Een voortdurend sterven

Het in dit leven voortdurend sterven en tegelijk in de Geest leven is onlosmakelijk met elkaar verbonden. Omdat we in dit leven nog ons aardse, onvolmaakte lichaam hebben blijven we in dit leven gebonden aan de zonde. Als we geloven ontvangen we Gods Geest, dus leven wij, maar dan komen wij in strijd. Onze nieuwgeboren geest wil geen zonde meer, maar ons aardse lichaam en daaraan verbonden oude ik neiden daar nog steeds toe. Om de Geest van God in ons te laten leven moet onze oude, zondige, aardse ik steeds sterven, totdat wij niet meer aan ons aardse lichaam vastzitten omdat het gestorven is. Dan leeft alleen onze nieuwgeboren ik voort in de hemel en op de nieuwe aarde krijgt het een nieuw lichaam wat past bij de nieuwgeboren geest. Dan is de strijd tegen de zonde voorbij.

Ons leven is dus in de Geest zeker meer dan een voortdurend sterven, maar ik geloof dat de zin uit het doopformulier dat ook niet tegen bedoelt te spreken. Het zegt namelijk niet: nietS anders, maar: niet anders. Één letter verschil, maar wel een andere betekenis. ‘Niets anders’ zou betekenen dat een voortdurend sterven het enige is wat het leven is. ‘Niet anders’ betekent echter simpelweg: het aardse leven is immers een voortdurend sterven. Wat dus niet uitsluit dat er nog een geest bestaat die al wel wat van de belofte van een nieuw leven mag ervaren. Taalkundig verschilletje wat makkelijk over het hoofd te zien is maar inderdaad verschil maakt bij de uitleg en ik snap de misconceptie.

Kun je zo’n zinsnede ook niet heel praktisch zien in het licht van die tijd? Kindersterfte kwam nog heel vaak voor. Stel je voor dat je zeven kinderen krijgt waarvan er drie hun eerste verjaardag niet eens halen. Of je hebt twee keer een vrouw verloren in het kraambed. Dan ben je je veel meer bewust van de sterfelijkheid en de kwetsbaarheid van het leven dan wij ons nu misschien kunnen voorstellen.

Beste vraagsteller / vraagstelster

In het Doopformulier staat (inderdaad) in tweede deel Gebed:
“opdat zij met Hem in zijn dood begraven worden, en met Hem mogen opstaan in een nieuw leven; opdat zij hun kruis, Hem dagelijks navolgende, vrolijk dragen mogen, Hem aanhangende met waarachtig geloof, vaste hoop en vurige liefde; opdat zij dit leven (hetwelk toch niet anders is dan EEN GESTADIGE DOOD) om uwentwil, getroost, verlaten, en ten laatsten dage voor den rechterstoel van Christus, uw Zoon, zonder verschrikken mogen verschijnen, door Hem, onzen Heere Jezus Christus, uw Zoon, die met U en de Heiligen Geest, één enig God, leeft en regeert in eeuwigheid. Amen”.

Dit deel is enerzijds een verwijzing van wat Paulus schrijft in Romeinen 6 waarin staat:”
Of weet u niet dat wij allen die in Christus Jezus gedoopt zijn, in Zijn dood gedoopt zijn? Wij zijn dan met Hem begraven door de doop in de dood, opdat evenals Christus uit de doden is opgewekt tot de heerlijkheid van de Vader, zo ook wij in een nieuw leven zouden wandelen. Dit weten wij toch, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam van de zonde tenietgedaan zou worden en wij niet meer als slaaf de zonde zouden dienen.

En een anderzijds een verwijzing naar 2 Cor. 4 vers 10 en 11 waarin staat:
“Wij dragen ALTIJD het sterven van de Heere Jezus in het lichaam mee, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam openbaar wordt. Want wij die leven, worden voortdurend aan de dood overgegeven om Jezus' wil, opdat ook het leven van Jezus openbaar wordt in ons sterfelijk vlees”.

Dus willen wij deel krijgen aan het leven wat zich in Christus openbaarde; een overgegeven leven dienstbaar aan God, met deugden dat zijn de vruchten van de Geest, als een afstraling van het wezen van God, DAN dienen wij ook het kruis en sterven van Jezus in ons lichaam om te dragen.

Hier wordt niet bedoelt een kruisje met een kettinkje om je nek maar het kruis van:
- Lukas 9 vers 23 Indien iemand achter mij wil komen die verloochene zichzelf en neme dagelijks zijn kruis op.
- Matt. 10:38 En wie zijn kruis niet op zich neemt en Mij navolgt, is Mij niet waard.
- Matt. 16:24 Toen zei Jezus tegen Zijn discipelen: Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.
- Mark. 8:34 En toen Hij de menigte met Zijn discipelen bij Zich geroepen had, zei Hij tegen hen: Laat wie achter Mij aan wil komen zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.
- Luk. 14:27 En wie zijn kruis niet draagt en achter Mij aan komt, kan geen discipel van Mij zijn.
- Lukas 9 vers 24: Want wie zijn leven wil behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven verliezen zal omwille van Mij, die zal het behouden.

Dus dagelijks je kruis opnemen en sterven met hem dat is het leven van een Christen. Dat doe je door in de kracht van de Heilige Geest in de verzoekingen “nee” te zeggen tegen datgene waartoe je verzocht wordt en daarmee “ja” te zeggen te zeggen tegen Gods leven en zegen die daarop volgt. Niet omdat je niet mag zondigen maar omdat je het niet wilt, omdat je God en zijn geboden liefhebt.
2 Tim. 2:11 Dit is een betrouwbaar woord. Want als wij met Hem gestorven zijn, zullen wij ook met Hem leven.

Aan het einde van dat Doopformulier staat dan:
”en vromelijk tegen de zonde, den duivel en zijn ganse rijk strijden en overwinnen mogen, om U, en uw Zoon Jezus Christus, mitsgaders den Heiligen Geest, den enigen en waarachtigen God, eeuwiglijk te loven en te prijzen. Amen”.

Ja, voor hen die dagelijks hun kruis opnemen en lijden naar het vlees die mogen overwinnen op de duivel en zijn ganse rijk. Die dat niet willen- en niet doen die blijven een slaaf van Satan en zonde.

@CorsdeKort: Juist die teksten die je aanhaalt tonen aan dat het NIET zo is dat het leven NIET ANDERS is dan een gestadige dood. Het is én een voortdurend sterven én een opstandingsleven met Christus.
Als men zegt dat het NIET ANDERS is, dan gaat men voorbij aan wat de bijbel nog meer zegt over het leven in Gods Koninkrijk, waar gelukkig tegenwoordig meer aandacht voor is (nog veel te weinig, naar mijn bescheiden mening).
Het eeuwige leven begint niet pas bij onze natuurlijke dood, maar bij de dood van ons oude leven. Met Christus begint het nieuwe leven én daarmee ook het eeuwige leven.

Een zaak heeft altijd meerdere kanten en samen is het één zonder dat deze tegenstrijdig zijn.
De schrijver(s) van het doopformulier kunnen met DE (GESTADIGE) DOOD doelen op verschillende zaken:
- eerst hebben ze het over het omkomen van zowat de hele toenmalige wereldbevolking (zondvloed) daarna over de ondergang van het leger van Farao (ook een flink sterven)
- na onze geboorte gaan wij vroeg of laat allemaal dood en feitelijk zijn we dus op weg naar onze dood (op hen na die worden opgenomen maar die sterven ook, namelijk “aan de zonde af” Gal 5:24).
- 2 Cor. 4 vers 10 en 11 waarin staat:
“Wij dragen ALTIJD het sterven van de Heere Jezus in het lichaam mee, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam openbaar wordt. Want wij die leven, worden voortdurend aan de dood overgegeven om Jezus' wil, opdat ook het leven van Jezus openbaar wordt in ons sterfelijk vlees”.
MAAR gelukkig geloven wij in een leven na de dood dus is sterven (door) leven.
Het mooiste is het als mensen doorkrijgen wat is betekent om altijd “het sterven van Christus” in je om te dragen wat dat brengt immers (tijdens ons leven!) het leven van Jezus (ook) in ons openbaar.