Zondekennis nodig
Ds. W. Pieters | 8 reacties | 28-11-2017| 08:54
Vraag
Waarom is zondekennis nodig en hoe diep moet ze zijn?
Antwoord
Steeds weer blijkt het onderwerp ‘zondekennis’ een probleem te zijn. In de eerste plaats wel, omdat het ons niet ligt. Wij zijn van nature hoogmoedige, eigenzinnige en zelfvoldane mensen. We willen niet geconfronteerd worden met onze fouten. Vraag u eens af: “Heb ik het graag, dat mijn collega of buurvrouw mij eerlijk zegt, wat ik fout doe?” Nu ja, als het gaat over simpele dingen … Maar fundamenteel? Als het gaat over dingen van uw karakter en gezindheid, van uw levenshouding en -overtuiging? Dan hebben we het voor in de mond liggen: bemoei je er niet mee! Wij willen graag zelf weten wat we doen (eigenzinnig) en we willen graag een positief zelfbeeld hebben (hoogmoedig en zelfvoldaan). Wanneer iemand dan een rotte plek aanwijst in ons leven, verdedigen wij ons direct. Zo is het ook ten aanzien van onze concrete zonden. Wanneer iemand uw zonden met name noemt, voelt u zich niet prettig. Zo lang een dominee maar zegt, dat we allen zondig zijn, valt het nog wel mee. Maar noemt hij mijn persoonlijke zonden, dan irriteert mij dat.
Denk aan Exodus 2:13-14: “Des anderen daags ging Mozes wederom uit, en zie, twee Hebreeuwse mannen twistten. En hij zei tegen de ongerechte: ‘Waarom slaat gij uw naaste?’ Hij dan zei: ‘Wie heeft u tot een overste en rechter over ons gezet? Zegt gij dit, om mij te doden, zoals gij de Egyptenaar gedood hebt?’”
Zondekennis nu heeft alles te maken met concrete zonden uit de praktijk van ons leven. Zonden die met name worden aangewezen. Zonden..., wat zijn eigenlijk zonden? Wat betekent dat woord ‘zonde’? En wie maakt nu uit wat precies wel of niet zonde is? Het woord ‘zondigen’ is in de Bijbel de vertaling van een Hebreeuws/Grieks woord dat betekent: het doel missen. Een heel alledaags voorbeeld is, dat iemand met pijl en boog schiet en dan het doel mist. Dat is geestelijk over te brengen. Zondigen is dan: het doel van je leven missen. Het doel dat God aan je leven gesteld heeft. Wat is dat? Zijn eer! Alles wat niet tot eer van God is, is zonde.
Nu lijkt zonde ons dikwijls maar een kleinigheid. Ons geweten is afgestompt, we zijn aan onze zonden gewoon. Misdaden die in de krant staan, moorden, verkrachtingen..., dat alles is pas echt zonde. Maar onze huis-, tuin- en keukenzonden? Moet je daar zo zwaar aan tillen? Uit de praktijk van ons persoonlijk leven (en ook van onze naasten) blijkt het dat het met het besef van de vreselijkheid en gruwelijkheid der zonde niet zo best voor staat. Wij weten krachtens opvoeding en ingescherpte fatsoensnormen dat iets niet hoort, niet mag; maar om daar verdriet van te hebben? Om daarover in diepe rouw te zijn? Het wordt bijzonder weinig gevonden. Oordeel zelf, lezer! Is het bij u anders? Hoeveel treurt u over uw zonden als zonde? Als overtreding van Gods gebod, als aanranding van Gods Naam en eer? Hoeveel rouw ik erover? Volgens Gods norm in Zijn Woord zijn ook nalatigheden zonden. Jakobus zegt het in het vierde hoofdstuk, het laatste vers, van zijn brief: als wij weten iets goeds te doen en het niet doen, dan is het zonde. U weet dat een ander in nood is en u schiet niet toe om hem te helpen.... Is dat zonde? U doet immers geen kwaad? Nee, maar het nalaten van het goede is ook zonde. Wanneer we nalatig zijn jegens mensen, in gebreke blijven jegens de dingen van God, dan bedrijven wij zonde. Dit wordt onder ons maar weinig opgemerkt. Ons geweten waarschuwt en beschuldigt ons maar zeer weinig met betrekking tot de zonden van nalatigheid.
Kortom: met de kennis van onze zonde is het slecht gesteld. Hoe komt dat? Ik wees net op onze gesteldheid: we willen graag een positief beeld over onszelf hebben. Ik kan ook op een andere zaak wijzen. De duivel heeft niet graag dat we over onze zonden diep en ernstig nadenken. Immers weet hij dat dit een begin kan zijn van zulk een bezinning die door genade uitloopt op het vluchten tot Jezus Christus in geloofsvertrouwen op Hem. Het begon bij de verloren zoon in de gelijkenis van Lukas 15 ook met bezinning. Voordat hij terugkeert tot zijn vader, keert hij in tot zichzelf. Er staat: en tot zichzelf gekomen zijnde... Zolang die jonge man maar niet tot zichzelf kwam, zolang hij maar aan zichzelf voorbij ging, zolang hij maar niet ernstig nadacht over zijn situatie..., zolang dacht hij ook niet aan zijn vader en dacht hij helemaal niet aan terug gaan naar zijn vader. Zodra hij komt tot zichzelf, denkt hij ook aan zijn vader. En dat wil de duivel niet. Hij probeert jong en oud af te houden van ernstige gedachten. Het is zijn opzet dat we niet grondig onze nood en ellende onder ogen zien. We moeten maar wat oppervlakkig eroverheen stappen. Maar een van de eerste dingen die God ons gaat leren, wanneer Hij ons tot de zaligheid, tot de zaligmakende geloofskennis van Zijn Zoon Jezus Christus leidt, is: zelfkennis.
Het mag duidelijk zijn, dat zondekennis geen gewild artikel is en dat we het van nature allemaal schuwen. Een eenvoudige vraag. U moet eens tijd nemen om over deze vraag na te denken. Ik las eens in ‘De Waarheidsvriend’ een spreuk van de joodse rabbi Mosje Leib van Sasow. Hij zegt: “Wee de mens die zich niet elke dag minstens een uur kan bezinnen over zichzelf!” Mijn vraag luidt nu vanuit het bekende lied van ds. Robert Murray M’Cheyne: "Mijn ziele, doorziet gij uw lot: Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?"
Het moet er toch een keer van komen, geliefde lezers! Daarom: hoe staat het tussen God en uw ziel? Is dat al goed gekomen? Is Christus uw Deel? Wie deze vraag over het hoofd ziet, denkt geen noodzaak te hebben om aan zijn zonden te denken, maar wie enigszins beseft, dat hij binnenkort voor het aangezicht van zijn hemelse Rechter komt, die denkt na: hoe zal het dan zijn?
Ds. W. Pieters
Lees ook: 'Om zondekennis vragen'
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Pieters
- Geboortedatum:27-06-1957
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Elspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
website: dspieters.refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Thomas Watson
Heeft ieder die de droefheid naar God kent evenveel smart? Nee, er is diepe smart en minder diepe smart. Bij de wedergeboorte kent iedereen pijn, maar sommigen hebben erger pijn dan anderen.
Denk aan mensen die van nature onbuigzamer en hoogmoediger van aard zijn dan anderen. Zij vernederen zich niet zo gemakkelijk. Deze mensen moeten dieper verootmoedigd worden. Sommige mensen zijn groter o
vertreders geweest dan anderen. Hun droefheid zal groter zijn en in overeenstemming met de zonden die zij gedaan hebben.
In het dagelijks leven moet bij sommige mensen de pus verwijderd worden met een naald, bij anderen moet dat gebeuren met een lancet. Zeer verdorven zondaren moeten zelfs verwond worden met de hamer van de wet.
De Heere heeft sommige zondaren bestemd voor een hogere dienst. Daartoe worden zij ook bekwaam gemaakt. Om uitnemende dienstknechten van God te worden, moeten ze ook diep verootmoedigd worden. Het is Gods gewone weg om degenen die Hij bestemt om pilaren in Zijn Kerk te worden meer te louteren dan anderen. Paulus, de prins der apostelen, kende drie dagen dat hij niet at en dronk. Hij moest als vaandeldrager Gods Naam dragen voor de heidenen. Daarom werd hij dieper doorboord met berouw.
William Guthrie
U bent bevreesd, dat u nooit zulk een diep gevoel van uw zonde en schuld
gehad hebt als vereist wordt om tot Christus te kunnen komen.
Bedenk dan dat God niet iedereen dezelfde mate van werkingen schenkt. Sommigen geeft Hij een dieper gevoel van zonde en anderen minder, overeenkomstig de onderscheiden bezigheden, waartoe Hij hen roept.
Sommigen roept Hij tot het werk der ambtelijke bediening, en dezen behoeven een diepere bevinding. Want veel zielen zijn aan hun zorg toevertrouwd, van welke taak zij rekenschap zullen moeten afleggen. Zij moeten de twijfelingen van velen opklaren, en moeten geoefend worden teneinde bekwaam gemaakt te worden voor hun ambt.
Anderen kennen niet zo’n diep gevoel van hun zonden vanwege de omgeving, waarin zij leven. Werden sommigen even diep geoefend als anderen, dan zouden de mensen, die bij hen wonen, hen voor volslagen krankzinnig aanzien; zij zouden hen niet kunnen verdragen en Gods Naam zou door deze atheïsten ontheiligd worden. Maar wat het gevoel der zonde betreft, vraag ik u, of u er ooit zóveel van gevoeld hebt, dat het u bracht tot een vernedering en verfoeien van uzelf?
In de tweede plaats: we willen zelf nog wat meenemen om gered te worden, in dit geval een bepaalde hoeveelheid zondekennis. Wat dat betreft zijn we nét mensen. Zondekennis is geen voorwaarde aan onze kant, maar een vrucht van de levendmakende werking van de Geest
Een VERKLEINGLAS dat hij de geruste zondaars voorhoudt: daarin lijken hun zonden slecht gering. Vandaar dat hun ongeregelde wandel slechts 'zwakheden' wordt genoemd. En kleinere zonden die de wereld niet opmerkt, worden in 't geheel niet als zonden gerekend.
Een VERGROOTGLAS, dat hij een overtuigde zondaar voor ogen houdt. En als een mens op zijn eigen zondigheid ziet, moet hij weten dat hij in satans spiegel ziet. Daardoor ziet hij niets van Gods genade, van de kracht van Christus' bloed en de werking van Zijn Geest, boven zijn zondigheid. Het zien van de ziekte brengt hem van de Geneesheer af.
Dit is een stukje van Boston, als je de rest wil lezen even googlen op "Boston vergrootglas verkleinglas".
Het gaat er dus om dat onze zonden en het wel of niet voelen daarvan ons bij Jezus brengen! De Zaligmaker, Verlosser en Redder der wereld. Er ligt geen grond in zondekennis en berouw zelf. Alleen in het verlossingswerk van Jezus! God is goed en gaarne vergevende en Hij betoont zijn welbehagen aan Hem die nederig naar Hem vragen!
Roep allereerst om het mogen kennen van Christus, dan hoef je je werkelijk geen zorgen te maken of je je zonden wel gaat leren kennen....!
Als je door de Heilige Geest overtuigd wordt dat je niet gelooft, dat God nog niet de controle heeft in je leven dan is dat ook zondekennis. En daarmee mag je onvoorwaardelijk naar Hem gaan. 'Wie dorst heeft kome en neme het water des Levens, om niet'
Wat ik zelf heel sterk heb ervaren is dat zondekennis pas echt begon te leven toen ik God had leren kennen in mijn leven. Toen pas ging het echt doordringen hoeveel rottigheid er van binnen zat en nog steeds zit. Juist omdat ik Zijn genade heb mogen aanvaarden merk ik dat mijn leven lang niet is zoals Hij dat verdient. En dat maakt zijn genade nog veel kostbaarder!
Maar dank voor de tip. De fout is hersteld.
Wij eten om kracht te hebben voor onze inspanningen, om warm te blijven en om te groeien c.q. ons lijf in stand te houden. Als bijverschijnsel moeten we af en toe naar de wc.
Zo ook met zondekennis. Dat is geen doel, maar een gevolg van godsvruchtig willen leven.
Zelf heb ik lange tijd tegen onderstaande verzen “aangehikt”:
Johannes 14 vers 21: Wie mijn geboden heeft en ze bewaart, die is het, die Mij liefheeft; en wie Mij liefheeft, zal geliefd worden door mijn Vader en Ik zal hem liefhebben en Mijzelf aan hem openbaren.
Vers 23 Jezus antwoordde en zeide tot hem: Indien iemand Mij liefheeft, zal hij mijn woord bewaren en mijn Vader zal hem liefhebben en Wij zullen tot hem komen en bij hem wonen.
Vers 24 Wie Mij niet liefheeft bewaart mijn woorden niet; en het woord, dat gij hoort, is niet van Mij, maar van de Vader, die Mij gezonden heeft.
Ik wou al zijn geboden volkomen houden; de Here liefhebben met geheel mijn hart en verstand en gevoel MAAR regelmatig deed ik toch wat ik zelf (d.w.z. mijn vlees) wou. TOEN kreeg ik behoorlijke zonde besef (daar waar velen zich overigens niet druk om maken, zij zien het probleem niet, omdat zij niet altijd voor God willen leven).
In Lukas 14 vers 27 staat: wie niet zijn kruis draagt en achter mij aan komt, kan mijn discipel niet zijn” en in vers 33 staat: ”zo zal dus niemand van u, die niet afstand doet van al wat hij heeft, mijn discipel kunnen zijn”.
Het tegenovergestelde is dus ook waar! Wie zijn kruis draagt en Jezus volgt is zijn discipel (leerling, die leert van de meester en meer op hem gaat lijken). Wie ALLES heeft opgegeven kan zijn leerling zijn, ja die is dat.
Zonder alles op te geven: je eigen wil, je eigen zin, zonde en slechtigheid, hobby’s, gewoonten, familie; namelijk alles wat je weet wat je mogelijk (ook maar een beetje) van Christus kan afhouden, kun je Christus niet winnen. Dat is onmogelijk. Dat sta je dan zelf ik de weg. Maar, op dat moment dat je ALLES opgeeft wordt je wedergeboren en komt er kracht over je heen.
De man die “de schat in de akker” vond jammerde niet over de prijs voor die akker maar betaalde alles om die akker te kopen OMDAT hij besefte hoe veel akker met schat waard was. Zo is het ook geestelijk. We geven zonde en ellende, schade en drek, alles wat ons tegenhoud op om deel te krijgen aan Gods geest waarmee wij dan ook kracht hebben om de zonde en Satan onder de voet te houden en deel te krijgen van het leven van Christus (zijn deugden).
