Invloedrijke preek over de dorre doodsbeenderen

Ds. A.J. Schalkoort | Geen reacties | 17-06-2017| 11:11

In mijn gemeente worden de werkelijke gevolgen van het niet tot bekering komen niet zo genoemd. Doordat ik via de middelen van de kerktelefoon naar een kerk van een andere denominatie ben gaan luisteren, ben ik erbij bepaald hoe belangrijk het is om je te bekeren. Wel wordt er bij ons gezegd dat je je moet bekeren. Tijdens een eredienst/preek uit die andere kerk werd er meerdere keren gevraagd: hebt gij Mij lief? Is Christus je dierbaar/kostbaar? Dan kan dat niet zonder gevolgen en vruchten blijven. In dezelfde preek werden duidelijk de gevolgen van het niet komen tot de Heere Jezus genoemd: de eeuwige rampzaligheid, eeuwig zonder God.

Ik zag dat er op 8-6-17 een vraag ('Ik wil graag bekeerd worden') binnen kwam: God moet mij bekeren, maar tegelijk wordt er gezegd bekeert u. Wordt daarmee bedoeld, dat je dus niet moet afwachten. God werkt door Zijn Woord en door Zijn Geest als jij je hart, je leven aan Hem geeft (afgezien van de bekering van hen die voorheen geen christen waren). Nu weet ik dat er over bekering heel veel vragen binnen zijn gekomen, maar ik ervaar de gemeenschap in de andere kerk wel, versta de prediking daar wel. Door een preek over de dorre doodsbeenderen uit Ezechiël 37 ben ik er door God bij bepaald hoe dood mijn geloofsleven is geworden. Het leeft niet meer, doordat ik de prediking nu niet meer versta en ik onbekeerd de kerk verlaat.

Dit kan niet langer, zo wil en kan ik God niet ontmoeten. Heel graag wil ik hier wat aan doen met Gods hulp. Levend geloof. Ik ben bang voor de oordeelsdag. Dit hoort als christen toch niet te zijn?! Ik wil mij aansluiten bij een andere kerkdenominatie (HHK), maar mijn omgeving lijkt het niet te accepteren en verder heb ik geen mensen hier op aarde waar ik terecht kan. Ik zoek God, houvast, steun, een andere kerk. Dominee, misschien is dit wel een moeilijk vraag, maar wilt u proberen mij te helpen?

Beste vriend/vriendin,

Ik zal proberen een antwoord te geven op je vraag. De kerk waartoe wij behoren is belangrijk als het gaat om onze geestelijke opvoeding. Er zijn zoveel verschillen, helaas. Bij de een moet je geloven alsof we dat zelf kunnen en het afhangt van onze vrije wil. Bij de ander moet je maar afwachten of het nog eens een keertje mag gebeuren. Alsof zalig worden een lot is uit de loterij. Het is geen van beide. Wat dan wel?

Toen ik je vraag las, moest ik denken aan de kerkvader Augustinus die eens heeft gezegd: “Heere geef mij wat Gij beveelt en beveel maar wat Gij wil.” Met andere woorden, wij worden geroepen te doen wat we vanuit onszelf niet kunnen en wat de Heere toch geeft om te doen. Denk aan de wonderlijke visvangst uit Johannes 21. De discipelen hebben de hele nacht gevist zonder maar een visje te vangen. Teleurgesteld varen zij ’s morgens vroeg naar de oever. Daar staat een Vreemdeling die hen vraagt of ze iets hebben gevangen. Nee, is het antwoord. Dan Zijn bevel om het net aan de rechterkant van het schip te werpen. Voor een ervaren visser natuurlijk niet logisch om van die kant het net uit te werpen. Met hun verstand en ervaring hadden ze natuurlijk kunnen zeggen: dat gaat niet, dat doen we niet. Ook wij kunnen redeneren en zeggen: ik kan niet geloven, me niet bekeren, niet bidden, enz. En toch op Jezus’ woord werpen zij het net uit en vangen 153 vissen. En het net scheurde niet.

Denk ook aan de vader van de maanzieke jongen. Deze vader is vol ongeloof toen de discipelen niet in staat waren zijn  jongen te genezen. En Jezus die intussen onder aan de berg is aangekomen. Zou Jezus het wel kunnen? Als die vader zou kunnen geloven alle dingen zijn mogelijk, zegt Jezus tegen hem. En dan roept de vader uit: Heere, ik geloof kom mijn ongelovigheid ter hulp. Jezus doet deze vader geloven, zodat hij kan doen wat hij vanuit zichzelf niet kon doen.

Zo werkt de Heere in het leven van mensen opdat Zijn Naam alle eer zal ontvangen. De vruchten van dat nieuwe leven zullen daarom openbaar komen in de dagelijkse bekering, de afsterving van de oude mens en de opstanding van de nieuwe en vooral in de liefde die we dan mogen hebben voor de Heere Jezus Christus en door Hem de drieenige God.

Ik denk weer aan Johannes 21. Aan de zee van Tiberias na de wonderlijke visvangst vraagt de Heere Jezus Petrus of hij Jezus wel liefheeft omdat hij Hem driemaal had verloochend. Hij vraagt niet:  ben je wel bekeerd, of ben je wel gelovig, maar het aller belangrijkste in ons leven: heb jij Mij lief. En toen mocht Petrus belijden: Heere: Gij weet alle dingen, Gij weet dat ik U liefheb. Zo mag jij met al je ongeloof en dorheid en doodsheid toch deze God aanroepen als die God die Zijn Geest een vallei volle dorre doodsbeenderen tot het leven wekt. Ja wat meer is: niet jij roept de Heere aan, maar Hijzelf staat aan de deur van je hart: Zie, Ik sta aan de deur en klop... Openbaring 3:20. Zo heeft God de Vader hulp besteld bij Zijn Zoon om ook jou te helpen!      

Ds. A. J. Schalkoort

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.J. Schalkoort

• Geboortedatum:
  05-10-1948
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Lunteren
• Status:
  Actief

219 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven