Echte droefheid naar God
C.A. Hoekman | 10 reacties | 18-07-2017| 12:56
Vraag
Aan een Ger. Gem.-dominee/ouderling. Als je de droefheid naar God ervaart, weet je dan dat deze droefheid echt is en dus naar/van God is? Ik bedoel, dan zou dat toch een rust kunnen geven omdat deze toch een onberouwelijke bekering tot zaligheid werkt?
En mogen we deze tekst verbinden met de woorden van Jezus uit de bergrede: “Zalig zijn die treuren; want zij zullen vertroost worden?” Ik voel me zo ellendig en bedroefd naar God, ik mis God terwijl ik Hem niet ken. Ik denk altijd aan God en aan de Heere Jezus en hoe het zou zijn om God in Christus te mogen kennen. Ik verlang daar zo intens naar.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste zoeker,
Je ervaart droefheid naar God, maar je weet niet of het echt is en dus van God is. En daarom mis je rust, want immers echte droefheid naar God werkt toch een onberouwelijke bekering tot zaligheid? En mag je deze tekst wel verbinden met de woorden van Jezus uit de bergrede: “Zalig zijn die treuren; want ze zullen vertroost worden”? Je voelt je ellendig en bedroefd naar God, je mist God en kent Hem niet. Je denkt altijd aan God en aan de Heere Jezus en hoe het zal zijn om God in Christus te mogen kennen en daar verlang je intens naar.
Waarom ik dat allemaal herhaal in mijn antwoord? Omdat ik, voordat ik er dieper op in ga, boven mijn antwoord wil zetten: Het koninkrijk der hemelen wordt niet ingenomen door redeneren en concluderen, maar door bekering en geloof (Mark. 1:15). Hoe komt het toch dat de toe-eigening van het heil in Christus op zoveel bezwaren en onmogelijkheden stuit? Dat het niet komt tot een doorbraak in het geestelijk leven door het zien op Jezus? Velen die door de Heilige Geest in het proces van de bekering worden getrokken en geleid, blijven daarin teveel steken en ronddobberen. Veel goede en lezenswaardige boeken zijn er over geschreven en toch... je komt niet verder.
Zou het een oorzaak kunnen zijn dat we slechte lezers zijn? In de eerste plaats slechte lezers van de bron zelf, Gods Woord; maar ook van de boeken die, op grond van Gods Woord, hierin proberen leiding te geven?
Ik wil met jou samen Gods Woord lezen dat je aanhaalt uit 2 Kor. 7:10a: “Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid.” In dit Woord van God klinkt geen vraag door, zou het wel waar zijn? Is mijn droefheid wel echt? Dat zijn vragen die wij aan het Woord van God stellen. Hier klinkt de stellige zekerheid dat de droefheid naar God een onberouwelijke bekering tot zaligheid werkt. Hoe? Door het geloof in het Evangelie, de blijde boodschap dat Christus Jezus in deze wereld gekomen is om de zondaren zalig te maken (1 Tim. 1:15).
Bekering en geloof moeten we bij elkaar houden. Ons redeneren en concluderen trekken die twee, zo fundamenteel Bijbelse zaken, uit elkaar. Lees eens na wat de kanttekening zegt bij “droefheid naar God.” Het is een droefheid die van God komt, God aangenaam is en de zondaar tot God brengt; wanneer namelijk het hart van de zondaar daarover recht bedroefd is, dat hij God zijn Vader door zijn zonde vertoornd heeft met een vertrouwen van vergeving der zonden door Christus Jezus, gepaard gaande met een vast voornemen van de zonde te vluchten. Zie je dat ook hier droefheid naar God (bekering) en geloof (vertrouwen van vergeving der zonden door Christus Jezus) kort bij elkaar blijven?
Je ervaart bij jezelf een droefheid naar God, maar je kunt er geen rust in vinden. Nooit zul je in je droefheid naar God kunnen of mogen rusten. De rust ligt buiten jou in Christus Jezus. Dat is ook het doel van de Heilige Geest, schuldige zondaren brengen tot Jezus. (Joh. 16:7-15).
Stop met redeneren en concluderen. Je zakt alleen maar dieper weg in het moeras van moedeloosheid en ongeloof. Ik las een mooie verklaring van Spurgeon bij 2 Kor. 7:10. Hij zegt daar o.a. “Het ware berouw neemt de toevlucht tot de Zaligmaker. Wanneer wij onze zonden bewenen, moeten wij het ene oog op de zonde vestigen, en het andere op het kruis, of liever het zou nog beter zijn, wanneer we onze beide ogen op Christus vestigen en onze zonden alleen in het licht van Zijn liefde aanschouwen.”
Wat denk je van deze Zaligmaker? Zou Die jou kunnen redden? Is de kracht van jouw schuldige ongeloof en de veroordelende kracht van je zonde sterker dan de kracht van Zijn verzoenend bloed? Durf hierop eerlijk te antwoorden.
Mag ik deze tekst verbinden met de woorden van Jezus uit de Bergrede: “Zalig zijn die treuren, want ze zullen vertroost worden.” Wie? Die met al hun zonden en hun reddeloosheid alleen steunen op de genade van God in Christus Jezus. En de bevende hand van het geloof leren leggen op Zijn offer en met hart en mond belijden: “Jezus, Gij Zoon van David, ontferm U mijner!” (Luk. 18:38-43). Zal Jezus dan niet stilstaan? En dan vraagt Hij aan jou: “Wat wilt gij, dat Ik u doen zal?” En zeg dan: ”Heere! dat ik ziende mag worden.” En Jezus zei tot hem: “Word ziende; uw geloof heeft u behouden.” Jouw geloof? Ja, zo noemt de Heere Jezus dat. Onbegrijpelijk, maar zo heerlijk waar. Hem volgen en God verheerlijken is pas echt leven.
Jezus, niet mijn eigen kracht,
Niet het werk, door mij volbracht,
Niet het offer, dat ik breng,
Niet de tranen, die ik pleng,
Schoon ik ganse nachten ween,
Kunnen redden, Gij alleen.
Jezus alleen en Jezus geheel. Hier wordt de rust geschonken. Het vette van Zijn huis gesmaakt. Jezus, uw verzoenend sterven is het rustpunt van mijn hart. Geloof in de Heere Jezus Christus en je zult zalig worden (Hand. 16:31).
Hartelijke groet,
C.A. Hoekman, Kapelle
Dit artikel is beantwoord door
C.A. Hoekman
- Geboortedatum:23-09-1943
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Dhr. Hoekman was ruim 40 jaar ouderling in de Ger. Gem.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar broeder Hoekman stelt ook een vraag: Hoe komt het dat het niet tot een doorbraak komt?
Het antwoord hierop is (helaas) nogal eens niet moeilijk: Omdat men niet kan of wil geloven dat God in Zijn Zoon oneindig barmhartig is voor iedereen(!!!!!!!!!!!) die tot Hem komt.
En waarom kan of wil men dat niet geloven? Omdat mensen worden vergiftigd met allerlei voorwaarden en kenmerken. En omdat mensen worden vergiftigd met het onzalige idee dat God altijd en alleen maar op 1 manier werkt, en dat is dat iedereen eerst de zonde leert zien voordat God iemand in genade aanneemt. En als je op jezelf ziet, dan mis je vaak de kenmerken die nogal eens geschetst worden. En ja, dan kan God niet met je bezig zijn, want wat jij doormaakt klopt niet met de vaste bekeringswijze die wij in onze waanzinnige hoogmoed God menen te moeten en kunnen voorschrijven.
Overigens kunnen we er "ter linkerzijde" ook wat van. JIJ moet besluiten Jezus aan te nemen. JIJ moet besluiten een dienstknecht te zijn van Jezus. En JIJ bent steeds tot Zijn wil bereid. Ook dat is, als je het niet in de juiste context ziet, gif....
In het oude Liedboek staat een lied dat begint met: "God gaat Zijn ongekende gang, vol donk're majesteit." We moeten eens ophouden te denken dat God Gereformeerd is (in welke van de helaas vele vormen dan ook), of evangelisch (in welke van de helaas vele vormen dan ook), of noem maar op. God is zoveel groter dan wij met al onze theologieën en dogmatieken kunnen (of willen????) geloven. Begrijp me goed: Dogmatiek is essentieel voor een goede en evenwichtige Bijbel uitleg. De vraag is dan wel: Welke dogmatiek pak je dan? Een bevriende predikant zei me eens met een knipoog: Je pakt alleen de goeie... ;-)
Maar ja..... Alleen al in de hoek die zich op 1 of andere manier Gereformeerd noemt zijn er kasten vol dogmatiek geschreven. In onze kerk (CGK) hebben we onder andere de Beknopte Gereformeerde Dogmatiek van professor Van Genderen en professor Velema. Beknopt, een boekwerk van de nodige centimeters dik. Ik wil niet weten hoe dik de uitgebreide versie dan is..... ;-)
Wat ik wil zeggen is: Iedere kerkelijke richting heeft zijn eigen dogmatiek. En iedere kerkelijke richting gaat op bepaalde punten zijn eigen kant op. Zo ook als het gaat om het o zo belangrijke punt van de bekering en hoe dat dan allemaal zou kunnen gaan.
We moeten echter niet vergeten dat waar God echt aan het werk gaat, onze theologie en onze dogmatiek weleens aan stukken zou kunnen vallen.... Als het Hem goeddunkt om iemand evangelisch te bekeren dan heeft Hij geen (maar dan ook werkelijk geen enkele!!) boodschap aan onze Gereformeerde dogmatiek. En als het Hem goeddunkt om iemand op een GGiN manier te bekeren, dan heeft Hij geen (maar dan ook werkelijk geen enkele!!) boodschap aan onze evangelische of Christelijke Gereformeerde dogmatiek. Stop met mensen het eeuwige bos in te sturen door allerlei voorwaarden en regels op te stellen waaraan een mens moet voldoen voordat hij of zij door God veranderd kan worden. Hou mensen slechts 1 ding voor ogen: Het kruis van onze Here Jezus. Dáár moet je zijn, dáár moet je knielen en je hele eigen ik neerleggen. En dan zul je merken dat God je in genade aanneemt tot Zijn geliefde kind. En of Hij je nu wegwijs maakt in het geloof op een degelijk reformatorische manier of op een evangelische manier: Laat dat maar aan Hem over. Hij weet Zelf het beste welke manier goed voor jou is. En wat goed voor jou is, hoeft niet per definitie ook voor de rest van de wereld goed te zijn. Laat dat maar aan Hem over. Strijdt GIJ om in te gaan. Da's veel belangrijker dan elkaar de maat nemen. Strijdt GIJ om in te gaan. Da's van levensbelang!!!!!! En als je dan straks Boven mag zijn, dan zul je je nog verwonderen wie daar allemaal zijn. Dan buig je je samen met die evangelische broeder in eeuwige aanbidding neer voor de Troon. En dan vier je Feest, samen met die lieve zuster die in haar leven predikant blijkt te zijn geweest... En dan kun je je Geluk niet op samen met die lieve broeder die zo'n strakke ouderling was in de GerGem. En dan zing je voor eeuwig Zijn lof samen met die broeder of zuster waar je altijd mee overhoop lag omdat ze zo behoudend danwel vooruitstrevend waren. En dan raak je samen met al die broeders en zusters (waar wij nu van alles en nog wat op aan te merken hebben) in alle eeuwigheid niet uitgezongen, en ben je samen tot in alle eeuwigheid verwonderd en dankbaar dat Hij onder al die miljoenen juist JOU op het oog had!
Hoe kan het dat je Iemand mist als je Hem niet kent? Kan dit wel?
Als je iets mist dan heb je het ooit eens gehad anders kan je het niet missen toch?
Misschien heb je de Heere wel meer leren kennen dan dat je bewust bent.... En als je iets van Hem kent dan wil je meer en meer en meer... liefst vandaag nog.
