Kerkbankchristen

Ds. A.K. Wallet | 2 reacties | 25-03-2017| 11:49

Ik kom uit de (gewone) seculiere wereld en nu ben ik zes jaar christen, want zes jaar geleden dat God in mijn leven is gekomen. Ik zelf durf wel te zeggen dat er toen sprake was van een wedergeboorte. En sindsdien ben ik naar de kerk gegaan en volgde ik met een hoge mate van ijver de catechisaties (en dergelijke) en kwam graag en luisterde graag naar het Woord. Ik ben uiteindelijk na drie jaar volwassen gedoopt. En nadat ik gedoopt was ging ik een cursus volgen voor de volwassen gemeenteleden omdat ik een hoge mate van ijver heb om het Woord tot mij te laten komen. Ik heb dat moeten onderbreken i.v.m. een studie (HBO), maar ik ga ook nog eens naar de mannenvereniging van de kerk.

Er is echter wat gaan knagen. Ik merk op dat ik de afgelopen jaren meer en meer een ‘kerkbankchristen’ ben gaan worden die wel met regelmaat elke zondag naar de kerk gaat. De tweede dienst ben ik overigens veel minder gaan bezoeken de afgelopen jaren. Ik merk ook op dat het Woord mij minder en minder is gaan raken. En dat ik eigenlijk het liefst zo snel mogelijk naar de uitgang wil tijdens de dienst om dan thuis andere leuke dingen te gaan doen. Ik heb dus een steeds lauwer geloof en ik leef van week tot week. En ach wat die dominee zegt is dan wel mooi en aardig en neem ik dan ter kennisgeving aan.

Ik heb nu wel een hoop informatie en kennis tot mij genomen in de afgelopen zes jaar, maar ik betwijfel nu zeer of ik wel gedaan heb aan geloofsgroei. Sterker nog, ik denk (weet het wel zeker) dat ik aan geloofsafbraak heb gedaan. Ik ben nu op een punt gekomen dat ik constateer dat ik in een behoorlijk dal ben gekomen in het geloofsleven en eigenlijk wel weet dat ik weer bekeerd moet worden. En mijn vraag nu is, hoe moet ik weer een ‘geloofschristen’ worden? Of beter, hoe moet ik weer bekeerd worden? Hoe komt mijn geloofsgevoel weer terug?

Beste vrager,

Bedankt voor je vraag. Dank God elke dag dat Hij in je leven gekomen is. Vergeet nooit dat God geen half werk doet. Wat Hij begonnen is zal Hij ook voltooien. Zijn werk is geen menselijk werk wat zo maar kan ophouden. In de Bijbel staat: Ik ben God en geen mens. Het is een groot wonder dat God je uitgekozen heeft om Zijn kind te worden.

Ik lees niet dat je twijfelt aan het begin van het nieuwe leven. Dat zou ook zomaar kunnen. Maar jouw vraag is: er is geen geloofsgroei, eerder geloofsafbraak in mijn leven. Je geeft zelf een paar dingen aan die debet kunnen zijn aan je geloofsafbraak. Over de hele breedte is alles minder geworden. Dat komt uit in: Het minder bezoeken van de tweede dienst. Juist als je niet naar de volwassenkring mee kunt gaan is die tweede dienst heel belangrijk voor je. De tweede dienst is überhaupt erg belangrijk, want het is God Die je roept. Maar daarom ook belangrijk omdat het daar vooral gaat om de geloofsleer van de kerk. Daar heb je juist zo’n behoefte aan.
  
Een belangrijk punt is ook de omgang met andere levende christenen. Is er behalve de MV geen ontmoeting met mensen die de Heere kennen? Ik lees in Hebr. 10: 24, 25: “Laat ons op elkaar acht geven, tot opscherping van de liefde en van de goede werken. Laat ons onze onderlinge bijeenkomsten niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkaar vermanen.”

Bekering is wel een persoonlijke zaak, maar geen individuele zaak. Het is in Gods koninkrijk geen vrijblijvende zaak, zoals dat in onze tijd veelal de trend is. Je kunt niet op je eentje geloven, maar hebt elkaar nodig. Anderen hebben jou nodig en jij hebt anderen nodig. De een zij tot steun de ander. Heb je nooit een opwekking/waarschuwing van iemand gehad die je aansprak en vroeg: waar blijf je in de middagdienst? We lezen in Johannes 20:24-29: dat Thomas verzuimde de dienst van de discipelen bij te wonen en dat tot grote schade van hemzelf, maar ook tot verdriet van de anderen. Ze wekken hem op met de woorden: “Wij hebben de Heere gezien.” Thomas heeft hun oproep geloofd en toen hij weer met de volgelingen van Jezus vergaderd was, ontmoette hij de levende Christus. 

Als je een levend christen bent, blijft dat niet beperkt tot de kerkdiensten. Het is mooi om te horen dat je in het begin een honger kende naar het Woord van God, maar die honger dient ook steeds weer gekend te worden. Een gezegde luidt: God voedt Zijn kinderen met honger. Dan wil de Heere ook door het persoonlijk Bijbellezen die honger werken en voeden. Daarom ook de vraag: hoe is het met je persoonlijk Bijbellezen en bidden? Is daarin ook van minder worden sprake? Begin de dag met wat we noemen “stille tijd.” Enige tijd besteden aan de ontmoeting met God: een gedeelte uit de Bijbel lezen en het gebed daarop aansluitend. Is je leven een dienen van God geworden? Wat is het verschil in je leven tussen vroeger en nu? Wat is echt veranderd? Laat je soms ook weer bepaalde dingen toe in je leven die niet in overeenstemming zijn met een leven met Christus. Het christelijke leven dient een radicaal leven te zijn, dat betekent tot in de wortel van je bestaan.

Paulus zegt na zijn bekering in Filippensen 3:7, 8: “Maar wat mij winst was, dat heb ik om Christus wil schade geacht. Ja, zeker ik acht ook alle dingen schade te zijn, om de uitnemendheid(de voortreffelijkheid) van de kennis van Jezus Christus mijn Heere.” Paulus zegt hier dat dié dingen in zijn leven hem tot last zijn geworden die de omgang en het leven met Christus in de weg staan. Kijk je leven eens na of er misschien ook van die verhinderen zijn. Je schreef: dat je na de dienst weer gauw naar huis wilde om leuke dingen te gaan doen? Kun je daar ook voor bidden? Laat je het Woord dat je gehoord hebt in je hart werken? 

Je spreekt over geloofsgroei. Die is zeker nodig, al lijkt het soms voor je besef minder te worden. We lezen van Johannes de Doper in Johannes 3:30: Hij moet wassen (meer worden) maar ik minder worden. Er kan een tijd zijn in het geloofsleven dat het meer sterven lijkt dan groeien. Maar het kan zijn dat God ons dan meer wil leren van Hem en bovenal van Jezus Christus. Jezus moet ons steeds meer belangrijk worden en daarom moeten we van veel waar we op steunden ontnomen worden (althans het gevoel daarvan). We kunnen denken dat we er al zijn, maar de Heere wil ons juist meer leren. Vergeet nooit dat Gods wegen zo heel anders zijn dan onze wegen. Als we meer geleerd zijn, gaan we meer verstaan dat de weg die we gingen tot een heerlijk doel leidde. Zie uit naar meerdere kennis van Christus!

Tenslotte wil ik je ook wijzen op het feit dat je meer op je gevoel kunt gaan leven dan op het geloof. Misschien ken je het voorbeeld, een gelijkenis van het geloofsleven, wel: Drie liepen er op de muur. Voorop ging feit (het woord van God) daarachter liep geloof en daar weer achter liep gevoel. Zolang geloof vooruit bleef kijken op het Woord ging het goed, maar toen hij achterom ging kijken, naar gevoel, dreigde hij van de muur af te vallen. Begrijp je? Het gaat in het christelijke leven niet om het gevoel, maar om het geloof in Christus. Houdt in je weg het oog op Hem gericht.

Het is een lang antwoord geworden, maar ik bid dat je er wat aan hebt. Hartelijk groeten en een leven dicht bij de Heere toegewenst,

Ds. A. K. Wallet

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.K. Wallet

• Geboortedatum:
  17-06-1939
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Schoonrewoerd
• Status:
  Inactief

207 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven