Onzekere gedachten bij ontmoetingen
E. (Betsy) Westeneng | 4 reacties | 04-04-2017| 15:12
Vraag
Bij mijzelf merk ik, (rustige meid van in de 20) dat ik snel onzeker word over hoe ik overkom (qua blik, houding/gedrag) in groepsgesprekken of één op één gesprekken met mensen die ik niet goed ken. Graag wil ik aardig en normaal overkomen, terwijl ik in mijn hoofd heel erg gefocust ben op hoe anderen mij op dat moment zien. Dat maakt dat ik al erg gestresst kan zijn voordat ik bijvoorbeeld naar catechisatie of een feestje ga. Zo ben ik bang dat ik te vaak met mijn hoofd knik of dat ik er gestresst uit zie (dat laatste is mij al eens verteld). En dat terwijl ik mij daar helemaal niet mee bezig wil houden, maar juist meer wil genieten en relaxed wil zijn tijdens feestjes en andere dingen. Toch komen zulke onzekere gedachten telkens in mijn hoofd op. Wat kan ik daaraan doen?
Antwoord
Je vertelt, dat je alsmaar aan het denken bent hoe je overkomt op anderen. Eigenlijk heb je nooit het gevoel dat het goed is dat je bent wie je bent en zoals je bent.
Ieder mens heeft goede en minder goede eigenschappen, goede en minder goede kwaliteiten. Niemand is volmaakt, maar het is goed zoals je bent. Het lukt jou vermoedelijk niet genoeg om de goede eigenschappen van jezelf te (blijven) zien en te waarderen. En dan krijgt het negatieve steeds meer de overhand. En daar word je onzeker van.
Als je jezelf kunt waarderen voel je je goed met wie je bent, je weet dat je er mag zijn met je positieve en negatieve eigenschappen. Zelfwaardering is een belangrijk onderdeel van je zelfbeeld. Hoe je jezelf waardeert betekent direct of je negatief dan wel positief over jezelf denkt. Hoe je naar jezelf kijkt -je zelfbeeld- heeft steeds invloed op je dagelijks functioneren.
Het kan zijn dat je in je leven niet zo vaak gewaardeerd bent om wat je deed en om wie je was. Of dat vooral de nadruk werd gelegd op wat nóg beter kon. Dat maakt het moeilijker om een basisvertrouwen in jezelf en een positief zelfbeeld te ontwikkelen. Dan moet je je dat alsnog leren eigen maken.
Er zijn mogelijkheden om je zelfbeeld te leren versterken: je kunt erover lezen (zoek op boeken over zelfbeeld), er zijn online cursussen. Klachten rond zelfbeeld zijn echter vaak hardnekkig. Ik adviseer je daarom bij voorkeur om hulp te vragen van een psycholoog. Die kan je helpen om je negatieve gedachten te leren corrigeren, om je aandacht te leren verplaatsen naar sterke kanten in jezelf, waardoor je gaandeweg op een evenwichtiger manier naar jezelf leert kijken.
Betsy Westeneng
Dit artikel is beantwoord door
E. (Betsy) Westeneng
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Zeist
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Psychotherapeute/relatietherapeute/seksuologe (eigen praktijk)
Mw. Westeneng is op 1 juni 2023 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
veel succes gewenst en je bent goed zoals je bent leer jezelf waarderen jij bent jij en daar moet de rest van de wereld het mee doen, be strong je kunt het !!!!!!!
Als je het mij vraagt past het prima bij je leeftijd. Als je er over vijf of tien jaar nog steeds voortdurend door gehinderd wordt, zou mij dat vroeg genoeg lijken om hulp te zoeken. Het wordt vanzelf minder.
Wat mij betreft is het niet alleen een kwestie van focussen op je sterke kanten, maar accepteren dat er iets op je aan te merken valt, dat niet iedereen je leuk zal vinden en dat iedereen wel iets van je vindt. Het zij zo.
Er is een mooi Duits spreekwoord: Lass die Leute reden, sie reden über jeden.
Oftewel: laat ze maar praten, dan doen ze over iedereen.
Aan de andere kant is het iets wat altijd bij iedereen wel enigszins een rol zal blijven spelen (dat wat anderen van je vinden je beïnvloedt). Dus relax, waar jij mee worstelt, daar worstel al die andere catechisanten om je heen waarschijnlijk in een bepaalde mate ook mee.
Wat ook kan helpen is om Hem van tevoren te vragen om Zijn liefde in je hart te leggen voor de mensen die je gaat ontmoeten. Dan gaan je gedachten en je hart vanzelf meer uit naar hen en minder naar hoe je zelf overkomt...
Gods zegen!
Fil. 4:8