Leeg gereformeerd leven (2)

C.A. Hoekman | Geen reacties | 31-01-2018| 13:04

Dank u mijnheer Hoekman voor het beantwoorden van mijn vraag 'Leeg gereformeerd leven'. Uw antwoord zet me aan het denken over mijn motieven in deze worsteling. Ik waag het toch om daar iets op te reageren, omdat het in mijn beleving andere aspecten bevatte. Waar ik naar zocht is een goede onderbouwing over deze dingen. Ik vind het moeilijk om te leven met die vreemde incongruentie die er lijkt te zijn tussen christenen in de volle breedte van die benaming hier in Nederland. En met het feit dat wij nu gebruik maken van dingen die 25 jaar geleden in onze jeugd ‘not done’ leken te zijn.

De “mag dit wel of niet-vraag” blijft een lastige, maar behoeft niet persé een antwoord. Het gaat er wel om: waar zal ik gebruik van maken in ons gezin? Wat díent de kinderen hierin en wat niet meer? En ‘vroeger’ waren wij de mening toegedaan dat we ons verre moesten houden van tv en films. Dat lijkt te verschuiven en mijn vraag is of dat ook steekhoudend is. Elke generatie leert ‘meer’ en dus vindt er altijd een beweging plaats. Nu echter wordt er op scholen al zo heel veel gebruik gemaakt van beeldmateriaal én film(pjes) dat het een grote kloof oplevert als je er hier thuis dan ook niet (educatief) gebruik van maakt. Want dat is wel het doel, het moet iets toevoegen, niet perse vermaken.

Het “Wie is de mol” daarnaast gelegd, is wel een opvoedvraag die langs komt. Je kunt alles afwijzen omdat er minder goede elementen inzitten, en dat ben ik zeker geneigd te doen, maar hoe terecht is dat nog? Want in het educatieve materiaal wat de kinderen op school meekrijgen is de achtergrond vrijwel altijd seculier. Het Jeugdjournaal bijvoorbeeld. En wij komen op zo heel veel plaatsen waar de achtergrond seculier is, maar waar interessante dingen te leren zijn. Voor mij vormt dit een vreemd geheel. We noemen ons christen, maar zijn wel gewoon in de wereld. Een wereld die ik lang niet altijd meer begrijp en waarin er zoveel welvaart is, waar zo veel gedaan en geleerd kan worden, dat ik het soms niet eens kan verdragen als ik bedenk dat 95 procent van de wereldbevolking het veel armer heeft dan wij. Ik heb daarom het idee dat ik het niet meer alleen ‘red’ met een bepaalde (ver)mijding. Er is veel meer nodig!?

Beste moeder,
 
Je zegt dat het er om gaat waar je als gezin gebruik van zal maken. Wat dient de kinderen hierin en wat niet meer? Want uiteraard het moet wel iets toevoegen, niet perse vermaken. En zo zitten we precies midden in de opvoedproblematiek van deze tijd en van alle tijden, van toen (25 jaar geleden) en nu. Want dat er in 25 jaar veel verschoven is, hoeft niet eens een vraag te zijn.

Van “not done” “zijn we naar acceptatie gegaan, misschien nog onder voorwaarden, maar wel acceptatie. De vraag is dan levensgroot hoe ga ik met deze acceptatie om in de opvoeding van mijn kinderen. Accepteer ik domweg of blijf ik kritisch volgen wat zich op het terrein van de media aandient. Concreet: een film is een voertuig met wel degelijk een lading. En rij ik dan klakkeloos mee of onderzoek ik eerst of het me wel verantwoord op weg helpt. Als christen kun je er niet omheen dat je voor dat onderzoek Gods Woord en Zijn heilzame geboden hanteert. Dan zijn we wel gewoon in de wereld, maar niet van de wereld. Overigens, zou acceptatie van de tv iets waardevols toevoegen aan de opvoeding van ons en onze kinderen? Zeg ik teveel wanneer ik 95 procent van de programma’s als zinloos tijdverdrijf taxeer. Natuurlijk zijn er verantwoorde programma’s, maar soms is, mijns inziens, mijding wijzer dan acceptatie. Nooit is opvoeding gemakkelijk en vanzelfsprekend geweest en nooit zal opvoeding van onze kinderen gemakkelijk en vanzelfsprekend worden. Maar Gods Woord geeft me alle hoop om hoog op te geven van een Bijbelse opvoeding, omdat de HEERE God daar Zijn bijzondere zegen aan wilt verbinden (Deut. 6; Spr. 6:22; Joz. 5:19-24). Bovenal, we mogen onze kinderen bij de Heere Jezus brengen (Math. 19:13-15). 

Ik geef je nog een brief door die ik in het licht van je vragen wel toepasselijk vind. Over wel in de wereld, niet van de wereld gesproken. 
 
Deze brief is door een onbekende christen geschreven aan een zekere Diognetus, mogelijk aan het einde van de tweede eeuw na Christus in de buurt van Alexandrië.
 

“5.1 Want christenen verschillen van de overige mensen noch door woonplaats, noch door taal of zeden. 2. Want nergens wonen ze in eigen steden noch gebruiken ze de een of andere afwijkende taal of leiden ze een bijzondere levenswijze. 3. Hun leer is niet uitgevonden door het verstand of vernuft van drukzoekende mensen en ze staan ook niet als anderen een menselijke opvatting voor. 4. Maar terwijl ze wonen in Griekse en niet-Griekse steden  -al naar gelang aan ieder werd toebedeeld- en ze de gewoonten van het land volgen in kleding en voedsel en in andere zaken van het dagelijks leven, vertonen ze toch een wonderbaarlijke en algemeen erkende vreemde levenswijze. 5. Ze wonen in hun eigen land, maar als vreemdelingen. Ze delen in alles mee als burgers, maar hebben alles te lijden als vreemdelingen. Elk vreemd land is hun vaderland en elk land is hun vreemd. 6. Ze trouwen als ieder ander. Ze krijgen kinderen, maar ze leggen hun nageslacht niet te vondeling. 7. Ze delen hun tafel, maar niet hun bed. 8. Ze leven ‘in het vlees’, maar niet ‘naar het vlees’. 9. Ze vertoeven op aarde, maar ze zijn thuis in de hemel. 10. Ze gehoorzamen de vastgestelde wetten, maar in hun eigen leven overtreffen ze de wetten. 11. Ze houden van allen, maar ze worden door allen vervolgd. 12. Ze zijn onbekend, maar ze worden vermoord. Ze sterven, maar ze worden levend gemaakt. 13. Ze zijn arm, maar ze maken velen rijk. Ze komen alles tekort, maar ze hebben in alles overvloed. 14. Ze worden onteerd, maar die ontering strekt hun tot roem. Ze worden belasterd, maar ze worden gerechtvaardigd. 15. Ze worden gesmaad, en ze zegenen. Ze worden beledigd, en ze bewijzen eer. 16. Als ze goed doen worden ze gestraft als boosdoeners. Als ze gestraft worden verheugen ze zich alsof ze tot leven kwamen. 17. Door de Joden worden ze bestreden als vreemdelingen, door de Grieken worden ze vervolgd. En die hen haten kunnen toch geen reden voor hun vijandschap geven. Om het eenvoudig te zeggen: Wat de ziel is in het lichaam, dat zijn de christenen in de wereld.” 
 

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

113 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven