Leeg gereformeerd leven

C.A. Hoekman | Geen reacties | 23-01-2018| 16:53

Over “Wie Is De Mol” zijn echt al wel wat vragen gesteld en ik heb de antwoorden gelezen. Maar het laat me niet los! Ik weet wel dat het beter is om me er niet mee bezig te houden en in plaats daarvan zinvollere dingen te doen (zie antwoord dhr. Slurink uit 2014), maar wat als ik ‘zover’ niet kom? Het leven dat wij nu leiden voelt meer als een leeg ‘gereformeerd’ leven. We kijken niet, hebben dus tijd over, maar die wordt besteed aan een ander soort leegte. Ik baal er een beetje van dat we net als onze ouders een leven leiden van vermijding van bepaalde dingen, wat op zich niet verkeerd is, maar intussen vult het zich met andere, niet betere, en dus wereldse dingen. Het lijkt mij ook dat dat een van de grote redenen is waarom het materialisme en de huisinrichting in onze gezindte zo groot is geworden. We vermijden de wereld... en vullen dat met iets anders. Het staat me tegen en blijft wringen en aan me trekken!

Soms heb ik zin om gewoon alles los te laten en normaal te leven, zonder door de traditie of geschiedenis opgelegde aanpassingen van ons leven. En om dan van daaruit tot God te komen, Hem te leren kennen en zo frisser en helderder keuzes te maken. Ook met onze kinderen speelt dit opnieuw. “Wie Is De Mol is echt een super gaaf programma! Ik zag het bij een vriendinnetje. Mag ik het ook kijken mam?” Het is zo verwarrend!

Een deel van de Nederlandse christenen heeft de tv omarmd en heeft de afgelopen 25 jaar soms ook geleerd hoe hiermee om te gaan. SGP-leider Van der Staaij zei ergens (terecht denk ik) dat de hele tv-discussie eigenlijk achterhaald is. Want we hebben allemaal een scherm en kunnen van alles kijken. Dat lijkt me waar, maar toch vind ik het nog een verschil. Omdat hier geen tv in huis staat, hoef ik er niet zo hard over na te denken. En via internet kijken we op dit moment eigenlijk geen programma’s of veel filmpjes ed. Maar wat is normaal, wat is wijs? Ik vind het zo krom om vanuit deze positie “geen tv hebben” zo te houden, terwijl een andere christen naast mij vanuit een andere achtergrond “wel tv hebben” hanteert en dit ook als christen doet! Waarom wij dan niet? Is dat vol te houden? Moet je dat volhouden?

Praktischer: wat zal ik nu wel niet kijken met ons gezin? Elisabeth Elliot (wat blijf ik leren van haar) schrijft ergens tussendoor ook over dat ze documentaires kijkt. En sommige programma’s vind ik serieus wel boeiend of leerzaam om te kijken of te volgen. Heel veel niet, dat is de andere kant en films hoef ik ook niet te zien meestal. Maar het staat me tegen dat het zo onduidelijk is wat goed is. Toneel wijzen wij af, van oudsher, daar werd ik deze week bij bepaald toen er een toneelvoorstelling werd gehouden in een locatie vlakbij. Maar we kijken wel films? Hoe kan dat? Ik kom er niet helemaal uit. Richtinggevende raad is zeker welkom. 

Beste ouder(s),

Ik val maar met de deur in huis met je ontboezeming: “Het leven dat wij nu leiden voelt meer als een leeg gereformeerd leven”. Zullen we het samen vanuit je vraag proberen concreet te maken? “Over ”Wie is de Mol” zijn echt al wel wat vragen gesteld en ik heb de antwoorden gelezen. Maar het laat me niet los! En dan je kinderen: “Wie is de Mol” is echt een super gaaf programma. Ik zag het bij een vriendinnetje. Mag ik het ook kijken, mam?”

Beste moeder, moet ik het tv-programma “Wie is de Mol” gaan beoordelen? Zo beoordelen dat ook jullie kinderen daar (verantwoord!) naar kunnen kijken? Stel je eens voor dat je je leven daarmee gaat vullen, ben je dan van dat lege “gereformeerde” leven verlost? "En dan Elisabeth Elliott (waar ik overigens respect voor heb, CAH) schrijft ergens tussendoor ook dat ze documentaires kijkt. En sommige programma’s vind ik serieus, wel boeiend of leerzaam om te kijken of te volgen." Beste moeder, moet ik gaan vertellen dat documentaires en sommige programma’s wel verantwoord zijn? Stel je eens voor dat je je leven ook hiermee gaat vullen, ben je dan van dat lege “gereformeerde” leven verlost?

En je gaat nog verder: "Wij kijken niet, hebben dus tijd over, maar die wordt besteed aan een ander soort leegte. En je baalt van een leven zoals van je ouders, een leven van vermijding van bepaalde dingen, wat op zich niet verkeerd is, maar intussen vult het zich met andere, niet betere, en dus wereldse dingen." Beste moeder, moet ik gaan adviseren, kijk maar, maar doe het echt anders als je ouders. Hoe dan wel? Stel je eens voor dat je gaat kijken en de traditionele vermijding (van je ouders) van bepaalde dingen over boord zet en je leven daarmee gaat vullen, ben je dan van dat lege “gereformeerde” leven verlost? Wat denk je zelf?

Eén zin uit je vraag wil ik nadrukkelijk herhalen. “We vermijden de wereld... en vullen dat met iets anders. Het staat me tegen en blijft wringen en aan me trekken! Soms heb ik zin om gewoon alles los te laten en normaal te leven, zonder door de traditie of geschiedenis opgelegde aanpassingen van ons leven. En om dan van daaruit tot God te komen, Hem te leren kennen en zo frisser en helderder keuzes te maken.” Zeg ik teveel dat je bijna stikt in je gevoel van machteloosheid en het gevangen zitten? Je zoekt een weg om vrij en onafhankelijk van wie dan ook je levenskeuzes te maken. Je wilt alles los laten en normaal gaan leven, maar je kunt/durft het niet. Waarom niet? Omdat je in je hart weet dat bepaalde tradities Bijbels en daarom beschermend zijn voor ons en onze kinderen. Je geeft het immers zelf aan: "Heel veel programma’s zijn niet boeiend en/of leerzaam, dat is de andere kant en films hoef ik ook niet te zien, meestal. En toneel wijzen we af, van oudsher. Je komt er niet uit. Richtinggevende raad is zeker welkom."

Ik denk dat we eerst samen de Bijbel maar eens open moeten doen. Immers elk antwoord wat we samen zoeken moet als basis Gods Woord en Zijn heilzame geboden hebben. En dan niet als een leeg “gereformeerd” leven, maar als een werkelijkheid die je hele leven vult en bepaalt. Niet iets moet jouw leven vullen, maar Iemand.  Spreuken 8:17-21 moet in jou en mijn leven de richting bepalen. Als de Heere Jezus jullie lege “gereformeerde” leven gaat vullen, zul je echt fris en helder je keuzes gaan maken, voor jullie zelf en voor jullie kinderen. Laat alles los wat een verhindering is om tot Hem te gaan en ga ‘normaal’ leven. Een normaal leven is een leven vanuit Spreuken 8, het hele hoofdstuk. Liefde is de vervulling van de wet en liefde vraagt niet in de eerste plaats: wat mag wel en wat mag/kan niet, maar wat wilt U dat ik (wij) doen zal/zullen.                                                                         
De grootste verleiding op het kerkelijk erf is bepaalde dingen laten, op zich niet verkeerd, maar ondertussen vullen met andere wereldse dingen. Eén woord springt er dan uit: materialisme! Calvijn zegt ergens dat we een beestachtige liefde tot de wereld hebben. Ik herken deze uitdrukking bij mezelf! De strijd tegen deze beestachtige liefde tot de wereld verliezen we keer op keer. En die zul jij ook verliezen, je krijgt je hart nooit mee, tenzij je de Heere Jezus leert volgen. Hem vroeg en in de eerste plaats zoeken en niet kunnen rusten voordat Hij je schatkamers (hart, wil, verstand) heeft vol gemaakt met Zijn liefde. Wat dunkt je van deze Christus? 

Heb je nu antwoorden op je vraag? Wat mag wel en wat kan niet? Ik herken je vragen en vertwijfeling heel goed. En toch ga ik ze niet concreet beantwoorden. Dat moet jullie biddende worsteling zijn om in Gods Woord de antwoorden te zoeken. Doe dat in je leven tussen God en jou, op je knieën. Maar misschien kun je dat ook (gaan) doen in een gezamenlijke Bijbelstudie. Een opvoedkring kan ook tot steun zijn, wanneer je elkaars gezinsproblemen herkent en daarop vanuit Gods Woord antwoorden zoekt. Doorbreek in elk geval de leegheid van een leven bij een ‘gesloten’ Bijbel; wel een Bijbel hebben, maar het gebruik is alleen gewoonte. Maak het in jullie gezin bespreekbaar, samen met de kinderen. Motiveer vanuit je hart wanneer iets niet kan volgens Gods Woord en wees niet bang om soms te moeten zeggen dat je het ook niet precies weet, maar dat je geen toestemming durft geven omdat je denkt dat je God daarmee verdriet doet. Laten jullie kinderen een biddende vader en moeder ontmoeten. Dat ze weten bij papa en mama is het echt.      

Vlucht met al je zonden en zorgen tot Hem Die nodigt: “Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven. Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen. Want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht” (Math. 11:28-30). Heere Jezus, U zoekt mijn hart, mijn oog blijft op U staren, want zonder U kan ik niets doen. Dan mag je alles los laten en normaal gaan leven. Vrij en toch gebonden!  

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

111 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven