Blijven slapen

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 22-12-2017| 11:25

Onze zoon heeft ruim een jaar een relatie met een serieus meisje. Zij komt één keer in de week eten. Onze zoon blijft vanaf het begin nogal eens bij haar thuis slapen. Wij hebben diversen keren aan gegeven daar moeite mee te hebben omdat zij nog jong is en zij vlak bij ons woont. Ook in de herfstvakantie is hij de hele week weer bij haar geweest.

Wij zijn pas een midweek weg geweest. We hadden afgesproken dat onze zoon thuis zou slapen voor onze jongere dochter. Onze zoon heeft thuis geslapen, maar tot onze verbazing is ook zijn meisje in huis geweest. Dus ook bij ons geslapen. Onze dochter heeft gewerkt. Onze zoon en ook zijn meisje hadden toetsen die week. Ze zijn dus veel samen geweest. Toen wij dit hoorden, hebben we gezegd tegen onze zoon dat we hier verdrietig om zijn. We hebben gevraagd waarom hij niet met ons overlegd heeft. Zijn antwoord was: “Dan had het niet gemogen.”

Later op de dag kwamen ze om te vragen, of eerder om verhaal te halen, waarom wij verdrietig waren. In dat gesprekje  kwam naar voren dat wij hen niet vertrouwen. Er werd o.a. gezegd dat wij respect moeten verdienen. Er werden verwijten gemaakt over de opvoeding. Onze zoon zei niet veel. Ze zijn weer naar haar huis gegaan en onze zoon is weer een paar nachten weg gebleven. Wij hebben een berichtje gestuurd dat we niet boos zijn. Wij houden van dingen bespreken maar onze aanstaande (schoon)dochter is verbaal behoorlijk sterk. Wij zijn daar niet zo van onder de indruk om dat ze nog jong is, maar dat maakt het wel lastig. Heeft u tips om hier in mee om te gaan?

Een (schoon)moeder.

Beste (schoon)moeder,

Altijd lastig als er een vriend of vriendin mee gaat komen met een van de eigen kinderen. Wánt... hoe blij je ook kunt zijn met een relatie voor het eigen kind en hoe dankbaar voor die geweldige schoonkinderen ook: er komt een ander het ‘eigen’ gezin binnen, die invloed uitoefent en daardoor verandering teweeg brengt. Dat gezegd hebbende is het aan ú om uw houding te bepalen. Samen met uw echtgenoot. In úw huis gelden uw regels. Dat kan een zoon of schoondochter niet ‘leuk’ vinden: het is uw recht (en plicht, ook!). 

Natuurlijk zijn kinderen het niet altijd met u eens... dat is niet erg, maar áls u er over gaat praten met elkaar, benoem dan ook de échte gevoelens. U hebt gezegd ‘verdrietig’ te zijn, maar ik denk dat daar tegelijk ook een heel stuk boosheid bij zit. Want ja, was ‘het stel’ nu wel door u te vertrouwen? Waarom dan die afspraak met zoonlief over het slapen in zijn eigen bed expliciet te benoemen? En ook: hoe ‘verstandig’ was het om zélf erop uit te gaan en de kinderen ‘alleen’ achter te laten? Eigenlijk wist u toch al wel dat ‘de kat op het spek binden’ veel verantwoordelijkheid vraagt waar de jongelui (nog) niet aan toe zijn? Was derhalve ‘verdrietig’ niet gewoon boosheid en dan ook nog ‘boos op uzelf’? Vertrouwen geven en vertrouwen ontvangen -twee zijden van dezelfde medaille- zijn niet een vanzelfsprekend gegeven, maar worden geleerd in de opvoeding. Waarbij ouders in vertrouwen los laten en kinderen in vertrouwen de verantwoordelijkheid op zich nemen zoals die zij geleerd hebben. 

In openheid en eerlijkheid moet ú respect verdienen: ja. Maar dat zou ik me niet door mijn kinderen laten zeggen. Ú hoeft zich niet te verdedigen door uit te leggen. Zeker niet door een verbaal sterke meid die schoondochter wil worden. Waarbij ‘jong zijn’ geen excuus is: als de relatie tot een huwelijk uitgroeit hebt u ‘levenslang’ met haar te maken! Dáár zou ik dus met haar nog maar eens een (hartig) woordje over wisselen. Tenslotte geldt voor het jonge stel eveneens, dat zij úw respect moeten ‘verdienen’!

Praten met elkaar, maar dan wél in termen van de waarden en normen die u wilt uitdragen. Respect, verantwoordelijkheid, eerlijkheid, vertrouwen... waarden, die u ongetwijfeld in de opvoeding van uw zoon aan hem hebt meegegeven. En die het stel sámen ook dienen te leren. 

Echter niet, nadat u eerlijk en open naar uzelf geweest bent over uw ware gevoelens. Het ‘lastige’ zit immers niet uitsluitend in de ánder, maar juist en vooral in ons zelf!   

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven