Onbegrijpelijke moeder

C. M. Chr. Rots - de Weger | 3 reacties | 20-07-2017| 08:25

Hoe kan het dat een moeder meer met zichzelf bezig is dan met de behoeften en gevoelens van het kind? Ik kan het echt niet begrijpen. Toen ik puber was, werd ik enorm gepest op school en ik moest ook bij mijn oma slapen omdat dit gezellig voor haar was, want zij was weduwe geworden (we gingen naast haar wonen). Later ging ik studeren en kreeg ik het zelf erg moeilijk: ik was niet klaar voor de maatschappij en niet weerbaar. Ik belde dan naar huis uit de zusterflat en zocht steun, maar weer was mijn moeder niet thuis voor mij.

Nu ben ik net zelf moeder geworden en ik denk er nu vaak over na omdat ik het echt niet begrijp want ik denk dan: het is toch heerlijk als je je als moeder er voor je kind kunt zijn? Nog steeds is er ook nu als volwassenen geen wederkerigheid in ons contact. Als het gaat om behoeften en gevoelens in het contact tellen alleen die van haar. Ze schrijft dan bijvoorbeeld een brief aan mij en er is niet één vraag over hoe het met mij is. Nog steeds voel ik geen enkele ruimte voor mijzelf bij haar. Hoe kan dit? Ik kan het maar niet begrijpen.

Pas was ik bij een buurvrouw en zij is al 80 jaar. Haar dochter had een burn out gehad en zij lag naast haar op een bedje om haar te steunen. Dit heb ik nooit gekend. Als ik ziek was zat mijn moeder niet op de rand van mijn bed en nooit een arm om mij heen als ik verdrietig was. Ik kan nu ik zelf moeder ben dit echt niet begrijpen. Waar kan dit aan liggen dat mijn moeder mij dit niet bood?

Beste vraagsteller,

Je schrijft in het kort een heel verhaal over de verhouding met je moeder. Ja joh, daarin kun je erg teleurgesteld zijn. En begrijpen kun je haar ook niet. Dat is verdrietig, maar niet zomaar te veranderen. Wie weet wat jouw moeder allemaal in haar leven te verwerken heeft gekregen... Nee, ik hoef niets goed te praten, maar de ene moeder is de andere niet. Niet alle moeders zijn in staat om hun liefde te geven op de manier die de dochter verwacht. 

Als ik het goed lees is dit, denk ik, de kern van je vraag: jij víndt dat je iets mag verwachten, terwijl je wéét dat niet gaat gebeuren. Ga vooral níét vergelijken met al die andere geweldige moeders, die het natuurlijk allemaal veel beter doen. Het levert je allemaal per definitie teleurstelling op. Die, als je het koestert, gemakkelijk kan leiden tot verbittering en zelfs wrok. Níét doen dus! Je mag er verdriet om hebben, natuurlijk. Maar besef dat het over jóúw gevoelens gaat, jóúw gedachten en jóúw verwachtingen!

Nu jij zelf moeder bent geworden loop je over van liefdevolle en zorgende moedergevoelens. Dat is jouw manier. Prima. Richt je daar op, lees er over en geef je kind(eren) alle liefde die jíj in je hebt. Dat dit héél anders zal zijn dan vroeger bij jou thuis is heel fijn voor je gezin. En bedenk daarbij dat je het verleden niet over kunt doen en dat jij jouw eigen moeder niet kunt veranderen. Het is al heel veel als je met haar in gesprek kunt komen, maar ik lees in je brief, dat ook dat moeizaam is. Waar je wél zelf aan kunt werken is van jóúw kant liefde geven. Niet alleen aan jouw nágeslacht, maar ook aan je vóórgeslacht. En dan bedoel ik onvoorwaardelijke liefde, want als jij iets terugverwacht ga je opnieuw teleurgesteld raken! Niet met anderen vergelijken dus, maar je moeder leren waarderen om wie zij wél voor je is, mét al haar tekortkomingen en gebreken. 

Alle goeds toegewenst,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1529 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven