Schijnbare fout in bijbel over volkstelling keizer Augustus

Ds. M.W. Muilwijk | Geen reacties | 30-10-2017| 15:12

Een goede vraag en antwoord 'Schijnbare fouten in bijbel'. Alleen, er wordt niet ingegaan op het feit dat de volkstelling nog steeds in het jaar 6 na Chr. plaats vond. Dan maakt het dus niet uit dat die stadhouder twee periodes het voor het zeggen had. Weet iemand hier het antwoord op?

Beste vragensteller/-ster,
 
Ik wil eerst even kort vraag en antwoord van “schijnbare fouten in de Bijbel” samenvatten. De vraag is de constatering dat Herodes de Grote van 73-4 v. Christus leefde en dat de volkstelling, daardoor onder keizer Augustus zou hebben plaatsgevonden in 6 na Christus. Het kan dan niet kloppen dat de Heere Jezus ten tijde van Herodes de Grote geboren is. 
 
Het antwoord luidt dat Quirinius tweemaal stadhouder geweest is, namelijk rond 4 v. Christus en in 6 AD. En dus gaat het bij deze verwijzing om de eerste periode van Quirinius. Wat collega A. Kot er niet bij vermeldt, maar volgens mij wel wil zeggen, is dat deze volkstelling ook in die eerste periode plaatsgevonden heeft. Dus voor het jaar 4 v. Christus.
 
Ik wil als antwoord eerst wijzen op iets dat jezelf zegt: “...het feit dat de volkstelling ... in het jaar 6 na Christus plaatvond...” Het is de vraag of je dit als uitgangspunt van je vraag kunt maken. Het is een feit dat er onder Augustus een volkstelling heeft plaatsgevonden in Judea rond het jaar 6 na Christus. Dit was de gewoonte, wanneer een stuk land tot Romeinse provincie werd gemaakt. Dit is dus met Judea gebeurd rond 6 na Christus. 
 
Het is echter de vraag of dit de volkstelling is geweest, waarover Lukas 2 spreekt. Historici zeggen: “Geen bron op Lukas na, noemt een volkstelling rond 4 voor Christus, dus is er geen volkstelling geweest.” Dat laatste dus, is voor mij de vraag. Lukas is namelijk een getrouw historicus en daarmee gewoon een bron. Wanneer dat in twijfel getrokken wordt, kunnen inderdaad allerlei vragen rijzen. Nu wil ik het feit dat buiten Lukas niemand deze volkstelling noemt, niet zomaar ter zijde schuiven, maar wel een reden aanvoeren waarom we niet zomaar moeten meegaan in een Bijbelkritische beschouwing, die alles met buiten-Bijbelse bronnen onderbouwd wil zien voordat ze een gegeven in de Bijbel aanvaarden. Om dit te onderbouwen een korte uitwijding over het Bijbelboek Daniël.
 
Door veel geleerden wordt gesteld dat het Bijbelboek Daniël gedateerd moet worden in de tweede eeuw voor Christus, dus ver nadat de beschreven gebeurtenissen hebben plaatsgevonden. Een -of het- argument daarvoor is dat in Daniël 5 een foutieve naam genoemd wordt voor de laatste koning van het Babylonische rijk. Volgens alle historische documenten was dit Nabonibus en niet Belsazar. Herodotus, Josefus en andere bronnen zeggen allemaal Nabonidus, dus heeft de auteur (en dat is dus niet Daniël zelf - als hij al bestaan heeft) hier een vergissing gemaakt, wat maar weer een bewijs is voor de onbetrouwbaarheid van de door Daniël weergegeven historische feiten. 
 
Echter, er is een steen gevonden waarop vermeld wordt dat vader Nabonidus het koningschap heeft overgedragen aan zijn zoon Belsazar. Hieruit blijkt dat alle historische bronnen buiten Daniël het aan het verkeerde einde hebben met de vermelding van Nabonidus als laatste koning: dat was hij officieel wel, maar officieus was dit dus echt Belsazar. Dit geeft gelijk de verklaring, waarom Daniël de 3e man in het rijk wordt (Dan. 5:16). Belsazar was namelijk de 2e man en zijn vader de 1e. Maar dat weten we dus alleen uit Daniël!
 
Ik keer nu weer terug naar Lukas 2:2. Inderdaad is het zo dat de volkstelling die vermeld wordt, niet terug te vinden is in andere bronnen als volkstelling in het jaar 4 voor Christus. En het is ook zo dat we ons kunnen afvragen, waarom zo’n grote volkstelling niet vermeld wordt in bronnen buiten Lukas, althans de bronnen die wij hebben teruggevonden. Maar wat betreft Quirinius, het is mogelijk dat onder zijn eerste stadhouderschap deze volkstelling heeft plaatsgevonden. We moeten dan onderscheiden tussen de volkstelling in 6 na Christus, die de eigenlijke volkstelling was en de census die in de jaren daarvoor heeft plaatsgevonden. Een rijk zo groot als het Romeinse rijk, was niet zomaar geteld.
 
Daarom zou ik, gezien het getrouwe karakter van Lukas als historicus, eerder Lukas 2:2 als aanvullend op de andere bronnen lezen, dan als in tegenspraak met andere bronnen. Immers afwezigheid van bewijs buiten Lukas, bewijst nog geen afwezigheid. En het antwoord van collega A. Kot geeft al aan dat er van een tegenstelling zeker geen sprake is. 
 
De volkstelling, waarover Lukas spreekt in Lukas 2:2 heeft dus onder Herodes de Grote en de stadhouder Quirinius plaatsgevonden en daarom voor het jaar 4 voor Christus. Wat blijkbaar voor geen door ons gevonden bron van belang was, is voor de Heilige Geest wel van belang geweest: een volkstelling onder keizer Augustus: hij meende de belangrijkste te zijn, de vredevorst van de Romeinse vrede (pax Romana). Echter God leidde het zo dat door Augustus de Vredevorst in Bethlehem geboren werd. Lukas laat zien dat God geschiedenis schrijft en dat Hij dit ons mededeelt door een getrouw historicus, Lukas.
 
Hartelijke groet,
Ds. M. W. Muilwijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.W. Muilwijk

• Geboortedatum:
  23-12-1980
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Aalst
• Status:
  Actief

146 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven