Depressie overheerst

Ds. P.C. van Keulen | Geen reacties | 08-05-2017| 15:59

Al jarenlang ben ik depressief en heb een lange opname gehad. Het gaat op en neer. Onlangs heb ik een herseninfarct gekregen. Daardoor ben ik steeds heel moe. Ik ben nog maar 26 en opnieuw moet ik opbouwen in het arbeidsproces...  Maar onlangs mocht ik ook weten: ja ook voor mij heeft Christus geleden. En soms vervult Hij me zo met Zijn liefde. Maar nog vaak overheerst de depressie. Door die depressie zie ik het leven vaak niet meer zitten en zie ik het nut niet meer. En dan verlang ik er naar om voor altijd bij God te zijn, nooit meer zondigen, Hem groot maken, maar ook geen pijn en verdriet en geen vermoeidheid meer te hebben. Dan vraag ik of God mij tot Zich nemen wil. Is dat zondig?

Beste vragensteller,

Wat kan het leven zwaar zijn, zeker als daar ziekte is en depressiviteit steeds weer de kop op steekt. Wat kan er dan de wens zijn om van aardse zorgen te zijn ontslagen, geen pijn, geen verdriet en geen vermoeidheid meer te hebben, want bij God in de hemel zal het toch zijn dat geen inwoner meer zal zeggen ik ben ziek, ik heb pijn, ik heb verdriet, ik ben vermoeid.

Wat mooi bij alle zorg en moeite te lezen dat Christus voor jou geleden heeft, dan mag je met de psalmdichter ook verder zingen (berijmd): “Laat mij verheugd van zorg ontslagen, Hem roemen Die mij  blijdschap geeft.” Natuurlijk hebben we deze woorden ook in zijn verband te zien, maar deze enkele zinnen mogen ook wel van betekenis zijn in het persoonlijk geestelijk leven, een uitzien om eeuwig volmaakt naar ziel en lichaam God groot maken.

Wat kan het verlangen er zijn en dat daaruit de bede voortkomt of God jou tot Zich wil nemen. Is dat zondig? Nee. Paulus had ook “de begeerte om heen te gaan en bij Christus te zijn, want dat is verreweg het beste.” Dat is ook geen zondige begeerte geweest, evenmin jouw verlangen (begeerte) om voor altijd bij God te zijn, nooit meer te zondigen, Hem groot te maken, alsook naar het lichaam geen zorg meer te kennen.

Maar Paulus moest nog een tijdje in het vlees blijven. God had nog een taak voor hem, en zo ging hij ondanks zijn begeerte, verlangen, verder in het leven. Evenals bij de Heere Jezus was het bij Paulus: “niet mijn wil, maar de Uwe, o God, geschiede.” Ik hoop van harte dat jouw gebed ook zo mag zijn, hoeveel pijn, verdriet en vermoeidheid er ook is, hoe dat de depressiviteit ook op en neer gaat. Nee, dat is niet altijd eenvoudig, verre van dat, want nogmaals, wat kan het leven zwaar zijn, maar laat jouw leven in en uit Christus jou hoop, moed en kracht geven, dat een beter lot is bereid en dat de eeuwige heilzon aan het dagen is.

Wat hebben we allemaal nodig dat er versterking is in het moerbeidal, in het tranendal, om van kracht tot kracht steeds voort te gaan, zolang God ons niet thuis heeft gehaald, zolang de begeerte om ontbonden te zijn en met Christus te wezen nog niet in vervulling is gegaan. Bid ook daarom, het is immers Israëls God Die krachten geeft, van Wie het volk zijn sterkte heeft en Hij jouw schild zal zijn in het strijdperk van dit leven. Hun geeft hij moed en krachten, die hopend op Hem wachten. Daarbij is het ook goed om van tijd tot tijd, wanneer de weg zo intens zwaar is, iemand te hebben met wie jij daarover van gedachten kan wisselen, misschien een predikant, een ouderling of iemand met wie je deze dingen kunt delen, opdat juist in de diepte een ondersteunende, een opbeurende hand er zal zijn, zoals we ook lezen van de profeten Judas en Silas (Hand. 15): “Judas nu en Silas bemoedigden de broeders met veel woorden en versterkten hen.”
 
Ik wens jou heel veel sterkte alsook heel veel versterking toe.

Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

140 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven