Scheiden na uithuwelijken

Pfff! Wat een moeilijke situatie. De Bijbel wordt ook hierin soms verschillend uitgelegd. Dat merk ik ook uit hoe mijn dochter les krijgt over de 10 geboden op de reformatorische school. De beantwoorder wil zich heel strikt aan de Bijbelregels houden, volgens mij. Dan zou je moeten wachten totdat de man overspel pleegt of tot de man van haar wil scheiden, omdat zij christen in geworden?!
Zelf zou ik denken dat als ze echt gevaar loopt en kapot gaat door hoe haar man haar behandelt, dat ze dan wel stappen mag zetten...
- naar een christelijke hulpverlener die met haar mee gaat denken hoe ze zichzelf kan beschermen
- naar apart gaan wonen om zichzelf te beschermen, let op: dit is niet gelijk het regelen van een scheiding. Het is een tijdelijke oplossing om verder te kijken of er herstel mogelijk is en wat daarvoor nodig is en of hij daartoe bereid is
- door de politie in te schakelen ivm het misbruik/de verkrachting
Ik ben absoluut geen voorstander van scheiden. Maar ik denk dat iemand zichzelf ook niet helemaal kapot hoeft te laten maken, zonder iets te doen. Niets doen, is ook iets doen/nalaten. Dan kan het soms zover komen dat je dan soms uit twee kwaden moet kiezen....?! Ik weet ook niet of er kinderen zijn en wat dit voor hen betekent?! Als er kinderen zijn, kan hij die misschien ook afnemen/ontvoeren als ze vertrekt?
Ik wens je sterkte en wijsheid in het staan naast deze vrouw! Ik hoop dat de man ook tot geloof komt, volgens mij is dat de beste oplsossing ;-)!

In 1 Korinthiërs 7 spreekt Paulus over de huwelijken van mensen waarin één partner tot geloof gekomen is en de ander niet. Hier wordt gezegd dat het belangrijk is hoe de ander er tegenover staat. Ben je in een gelijkwaardig huwelijk, dan zal de man respect hebben voor de wensen van de vrouw en andersom. Staat de man hiervoor open? Dan is Paulus duidelijk: niet scheiden. Gaat hij echter zijn verplichting als echtgenoot uit de weg, wil hij geen werkelijk huwelijk met haar omdat hij geen wederzijds respect wil in een huwelijk, kun je dan beweren dat hij haar ‘wegstuurt’?

Ook noemt Paulus uithuwelijking, in verband met het feit dat Korinthiërs hun kinderen uithuwelijken zo belangrijk vonden dat ze hun kinderen soms liever aan een slechte partij gaven dan ze niet te laten trouwen. De ouders wordt gezegd dat het goed is uit te huwelijken, maar beter om het niet te doen. Dus niet kost wat het kost aan iemand die niet goed past. Wat deze dochters die dat wel overkomen is te doen staat, staat er helaas niet bij.

In vers 3-5 lees je: ‘Weiger elkaar de gemeenschap niet.’ Dit betekent echter niet dat je de ander in het huwelijk kunt dwingen tot seksuele omgang. Want de man heeft bevoegdheid over het lichaam van zijn vrouw, en de vrouw over het lichaam van haar man. Deze twee bevoegdheden blokkeren elkaar. De man kan zijn vrouw dan wel opeisen, maar zij kan van hem eisen dat hij afziet van lichamelijk gemeenschap. Deze blokkering in de relatie wordt alleen opgeheven wanneer de liefde gaat schijnen, en man en vrouw doet verlangen om zich aan elkaar te geven. De liefde ontziet en respecteert de naaste, de hartstocht eist en dwingt. De liefde weet te wachten en luistert.
Dit wordt echter lastig als de ene echtgenoot zich hier wel aan houdt en de ander niet. Als de man over de grenzen van de vrouw heengaat en zich daar niet op aan laat spreken, lijkt mij dat absoluut niet het nakomen van de huwelijksbelofte. Je lichaam is een tempel van de Heilige Geest, het is niet bedoeld om mishandeld of misbruikt te worden. Als vrouw moet je je man er zeker op aanspreken als je het gevoel hebt dat hij dit doet. Weigert hij dit in te zien en bekeert hij zich niet van deze zonde tegen haar, dan moet zij toch iets doen om te voorkomen dat zij in deze situatie door moet leven. Je lichaam zo laten misbruiken als je het kan helpen is immers alles behalve Gods wil. In het ergste geval kan de benodigde handeling om deze ontheiliging van haar lichaam te beëindigen wel scheiding zijn. Weet echter dat dit ook weer andere moeiten meebrengt. Het is kiezen tussen kwaden, en elk kwaad heeft zijn gevolgen. Helaas moet je soms ook de gevolgen van andermans zonden dragen. Zeggen dat in een huwelijk je laten misbruiken terwijl je het kan voorkomen door een scheiding een mindere zonde is dan scheiden, gaat mij echter veel te ver. Hiervoor zitten echter andere stappen die het op een andere menier proberen te herstellen zonder daarvoor tot scheiding over te gaan. Deze stappen zijn met name: bidden voor je man, hem aanspreken op zijn gedrag en inzicht geven in welke schade hij hiermee doet bij jou, hem een oprechte kans geven zich hiervan te bekeren. Mocht het nou allemaal niet werken, dan is scheiding de laatste stap die er te nemen is, net zoals in de kerkelijke tucht de laatste stap die je neemt om iemand tot inkeer te laten komen het uit de gemeente zetten is.