Maar als Hij zich schuilhoudt, ja dan ervaar je die droefheid...
Je krijgt precies zoveel als goed voor je is, vertrouw dat de Heere maar toe. Houd aan en verliest de moed niet want wat God begonnen is maakt Hij zeker en gewis ook af!
Je zou ook eens naast de Bijbel, de volgende boeken kunnen lezen.
Alles uit genade (Spurgeon)
Komen tot Jezus Christus (ds. Heemskerk)
Ga vooral door met zoeken naar Hem! Er is geen één bezwaar dat voor Hem onoverkomelijk is. Zodra je Hem gevonden hebt weet je wie je kwijt was nadat wij in het paradijs bij Hem weggelopen zijn. Het leven is zoveel waardevoller als je Hem kent!
Jammer dat @Race406 toch weer een ander antwoord meent te moeten geven op de retorische vraag van ouderling Hoekman. Hoekman zoekt het antwoord voorzichtig in de mogelijkheid dat wij zulke slechte hoorders/lezers zijn en hij werkt dat uit; Race406 doet zijn naam eer aan en is heel snel klaar met zijn conclusie: het is niet moeilijk om een antwoord op deze vraag te geven; het ligt aan de theologische schema's en de prediking waarmee de hoorders vergiftigd worden.
Nu is het uiteraard niet om het even hoe er gepreekt wordt, en discipelen die de kinderen bij de Heere Jezus vandaan willen houden worden door hun Meester vermaand, maar voor Gods rechterstoel komt niemand er mee weg om te zeggen dat hij niet tot geloof gekomen is omdat hij onder een "schematische" prediking heeft verkeerd. Ik voel me meer thuis bij de richting die Hoekman (en onze Heere) aanwijst: (Lukas 24:25) En Hij zeide tot hen: O onverstandigen en tragen van hart, om te geloven al hetgeen de profeten gesproken hebben! Als we niet geloven ligt de schuld echt bij ons zelf!
En we kunnen wel zeggen dat we onverstandig en traag van harte zijn (wat helaas vaak ook zo is!), maar als je zondag aan zondag ter linker- of ter rechterzijde prediking hoort die het ofwel heel moeilijk maakt ofwel zegt dat we niet zo moeilijk moeten doen maar dat we gewoon ff moeten besluiten om Jezus aan te nemen, dan weet je toch niet beter? Wat je niet voor onschuldig houdt inderdaad.
Maar zeg eens eerlijk: Heb ik ongelijk met mijn waarneming? Ik denk heel ff aan het, wat mij betreft, toch wel schokkende en aan de andere kant helaas toch zo herkenbare stukje in het RD over de 2 dames die zoeken naar God, maar door allerlei oorzaken (waaronder voor een groot deel de prediking!!!!!!!!!!) Hem nog niet gevonden hebben. Of misschien Hem al wel gevonden hebben, maar door allerlei afhoudend gezwatel op of onder de kansel, het zich niet durven toeėigenen.....
Ik zal niet ontkennen dat prediking en pastoraat in de gereformeerde gezindte vol gebreken is, maar ik vind het misleidend als de oorzaak van het ongeloof buiten jezelf in het “gezwafel op of onder de kansel” wordt gezocht (waarom overigens deze woordkeus? als je echt in gesprek wilt met zulke “zwafelaars” zou ik ze met stroop en niet met azijn benaderen)
Je vindt in het voorbeeld van de brief en het interview met de twee tienermeisjes in het RD van 7 juli jl. een bewijs dat de oorzaak van het afhouden van het geloof in de prediking ligt. De noodkreet van het tweetal is niet zozeer of uitsluitend een aanklacht tegen de prediking, maar veel algemener dat in onze gereformeerde gezindte zoveel bepaald wordt door traditie en dogmatische standpunten en dat werkelijke antwoorden van de jongeren op existentiële geloofstwijfel niet worden gegeven. Jongeren zijn niet zo zeer op zoek naar hoofdzaken, maar wel naar zaken, die het hart raken.
Het gesprek wordt in verkorte vorm weergegeven in het RD, maar het volledige gesprek vind je op de website van Puntuit.nl. Daar vind je o.a. de volgende passage:
Dominee: “Weet je waar jij voor op moet passen, Rhodé, mag ik dat heel eerlijk tegen je zeggen?”
Rhodé: “Ja!?”
Dominee: “Dat je de schuld bij God zou leggen, of bij de kerk of de dominee.”
Rhodé: “Of bij de dogmatiek.”
Even klinkt een gegrinnik. “Je hebt in ieder geval gevoel voor zelfreflectie”, reageert de dominee. Dan serieus: “Het is heilzaam om de oorzaak bij jezelf zoeken. En hier zit er eentje, die daar tot op de dag van vandaag tegen vecht. Ik wil dat niet. Maar als de Heere mij daar onder laat buigen, gaat het juist goed.”
Daarom houd ik het liever bij het originele antwoord van Hoekman.
Stel je voor: de vraagsteller zoekt wanhopig naar zekerheid of zijn/haar droefheid naar God wel echt is. En jij stuurt haar het bos in met de opmerking: Ja nogal wiedes, je zit onder een bedekkende prediking! Daar is de vraagsteller toch niet mee geholpen?
Ik zou de vraagsteller in aanvulling op het antwoord van hoekman willen toevoegen: Luister naar de stem van de Heere Jezus in je bijbel lezen en in de prediking. Je schrijft: Ik denk altijd aan God en aan de Heere Jezus en hoe het zou zijn om God in Christus te mogen kennen. Ik verlang daar zo intens naar. Herken je iets van het getuigenis van de Emmaus gangers: was ons hart niet brandende in ons, als Hij tot ons sprak? De Meester kwijt en hem niet te kunnen missen? Leg dat dan ook in het gebed voor de Heere neer. Want juist Hij zoekt die tobbers op, die onverstandigen en tragen van hart, opdat zij zullen geloven! Want hij is niet in het graf, Hij is opgestaan en Hij is al van een loochenaar, van Petrus gezien! Hij wijst je niet af, Hij zoekt je op! Zoek het niet in de mate en kwaliteit van jouw droefheid, maar in de volkomenheid van Zijn offer aan het kruis. Loochenaars, twijfelaars, ongelovige Thomassen, dwalende en verloren schapen draagt Hij op Zijn schouder. Leg het maar gewoon voor Hem neer: Ik laat U niet gaan, Heere, tenzij Gij mij zegent.
Jezus biedt vervolgens Zijn genade aan, aan een ieder die maar wil. En het resultaat is dat de joden (onder wie zelfs trouwe volgelingen) zeggen: "Deze rede is hard; wie kan dezelve horen?" (Joh. 6). Het kan immers niet zonder geloof en bekering. En uiteindelijk moet Hij concluderen: "Gij hebt niet gewild..."
Kortom, op (zelfs) zuivere en Bijbelgetrouwe prediking zitten er maar weinig te wachten. Paulus legt dan ook de vinger op de zere plek: "Er is niemand, die verstandig is, er is niemand, die God zoekt" (Rom.3).
Als u uit bewogenheid een reactie geeft kan dat opluchting geven,toch wil ik
nog wel wat opmerken, u schrijft de tekst strijdt GIJ om in te gaan gij met
hoofdletter verwijzend naar anderen maar in de tekst staat gewoon strijdt om
in te gaan Lukas 13 vs 24 .M.a.w als u dit leest slaat de focus geheel op u zelf.
Maar ook na ontvangen genade blijft de strijdt doorgaan,Jezus zelf geeft een
prediking van kenmerken leest u maar mee Math 5 van vs 1 t.e.m 48
Dan blijft niemand behouden u niet ,ik niet,maar gelukkig mogen wij terugvallen
op de beloften die in Christus allemaal ja en amen zijn 2 Korinthe 1 vs 20
Ook de door u genoemde prof Velema heeft dat altijd gunnend verkondigd
wijzend op Jezus de gekruisigde
