Chocola ziet me tenminste altijd staan
Ds. H. Peet | 6 reacties | 31-10-2017| 16:33
Vraag
Ik eet al 25 jaar voornamelijk pralinechocolade en drink daar veel cola bij. Het is een flinke verslaving geworden... ik ben moe en heel veel aangekomen. Veel jaren therapie gehad (slechte jeugd, incest, etc.), maar het lijkt wel een patroon wat ik niet kan doorbreken. Ik weet dat het zonde is. Chocola ziet me tenminste altijd staan! Hoe ga ik hierin rein leven voor God?
Ik weet wat Paulus zei: Als ik het goede wil doen, ligt het kwade me bij. Ik weet dat ik nooit perfect word en ik weet dat ik het doe om mijzelf te bestraffen, maar daar heeft God geen boodschap aan. Hij wil geen lichaamslopers in de hemel en zeker niet diegene die moedwillig door willen gaan. Hoe kom ik van m’n verslaving af? Wil een dikkere dominee hierop antwoord geven? Of in ieder geval iemand die graag snoept.
Antwoord
Je kunt van mij niet verwachten dat ik je na jaren van therapie en hulp je het ei van Columbus zou kunnen aanreiken. Dat het niet verantwoord is zo door te gaan, besef je ook maar al te goed. Je hebt ook op allerlei manieren je best gedaan om van je verslaving af te komen, maar tot op heden heeft niets geholpen. Je wekt de indruk dat je eigen onvrede en frustratie wil onderdrukken door te gaan snoepen en je zult ook moeten toegeven dat je in een soort vicieuze cirkel terecht komt. Immers in plaats je beter te voelen, ga je jezelf alleen maar meer rot voelen met weer het bekende gevolg. Die cirkel zal doorbroken moeten worden.
Eén zinnetje in je verhaal bleef erg bij me hangen: chocolade ziet me tenminste altijd staan. Volgens mij is dat een drogreden: jij ziet de chocolade altijd staan. Als het gaat om iemand die je altijd ziet staan, zou ik je liever naar de Heere verwijzen. Hij ziet je altijd staan en wil je door het kruis een diepe vrede geven waar geen enkele vorm van bevrediging tegenop kan. Als Zijn onbegrijpelijke liefde je hart vult en je gaat beseffen dat je er voor Hem mag zijn, zal je dat principieel op een ander spoor zetten. Hij alleen kan de leegte in je bestaan echt vullen en de aanvaarding geven waar jij naar zoekt. Dát is het wat je echt nodig hebt. Die God heeft je zoveel meer te bieden dan zoetigheid! Hij wacht op je om je in Zijn armen te sluiten om het te zeggen met woorden ontleend aan de gelijkenis over de liefdevolle Vader. Ook dan zal je met zwakheden te strijden houden, maar dan mag je weten dat ook die overgebleven zwakheid bedekt is door Christus’ bloed.
Denk niet dat je pas bij Hem terecht kan als je alle dingen in je leven op orde hebt. Je mag met je onmacht en onwil naar Hem toegaan om Hem te vragen met Zijn liefde te doorbreken wat jij nooit onder de knie krijgt. Hij is groter dan alle machten die je knechten! Bij Hem is echte vrijheid. Een vrijheid die je uit genade mag ontvangen. Je mag biddend Zijn reddende kracht aanboren en zo stappen zetten in de goede richting al zijn het misschien kleine stappen. Elk stapje is er één!
Ds. H. Peet
P.S.: Voor de goede orde: ik snoep ook wel eens en zou ook nog wel een paar kilootjes kwijt willen. Maar als mensen me te zwaar vinden, bedoelen ze er meestal iets anders mee...
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Peet
- Geboortedatum:15-01-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Sliedrecht (Eben-Haëzer)
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat bij mij blijft haken is 'Chocola ziet me altijd staan'. Voor mij staat dit zinnetje symbool voor hoe verwoestend incest is: het geeft aan dat jíj niet gezien bent en plant het gevoel in je dat je niks waard bent. Je hebt geleerd dat mensen niet te vertrouwen zijn en dat je dus alleen bent.
Wat een verdriet geeft dat, en ja, chocola verdooft dat verdriet en troost.
Ik vind het verdrietig voor je dat je misschien wel meer troost nodig hebt dan mensen je kunnen geven en ik snap dat je dan verder gaat met chocola.
Je hebt veel jaren therapie gehad, mogelijk cognitieve gedragstherapie?
Je zou het, als je dat wilt, misschien over een andere boeg kunnen gooien en bijvoorbeeld haptotherapie kunnen proberen, of een therapeut zoeken die focust op hechting en basisvertrouwen.
Met jouw verleden kan ik me voorstellen dat dat juist zo moeilijk is, maar het kan je veel opleveren als je bijvoorbeeld God zou kunnen vertrouwen. Dat weet je vast wel met je verstand, maar je gevoel kan daar (nog) niet in mee.
Vragenstelster sterkte in de strijd
We lopen ook niet langs winkels waar ze het verkopen. Dat helpt ook.
En dat geldt ook voor andere dingen waar we last van hebben...
