Nare opmerkingen van mijn man
C. M. Chr. Rots - de Weger | 23 reacties | 06-10-2017| 15:03
Vraag
Ik heb een vraag hoe ik om kan gaan met nare opmerkingen van mijn man over mijn uiterlijk. Hij zegt dan bijvoorbeeld over mijn donkere haar; als je het nou eens kleurt, heb ik ook eens een knappe blonde. Of over mijn rondingen; ja, er zijn natuurlijk altijd die mooier zijn maar daar mag ik niet aan zitten, dus zit ik maar aan jou. Eigenlijk heb ik al vanaf de puberteit last van een minderwaardigheidsgevoel, ik heb mezelf nooit mooi gevonden. Ik denk niet dat iemand dat ooit gemerkt heeft, om dit te verdoezelen doe ik net of ik stoer ben en bijt dan ook wel snel van me af, soms te snel. Ik bijt ook wel van me af bij zo’n rotopmerking, ik zeg bijvoorbeeld: als je mooier kunt krijgen, ga dan! Of: had je dat vijftien jaar geleden niet kunnen bedenken? Maar het doet wel zeer, ik voel me dan nog steeds niet mooi en niets waard. Hij merkt het dan uiteindelijk wel, wordt boos omdat ik er chagrijnig van kan worden en zeg dan dat ik me niet aan moet stellen en niet tegen een grapje kan. Dan zeg ik wel dat het echt niet fijn voelt, maar hij doet het steeds weer.
Ik betrap me erop dat ik, ook hierom, soms eigenlijk niet eens meer van hem houdt. Maar zomaar weglopen gaat ook niet, we hebben ook de kinderen. Als ik hen niet had, was ik al lang weg. Maar nu gaat dat niet. Ik probeer er boven te gaan staan, maar juist omdat het mijn man is, van wie ik overigens nooit een compliment krijg waardoor ik denk dat hij me ook niet mooi vindt en nooit heeft gevonden, is dat wel moeilijk. Het is toch wel fijn te weten dat er van je gehouden wordt om wie je bent, niet om hoe je eruit ziet. Ik ben toch meer dan alleen de buitenkant? Het is toch niet alleen maar lust geweest waardoor hij met me getrouwd is? Op zo’n moment voel ik me alleen maar goed voor het huishouden en de opvoeding en bij gebrek aan beter en mooier doet hij het er dan maar mee. Hebt u tips hoe ik het beste kan reageren misschien?
Antwoord
Beste mevrouw,
Ik heb eens iemand gekend die juist zulke nare opmerkingen als compliment bedoelde... het kan verkeren, nietwaar.
Maar hoe moet je nu omgaan met dergelijke ‘complimenten’? In ieder geval helpen de reacties die u tot nu toe gaf niets. Hoe begrijpelijk ze overigens ook zijn, want het ís niet leuk om zulke zogenaamde grapjes te horen. En het doet aan het gevoel van eigenwaarde zeer zeker ook geen goed! Een grapje is pas leuk als het voor allemaal grappig is. Níét als het ten koste gaat van iemand. Helaas begrijpen niet alle echtgenoten dit als zij iets tegen hun eigen vrouw zeggen! Het zegt echter méér over de spréker dan over de aangesprokene, onthoudt u dat alstublieft!
Uw man wordt boos om uw reactie, waardoor u zich beiden ‘niet prettig’ voelt. En zo ontstaat zomaar een negatieve spiraal, die te doorbreken moet zijn! Wellicht wordt hij eigenlijk -diep van binnen- alleen maar boos op zichzelf vanwege de gemaakte ‘rotopmerking’ die bij u úw reactie opriep. Misschien is het een aangeleerde manier van communiceren, die helaas niet ‘helpend’ is. Vraagt u zich af wáárom uw man iets over u zegt. Bedoelt hij het werkelijk als afwijzing of is het van zijn kant een soort van onmacht om een echt compliment te maken? Is hij niet in staat om een écht compliment te maken, probeert u het met uw reactie zélf te doen. Dat zou kunnen helpen, en in ieder geval zorgt het voor een positief gevoel van eigenwaarde! Misschien ziet hij dan in dat zijn zogenaamde grapjes u niet langer raken of verergert anders-dan-verwacht juist de frequentie van de ‘grappenmakerij’?
Als praten over uw gevoelens niet helpt, als uw echtgenoot het niet begrijpt -of wil begrijpen- is ‘omdenken’ de enige mogelijkheid voor u om u staande te houden in de gegeven situatie. En ‘omdenken’ is te leren. Omdenken is ánders denken, zoals ik hierboven een voorbeeld gaf van onverwacht reageren. Probeer het maar eens aan de hand van de volgende gedachten:
1. Zeg steeds tegen uzelf: “God heeft mij zo gemaakt als ik ben en alleen daarom al ben ik waardevol!”
2. Misschien ben ik hier en daar iets te ‘rond’, maar na de geboorte van kinderen verandert een meisjeslichaam nou eenmaal in dat van een moeder. Een moeder die er mag zijn in de zorg en de liefde voor haar kinderen. Dat is de mooiste taak van een moeder, toch? Niet ‘alleen maar’ huishoudster of kokkin, maar iemand die het volgende geslacht mag wijzen op het móóie van vróúw te zijn!
3. Er zijn natuurlijk wel zaken die aan te passen zijn: laat de kapper eens advies geven over een (andere) haarkleur of -dracht en stuur de rekening naar ‘meneer’ (wel even van te voren overleggen of de kapper dat wil doen, want meestal dient contant betaald te worden!).
4. Kleding kan heel veel doen voor een niet volmaakt figuur (En dat hebben zóveel vrouwen! Geen schrale ‘troost’, wel een feit. Lees er de damesbladen maar op na!), dus koop iets nieuws. Waarbij u -als u het aandurft- uw echtgenoot mee vraagt naar de winkel en hém laat kiezen wat u zult gaan passen...
5. Geef hém daarbij complimenten over zijn goede smaak.
6. Trakteer hém op een gezellige middag of avondje uit.
Zomaar een paar punten. Probeer ze uit en bedenk dat oefening in omdenken heel boeiend kan zijn! Het gaat er maar om, dat u héél anders reageert dan hij verwacht. Met andere woorden doorbreek het patroon van stoer-zijn, van u afbijten, chagrijnig worden, boosheid.
Ik wens u beiden alle goeds en hoop dat er een wereld aan veranderingen open gaat! Laat nog eens van u horen,
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dan ben je 1 van de gelukkigen. En nee, daar ging het niet om, maar dat iemand met een minderwaardigheidscomplex over haar eigen lichaam, die haar lichaam zelf nooit mooi gevonden heeft, altijd zo voelt en reageert. en dan van een man verwacht dat hij haar het gevoel geeft dat ze wel mooi is. Maar zo'n gevoel zit zo ingebakken dat als hij zou zeggen dat ze wel een mooi lichaam heeft, zij dat met haar eigen idee over haar lichaam ook niet zal geloven
"En ja, hij raakt haar nog aan, maar alleen omdat hij niet aan iemand anders mag zitten. Dat zegt hij toch zelf. "
Ja, dat zal het zijn. Dus niet.
Voor veel mannen is hett denken van vrouwen dat ze niet mooi zijn, gezeur. Zeker als een vent van haar houdt. En zeker voor mannen die geleerd hebben om overal maar geintjes over te maken, wat meestal mannen doen, die niet zo geleerd hebben om over gevoelens te praten.
Mijn vader komt uit een gezin van 6 jongens die maakten allemaal juist geintjes over dat soort zaken, omdat het hun niet interesseert, hoe hun vrouw waar ze van houden, eruit ziet. Dat heeft niks met een vrouw als minder zien of wat dan ook te maken.
Een ding wat zal helpen ... wat er dan ook verder gebeurt is dat mevrouw moet werken aan haar eigen minderwaardigheidscomplex. Al was het alleen maar voor de kinderen. Je geeft onbewust veel mee aan je kinderen. Ik keek vaak negatief naar mijn uiterlijk of ik verwoorde zaken heel negatief "dit staat zeker niet leuk he" Terwijl je ook neutraal kunt vragen "wat vind je hiervan" Het was mijn man die me hierop wees en ook liet zien dat mijn moeder precies hetzelfde deed. De tips van Marijke Rots met name 1 en 4 zijn heel belangrijk. Ik heb een hele leuke kleding en kleuren dame gevonden die mij anders naar mijn lichaam heeft laten kijken, zeer aan te bevelen.
Daarna of tegelijkertijd kan ze nog eens proberen op een andere manier met haar man te praten en ook daar over heeft ze goede tips gekregen
- 1
- 2
