Intieme vragen bij huwelijksgesprek
Ds. W. Pieters | 7 reacties | 19-05-2017| 09:29
Vraag
Mijn vriend en ik hebben al zo’n vijf jaar een relatie en willen ons de komende tijd gaan richten op de voorbereiding van het huwelijk. In onze relatie zijn wij te ver met elkaar gegaan en daar hebben we ook erg veel spijt van. De afgelopen jaren hebben we ervoor gekozen om te wachten met geslachtsgemeenschap, maar in de eerste twee jaar van onze relatie is het dus helaas wel een aantal keer gebeurd. Wij zijn allebei dooplid bij dezelfde Hersteld Hervormde gemeente en daarom zouden wij ook graag antwoord willen krijgen van een predikant die ook aan dit kerkgenootschap is verbonden.
Wij vragen ons af hoe het huwelijksgesprek eruit zal komen te zien. Wordt er binnen onze kerkgenootschap gevraagd of er gemeenschap is geweest voor het huwelijk? Zo ja, dan zullen wij hier eerlijk op antwoorden omdat wij niet met een leugen ons huwelijk in willen gaan. Maar aan de andere kant is dit toch een verborgen zonde? Is het dan noodzakelijk om deze zonde te belijden voor de dominee/ouderlingen? Is het niet genoeg dat wij deze zonde met ons tweetjes aan God hebben beleden? En wanneer er niet naar wordt gevraagd, moeten wij dan uit onszelf aangeven dat we te ver zijn gegaan, of mogen we erop vertrouwen dat het bij God bekend is en dat dat goed is?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Zonden die in het openbaar zijn bedreven, moeten in het openbaar worden beleden. Zonden die tegen een persoon zijn bedreven, moeten (alleen) aan die persoon worden beleden. Zonden die tegen enige personen zijn bedreven, moeten (alleen) aan die personen worden beleden. Zonden die in het verborgen zijn bedreven, hoeven niet in het openbaar worden beleden, ook niet aan een predikant. Mág wel, maar hóeft niet. Een dominee hoort hier in een trouwgesprek NIET naar te vragen; en hij moet het niet WILLEN ook! Anders overschrijdt hij, mijns inziens, de grens naar de roomse biechtpraktijk.
Desondanks weet ik dat predikanten er anders over denken en het op een trouwgesprek wel aan de orde stellen/vragen. Een kwalijke ontwikkeling.
Ds. W. Pieters
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Pieters
- Geboortedatum:27-06-1957
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Elspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
website: dspieters.refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik weet dat er predikanten (en ouderlingen) zijn die er anders over denken, het zij zo!
Bijzonder om dit antwoord zo te lezen...! Dank u wel Ds. Pieters!
Mooi antw. van de ds.
Hij geeft namens God wel de zegen over het huwelijk en dat kan voor een dominee ook zwaar wegen als het huwelijk mis gaat, dan voelt hij de dominee zich ook verantwoordelijk..... maar jij die trouwt bent daar ook verantwoordelijk voor als je liegt terwijl je ook eerlijk kunt geven dat je de vraag te intiem vind, jij bent als stel ook verantwoordelijk naar elkaar en naar God toe. Ik zou zulke vragen niet eens durven stellen en toch ben je ook hun herder, die hen leidt in het geloof.
Jezus Christus is er zeer op gebrand om de christelijke gemeente rein te houden.
Als er immoraliteit is gepleegd dient dat aan de oudere mannen te worden bekendgemaakt en zij moeten de dwalenden helpen weer geestelijk sterk te worden voor het aangezicht van God en Christus.
Zonden kunnen de christelijke gemeente ondermijnen waardoor satan zijn invloed kan uitoefenen op de gemeente zodat die niet meer rein is in Gods ogen.
Jezus die alle gemeenten op aarde onderzoekt en inspecteert zal zonde/onreinheid niet tolereren, er dient tegen opgetreden te worden anders zal hij de gemeente tuchtigen of zelfs het voorrecht afnemen om getuigen van zijn God Jahweh te mogen zijn.
"Wie een oor heeft, hoor wat de geest tot de gemeenten zegt." (Openb 3:22)
Interessante gedachte. Ik geloof dat immoraliteit bespreken in pastorale gesprekken een functie heeft. Net zo goed als ouderen/ oudsten gelovigen een bijdrage kunnen en mogen leveren om dwalende christenen te onderwijzen, te corrigeren en te troosten.
Daarnaast meen ik dat de zonde een mens eenzaam maakt. Een zonde wat iemand voor zichzelf houdt, kan groter worden en meer macht krijgen over die hele mens. Daarom: ‘’Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid’’.
Je schrijft dat immoraliteit bekend gemaakt moet worden. Dit betekent dan impliciet dat het initiatief bij de ‘zondaar’ ligt en niet bij de ander. Dan is vragen naar immoreel handelen tijdens een huwelijksgesprek ongepast. Ook is het de vraag of zonden per definitie beleden moet worden aan de oudere mannen, of dat het volstaat om ze te belijden voor God, in Jezus Christus.
