Herstel in een Bijbelse weg

C.A. Hoekman | 3 reacties | 07-09-2017| 09:05

Ik heb een vraag over schuldbelijdenis doen na hertrouwen. Mijn man en ik zijn beiden eerder getrouwd geweest. Ik ben gescheiden na overspel van mijn ex-man en mocht hertrouwen. Mijn huidige man is gescheiden omdat zijn ex-vrouw bij hem weg is gegaan. Na hun scheiding heeft zij een poos een relatie gehad, maar zij is weer alleen. Zij werden beiden onder stille censuur gezet. Toen mijn man en ik elkaar leerden kennen hebben we gesprekken met elkaar en de kerkenraad gehad of wij een relatie mochten hebben. Dit was niet zo. We hebben een punt achter de relatie gezet, maar toen bleek ik zwanger te zijn. We zijn alsnog voor de wet, niet voor de kerk, getrouwd en staan nu al een aantal jaren onder stille censuur.

In de afgelopen jaren zijn we naar de kerk blijven gaan en hebben we onze verkeerde wandel in gebed voor de Heere neergelegd. We gevoelen onze schuld. Nu zouden we zo graag schuldbelijdenis doen en als het kan daarna onze kinderen (we hebben er inmiddels drie gekregen) laten dopen. Is dit mogelijk, want ons overspelig huwelijk blijft ook na schuldbelijdenis bestaan? Of is het dan beter om alsnog uit elkaar te gaan en deze relatie, die er nooit had mogen zijn, te beëindigen?

Beste mevrouw en echtgenoot,

Wie kan hier een Bijbels, wijs en pastoraal antwoord geven? Je verwoordt in enkele regels een droevige en trieste geschiedenis in jullie beider leven met alle gevolgen van dien. Een geschiedenis die doorwerkt tot vandaag, ook in het leven van jullie kinderen. Ze hebben immers daardoor het teken en zegel van Gods Verbond, de Heilige Doop, nog niet ontvangen.

Ik zal proberen wat lijnen te trekken, op basis van wat je in je vraag schrijft. Achterliggende (noodzakelijke!) vragen die ik heb doen niet mee. Jij bent schuldloos gescheiden, na overspel van je ex-man. Je mag dus, Bijbels gezien, opnieuw trouwen. Voor je huidige man ligt dat veel moeilijker. Zijn ex-vrouw is bij hem weggegaan. Je vermeldt daar niet bij dat er overspel was, dus, Bijbels gezien, een ongeoorloofde scheiding. Als gevolg hiervan is het oordeel van de kerkenraad dat je ex-man niet mag hertrouwen.

Dan leer je elkaar kennen. Met de kerkenraad zijn er gesprekken geweest of deze relatie wel mocht en het mocht niet. Jullie zetten een punt achter de relatie, maar toen bleek dat je zwanger was. Jullie trouwden alsnog voor de wet, niet voor de kerk en jullie staan nu, als gevolg hiervan, al een aantal jaren onder stille censuur. Hoe nu verder?

Om met de laatste vraag uit je gehele vraag te beginnen. Is het niet beter om alsnog uit elkaar te gaan en deze relatie, die er nooit had mogen zijn, te beëindigen? Wat bereik je daarmee? Dat is immers zonde op zonde stapelen? Een nieuwe echtbreuk kan niet de oplossing zijn. De weg terug is mijns inziens afgesloten, zeker in het licht van jullie drie kinderen die je samen hebt gekregen. Daarom zullen jullie toch weer naar de kerkenraad terug moeten om het gesprek aan te gaan. En dat is toch mogelijk? Immers het contact met de gemeente is gebleven omdat je naar de kerk bent blijven gaan en er, als het goed is, toch af en toe een gesprek zal zijn met de kerkenraad vanwege jullie stille censuur. 

Ga het gesprek aan. Jullie voelen je schuld en brengen dat in het gebed bij de Heere. Zeg het ook zo tegen de kerkenraad. De weg terug is onbegaanbaar. De weg vooruit is ook bijna onbegaanbaar. Toch is die weg er wel. In de weg van schuldbelijdenis, boete en berouw voor Gods aangezicht en voor de gemeente waartoe je behoort. In Johannes 4 gaat de Heere Jezus in gesprek met  de Samaritaanse vrouw. Ze heeft vijf mannen gehad en die ze nu heeft is haar man niet. Onomwonden zegt Jezus dat tegen haar. Hij legt haar zonde bloot en ze aanvaardt het. Was er voor deze vrouw een weg terug? Na vijf mannen en een huidige overspelige relatie? Definitief onbegaanbaar! En toch gaat de Heere Jezus met haar verder. Hij wijst beslist haar zonde af, maar niet deze zondares. Leest de geschiedenis nog eens na en merkt dan op dat deze vrouw eindigt met: Is Deze niet de Christus?  

Dat is de enig begaanbare weg voor de kerkenraad en jullie. Voor de kerkenraad vanwege haar kerkelijke verantwoordelijkheid en pastorale bewogenheid (als Jezus zijn) en voor jullie als mensjes (ondertussen weer drie keer vader en moeder) die er een puinhoop van hebben gemaakt (als deze zondares), maar die nochtans verlangen naar herstel in een Bijbelse weg. Van gratie verlenen en gratie ontvangen wordt niemand minder. 
  
Hartelijke groet en Gode bevolen,
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

114 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven