Oma is egoïstisch en manipulatief

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 15-12-2017| 08:00

Ik loop al een hele tijd met het volgende probleem: Mijn oma (82) is egoïstisch en manipulatief. We zien elkaar op verjaardagen (gemiddeld één á twee keer per maand). Ze heeft letterlijk nog nooit gevraagd hoe het met me gaat. Wel heeft ze een hele lijst van onuitgesproken verwachtingen en dat stuit bij mij op weerstand. Ik heb al behoorlijk wat ervaring in mijn leven opgedaan met egoïstische en manipulatieve mensen (is een aangeleerd patroon, sociopaten en narcisten wisten me een tijdlang erg goed te vinden) en heb ze op een gegeven moment allemaal gedag gezegd toen ik me bewust werd van het patroon.

Maar mijn oma blijft mijn oma. Ik kan haar niet negeren, want als ik niet voldoe aan haar onuitgesproken eisen zit ze me boos aan te kijken op verjaardagen, gaat ze klagen bij mijn vader (haar zoon) en moet hij het voor me recht praten en maakt ze snijdende opmerkingen midden in de groep familie (“ja, als je nou dit of dat had gedaan dan had jij nu ook iets gekregen...”), waar ik dus echt totaal niets mee kan. Ik wil dat verwachtingen op zijn minst worden uitgesproken, maar als ik probeer te benoemen dat ze iets verwacht, dan ontkent ze de verwachtingen in alle toonaarden. Nee, het maakt niet uit hoor. Geeft niets. Maar dan wel een gekwetst gezicht trekken en bijna gaan huilen.

Mijn vraag is: Hoe ga ik op een liefdevolle manier om met mijn oma? Mijn oma is ook mijn naaste die ik moet liefhebben. Maar ze maakt het me echt heel moeilijk.

Beste kleindochter,

Onuitgesproken verwachtingen, onuitgesproken eisen. En oma blijft oma. Tja, dan rest jou toch echt niets anders dan met ‘ik-boodschappen’ aan te geven en uit te spreken wat jíj wilt en kunt geven. Niet meer. Niet minder. Als oma zégt “geeft niets”, maar gekwetst kijkt en zelfs bijna gaat huilen is het aan jou om haar te vertellen wat je hoort én wat je zíét. Dat laatste vooral, want non-verbale communicatie is altijd sterker dan het gesproken woord. Gééft het niets, dan ga jij je eigen gang. ‘Geeft het’ wél iets, dan reageer je met jóuw grens aan te geven in de mogelijkheden die jij hebt. Bijvoorbeeld: “Sorry, oma, vandaag kan ik niet komen, maar morgenmiddag om drie uur kom ik een kopje thee drinken.” Zie je: jóúw inbreng die concreet, helder, duidelijk, open, is. Jij geeft je grens aan, waarbij er niet veel te manipuleren valt. Natuurlijk moet je je vervolgens wél aan je belofte houden. Van elkaar op aan kunnen hoort ook bij een open communicatie. 
  
Oma dan nog boos of verdrietig? Jammer, jíj hebt gedaan wat je kunt doen. Houd jij dit gedrag vol en oma zal er (op een gegeven moment) ook blij mee zijn, want zij weet nu precies wat zij van jóú kan verwachten! 

Vráágt oma niet hoe het met jou gaat: vertél haar dan wat jou bezighoudt. Over je werk, over je vrienden (zonder te roddelen, uiteraard), je uitstapjes, je hobby...
 
Enne... nog dit: vraag jíj wel eens aan oma wat háár (diepste) gedachten en gevoelens zijn? 

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven