Zie Johannes 3:1-21) Het Evangelie moet worden verkondigd, want dat is de weg waardoor God zoekt en zalig maakt, door Zijn Woord en door Zijn Geest, want het vlees (de mens en zijn werken) heeft geen nut (omdat het zondig is).

Er is dus geen tegenstrijdigheid en ook geen onrechtvaardigheid. God maakt geen onderscheid. Als er al onderscheid wordt gemaakt, dan maken we die zelf, omdat we het getuigenis van de Heere Jezus niet aannemen.

Heb ik mijn vijanden genoeg lief. Daar tob ik verschrikkelijk over. Ik evangeliseer op een bepaalde manier en een vijand zit me zoveel mogelijk dwars. Maar nu niet meer. Of hij heeft zich bekeerd, maar dan had hij me wel een email geschreven. Of Hij is nu dood en voor eeuwig verloren. ...zodat ik weer kan evangeliseren. Het gebeurde met Annanias en Saffira ook. En ik weet nog wel meer gevallen in het dagelijks leven. Maar hard is het wel. Een keiharde realiteit van of je overgeven aan Christus of Hem verwerpen en sterven. Zeg vooral niet dat dat niet meer van deze tijd is. Ik heb er ander voorbeeld van een paar weken terug. Die vijand is ook dood.