Deze situatie komt veel vaker voor in moslimlanden, waar vaak jonge meisjes al tot een huwelijk worden gedwongen (naar het voorbeeld van hun profeet).
Er zijn vrouwen die dat land zijn ontvlucht, weg van hun mannen. Die vrouwen hebben daar geen leven en worden niet beschermd, omdat de koran nu eenmaal leert dat de vrouw haar man in alles moet gehoorzamen, en als de man bang is dat ze ongehoorzaam is, dan mag hij haar slaan.
Een voorbeeld is Anni Cyrus uit Iran, die nu in de VS woont (uiteraard zonder haar ex-man, die nog in Iran woont). Zo zijn er vele vrouwen, die hiernaartoe zijn gevlucht, en vaak ook christen zijn geworden.

Een 'goed gesprek' met een man die zijn vrouw zo behandelt is volkomen zinloos. Want allah wil het anders. Ik kan mij absoluut niet voorstellen dat God een gewongen huwelijk als een huwelijk ziet, maar als een aanranding, een verkrachting, wat verdoemelijk is voor God.

Wat een schrijnende situatie! Een jaar geleden zijn er in het RD verschillende visies gepubliceerd over de manier waarop we de uitspraken over echtscheiding moeten lezen, Zie o.a. https://www.rd.nl/opinie/echtscheiding-dankzij-gods-barmhartigheid-1.1356005

Beste vraagsteller,een huwelijk is een overeenkomst tussen 2 personen. Een van de voorwaarden voor een huwelijksovereenkomst is, dat beiden in staat moeten zijn om deze keuze te maken. Iemand die gedwongen wordt tot een huwelijk is niet in staat gesteld om die keuze vrijwillig te maken. De overeenkomst kan dan m.i. nietig worden verklaard. Dat is niet hetzelfde als een echtscheiding. Het nietig verklaren houdt in dat het formeel nooit heeft bestaan. Bij een echtscheiding is dat wel het geval. Beiden hebben hun vrijwillige toestemming gegeven. Verder wanneer iemand een overeenkomst aangaat terwijl er sprake is van bedreiging kan die overeenkomst vernietigd worden door degene die bedreigd is, dus kunnen alleen echtgenoten nietigverklaring van het huwelijk aanvragen.

Het antwoord van CrA heb ik ook aan zitten denken. Kan er bij uithuwelijken, wat min of meer een gedwongen huwelijk is, wel sprake zijn van een echt aangegane huwelijksverbintenis zoals in de Bijbel bedoelt is? Kun je bij dit soort huwelijken wel spreken van dat God dat heeft samengevoegd, en dus door de mens niet verbroken mag worden?

Het antwoord van CrA heb ik ook aan zitten denken. Kan er bij uithuwelijken, wat min of meer een gedwongen huwelijk is, wel sprake zijn van een echt aangegane huwelijksverbintenis zoals in de Bijbel bedoelt is? Kun je bij dit soort huwelijken wel spreken van dat God dat heeft samengevoegd, en dus door de mens niet verbroken mag worden?

In oud Bijbelse tijden was het normaal dat werd uitgehuwelijkt, er werd door de familie gezocht naar een passende huwelijkspartner, en het ging meestal goed.
In onze tijd is dat een beetje vreemd, bovendien zijn de mensen nu anders en willen totaal andere dingen dan toen.
Ik ken wel een stel dat samen is door uithuwelijken, gaat nog steeds goed, kan wel dus.

Het is alleen maar verstandig om te scheiden als er geweld in het spel is of dat een gelovige zo onder druk wordt gezet dat aanbidding van God erg in gevaar komt.
Schriftuurlijk gezien mag een gelovige in de Heer dan niet trouwen, dan zou er sprake zijn van overspel, omdat God het huwelijk niet als ontbonden beschouwt wat in geval van overspel wel het geval is!
Maar de gelovige scheid (van tafel en bed) vanwege lijfbehoud.

@Sammie2016: als er sprake is van een gedwongen en ongewild huwelijk is er ook sprake van verkrachting. Als je dan niet mag hertrouwen, zou er in geen enkel geval van verkrachting geen huwelijk meer mogelijk zijn. Dat kan niet het geval zijn.
Bedenk wel dat in de islam de vrouw geen eigen wil heeft. Ze staat onder de wil van de man, in tegenstelling tot wat de bijbel ons leert.
De koran zegt dit:
2:223 Jullie vrouwen zijn als een akker voor jullie. Dus betreed jullie akkers wanneer jullie wensen ....

De bijbel leert ons dit:
1 Korinthe 7:3, 4 Laat de man aan zijn vrouw de verschuldigde bereidwilligheid betonen en evenzo ook de vrouw aan haar man.
De vrouw heeft niet de beschikking over haar eigen lichaam, maar de man. En evenzo heeft ook de man niet de beschikking over zijn eigen lichaam, maar de vrouw.

@MdW: "Kan er bij uithuwelijken, wat min of meer een gedwongen huwelijk is, wel sprake zijn van een echt aangegane huwelijksverbintenis zoals in de Bijbel bedoelt is?"

Zoals al werd opgemerkt kende de tijd van de Bijbel (vrijwel) alleen gearrangeerde huwelijken. Het huwelijk was echter niet te vergelijken met de huidige vorm. Kijk maar naar bv Sara. Zij had haar eigen leven/eigen tent. Ze woonde niet met Abram samen.

@Lecram: "Bedenk wel dat in de islam de vrouw geen eigen wil heeft. Ze staat onder de wil van de man, in tegenstelling tot wat de bijbel ons leert."

Op die stelling is behoorlijk wat af te dingen. In de tijd van de Bijbel hadden vrouwen geen rechten en waren ze beslist ondergeschikt aan de man. Dat verstaan wij echter niet zo goed omdat wij daar theologisch een andere opvatting over hebben (gekregen)

Kijk bijvoorbeeld alleen maar naar het tiende gebod. "Gij zult niet begeren het huis van uw naaste, zijn vrouw, zijn slaaf, zijn slavin, zijn rund....enz." De vrouw wordt hier in het rijtje van "bezit" van de naaste gevoegd. Zo was het nu eenmaal in die tijd.

Andere voorbeelden voor de mindere positie van de vrouw: Als Abram naar de Farao gaat en Sara zijn zus laat zijn dan treft de Farao de plagen van de Heer. Abram hoort van God alleen iets over zijn gebrek aan vertrouwen. Hij wordt niet op het matje geroepen omtrent de truuk die hij met zijn vrouw uithaalt. Later doet hij het nogmaals bij Abimelech. Ook Lot kan blijkbaar ongestraft zijn dochters aanbieden om de mannen van God te beschermen tegen de woede van Sodom. Later de geschiedenis met de Benjaminieten die 400 meisjes mochten schaken om tot vrouw te nemen nadat eerst Jabes was uitgemoord.

Kortom: In de Bijbel had de vrouw dus ook echt geen eigen wil.

Uithuwelijken kwam in de Bijbel voor. Toch zien we dat, dat zowel Rebekka als Izak hun toestemming gaven (Gen. 24:57-58 en vs 67). Dit bijbels gegeven is ook nu nog in onze burgerlijke huwelijkswetgeving, verankerd. Toen Jakob erachter kwam dat hij Lea als vrouw had ontvangen, tekende hij protest aan. Hij had namelijk geen toestemming gegeven voor een huwelijk met Lea maar met Rachel. Na onderhandelen, stemt Jakob in met een huwelijk met Lea. Het feit dat er opnieuw onderhandeld werd en Jakob hierin de eisende partij is, zegt ons dat wederzijdse toestemming een noodzakelijke voorwaarde is voor de geldigheid van een huwelijk. In de casus van de vraagsteller moet de vrouw zich afvragen of ze nooit, hetzij mondeling of schriftelijk of door een andere daad, toestemming heeft gegeven voor dit huwelijk, waarin ze destijds niet bewilligd heeft. Kan zij met een goed geweten voor God zeggen dat zij nooit op wat voor wijze dan ook toestemming heeft gegeven voor dit huwelijk, dan is zij de eisende partij. Gezien dit bijbels gegeven, zou het mijn voorkeur hebben, dat zij eerst gaat onderhandelen met de man en haar eisen stellen, bv. dat hij christen wordt, zodat zij alsnog haar toestemming kan geven voor het huwelijk. Zo niet, dan heeft zij m.i. het recht om het huwelijk nietig te laten verklaren. Ze moet geen echtscheiding aanvragen, want daarmee erkent zij dat het huwelijk geldig is.

@Boanerges: Ik citeerde zelfs een bijbeltekst waaruit duidelijk wordt dat de man niet over de vrouw heerst en andersom ook niet. Lijkt mij erg duidelijk wat dan de bijbelse lijn is, in tegenstelling tot wat de koran leert.